Στις ημέρες μας, που η αμαρτωλή ζωή, οι παραστρατημένες ιδέες, οι υλιστικές θεωρίες, η παραδοχή αδικιών, οι συγκρούσεις, οι ασθένειες, ο πόνος, η απογοήτευση, δημιουργούν μια αναστάτωση, από την οποία “βλασταίνουν” οι θεομπαίχτες, υπάρχουν οι μορφές των Αγίων, όπως του οσίου Ανανία, εορτάζεται η μνήμη του στις 16 Μαρτίου, που επί 95 χρόνια έζησε σε ασκηταριό, από την ηλικία των 15 ετών.
Η αυστηρή νηστεία, πολλές φορές έτρωγε ανά 40 ημέρες, η προσευχή, η βαθιά άσκηση της ψυχής, και η ταλαιπωρία του σώματος, κουβαλούσε στην πλάτη από τον Ευφράτη ποταμό το νερό, τον οδήγησαν σε ύψη αγιότητας, με αποτέλεσμα να θαυματουργεί και όσο ζούσε.
Τα άγρια ζώα υπάκουαν σ’ αυτόν, ενώ πολύς κόσμος συγκεντρωνόταν στο ασκητήριό του, καθώς η φήμη του είχε πάρει διαστάσεις, και θεράπευε αρρώστους.
Μπορεί για τους είρωνες και χλευαστές της Ορθοδοξίας οι αγωνιστές και οι εγκρατείς είναι κουτοί και χαζοί, ωστόσο αυτοί είναι οι πιο έξυπνοι και συνετοί, αφού κατορθώνουν και κερδίζουν την αιώνια ζωή.
Και στην περίπτωση του οσίου Ανανία αποδεικνύεται ότι κοντά στον Θεό ήταν ελεύθερος, έστω και αν ζει περιορισμένος σε μια σκήτη.
Και προκύπτει το ερώτημα αν, και κατά πόσο, είμαστε ελεύθεροι.
Και μιλούμε για την ελευθερία της πνευματικής και ηθικής ζωής. Δηλαδή κατά πόσο είμαστε ανεξάρτητοι να ακολουθήσουμε και να εφαρμόσουμε το χριστιανικό βίωμα.
Η Χριστιανική ζωή, φαίνεται αυτό και στο βίο του αγίου Ανανία, εξαρτάται από τη δική μας θέληση.
Μπορεί, όμως, ο άνθρωπος να ζει την άγια εκείνη ζωή και να ακολουθεί, όχι μόνο χωρίς δισταγμό, αλλά και ανεμπόδιστα, περπατώντας πάνω στα ίχνη, που μας άφησαν ο Κύριος και οι άγιοι.
Είναι, ομολογουμένως, το ερώτημα δύσκολο, αν το εξετάσουμε ως άνθρωποι από την ανθρώπινη άποψη.
Γιατί, παρά τη θέλησή μας και παρά την ζωηρή επιθυμία μας να ζούμε την ανώτερη πνευματική και ιδανική ζωή, νιώθουμε την παρουσία του κακού να σφηνώνεται μέσα μας και να κομματιάζει αυτό το ιδανικό.
Και ενώ αγωνιζόμαστε να συγκολλήσουμε τη διεσπασμένη μας συνείδηση, σ’ εμάς τους σαρκικούς ανθρώπους παρεμβάλλονται διαρκώς εμπόδια. Δεν είμαστε, λοιπόν, ελεύθεροι;
Το ίδιο το Ευαγγέλιο, αλλά και οι άγιοι, που το ακολούθησαν, μας βεβαιώνουν ότι είμαστε ελεύθεροι.
Και αν θέλουμε, μπορούμε να βαδίσουμε το σωτήριο δρόμο, που μας χάραξε η Αυτοαλήθεια, ο Χριστός.
Βέβαια αδυναμίες έχουμε. Και ζούμε μέσα σ’ έναν κόσμο τόσο δύσκολο. Είναι φυσικό να επηρεαζόμαστε και και από τα πάθη μας και από τους άλλους.
Αυτό δεν λέει τίποτα, όμως. Εμείς οφείλουμε να είμαστε πάντοτε οι πιστοί αγωνιστές, όπως ο όσιος Ανανίας, που περιμένουν τη βοήθεια του Κυρίου και ακράδαντα πιστεύουν σ’ αυτή.
Έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε παιδιά του Θεού με τη χάρη Του αγαπημένα και προς Εκείνον να κατευθύνουμε με εμπιστοσύνη και με ελπιδοφόρο τρόπο τα βήματά μας.
