Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος έως τον περασμένο Νοέμβριο ήταν παντοδύναμος μέσα στον εκκλησιαστικό μας χώρο. Θα περνούσε στην ιστορία ως ο ισχυρότερος Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας μας, χωρίς εσωτερική αντιπολίτευση ή άλλες παράπλευρες απώλειες, που είχαν όλοι οι προηγούμενοι Αρχιεπίσκοποι.
Η Ιεραρχία μέχρι τώρα εκτελούσε κατά γράμμα τις όποιες επιλογές του.
Ακόμη και όταν αποφάσισε να «παγώσει» τις σχέσεις του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο εξαιτίας κάποιων ατυχών χειρισμών, η Ιεραρχία στη μεγάλη πλειοψηφία της τον στήριξε με τρόπο εντυπωσιακό.
Μέσα στην 11χρονη αυτή Αρχιεπισκοπική του πορεία η Ιεραρχία, είναι αλήθεια, ότι του πήγε κόντρα σε κάποιες εκλογές Ιεραρχών. Αλλά αυτό συνέβη γιατί το άφησε ο ίδιος να συμβεί! Αν δεν ήθελε δεν θα περνούσαν με τίποτα!
Από το Νοέμβριο όμως, μετά την τελευταία Ιεραρχία τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Η επιμονή του Αρχιεπισκόπου να θέλει να περάσει από την Ιεραρχία το σχέδιο που εξύφανε η ιδεοληπτική κυβέρνηση Τσίπρα προκάλεσε ανήκεστον βλάβη στη σχέση του με την πλειοψηφία των Ιεραρχών.
Ακόμη και Ιεράρχες που ανήκουν στον σκληρό πυρήνα του Αρχιεπισκόπου διηγούνται ότι δεν αναγνώριζαν τη μέρα εκείνη τον κ. Ιερώνυμο και το σκληρό και απόλυτο ύφος που είχε. Μπήκε λάβρος στην αίθουσα της Ιεραρχίας, κυριολεκτικά ως ταύρος εν υαλοπωλείω. Έδειχνε αποφασισμένος να περάσει πάση θυσία αυτό που του σέρβιρε η Κυβέρνηση, με ενδιάμεσο τον λαϊκό φιλόδοξο συνεργάτη του.
Αλλωστε λίγο πριν εισέλθει στην Ιεραρχία του είχε πει ο ξερόλας αυτός συνεργάτης: πήγαινε μέσα και πάρε κεφάλια! Και η στάση αυτή λίγο έλλειψε τη μέρα εκείνη να του στοιχίσει το δικό του κεφάλι, αν δεν έκανε πίσω!
Και αυτό το κατάλαβε ο Αρχιεπίσκοπος πολύ καλά! Ίσως γιαυτό από τη μέρα εκείνη είναι ένα βήμα πίσω από τον συνήθη βηματισμό που είχε στο παρελθόν. Κατάλαβε προφανώς αυτό που του διεμήνυσαν ισχυροί και εμβληματικοί Ιεράρχες όπως ο Καισαριανής Δανιήλ ο οποίος δημοσίως είχε πει στον Αρχιεπίσκοπο: «Για να είναι ισχυρός πρέπει να εμπιστευτεί και να ακουμπήσει στην Ιεραρχία του. Χωρίς αυτήν δεν μπορεί να κάνει τίποτα».
Και αυτό φαίνεται πως το κατάλαβε πολύ καλά ο Αρχιεπίσκοπος.
Η Κυβέρνηση πάντως δεν θα έκανε τίποτα και δεν θα προχωρούσε στην υλοποίηση του σχεδίου της αν δεν είχε τη συνεργασία και την ενθάρρυνση των ανθρώπων της Αρχιεπισκοπικής αυλής οι οποίοι βέβαια μέσω αυτού του σχεδίου στόχευαν στη δική τους εδραίωση μέσα στο σύστημα που μας κυβερνά. Ως ένα βαθμό τα κατάφεραν!
Αλλά «προς το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».
Ωστόσο η Ιεραρχία του Νοεμβρίου 2018 θα μείνει ιστορική. Ο Αρχιεπίσκοπος έχασε έκτοτε την μεγάλη του επιρροή στο σώμα των Ιεραρχών. Δεν κινείται πλέον με την παλιά άνεση και την βεβαιότητα που είχε ότι οι Ιεράρχες θα εκτελούν αδιαμαρτύρητα τις επιλογές του.
Ο Αρχιεπίσκοπος κατάλαβε ότι απέκτησε ξαφνικά όχι την συνήθη αντιπολίτευση που είχαν όλοι σχεδόν οι προκάτοχοί του αλλά μιά δυναμική νέων Ιεραρχών που ασκούν κριτική στις λαθεμένες- κατά τη γνώμη τους- επιλογές του και βάζουν φραγμό στους επικίνδυνους εναγκαλισμούς του με την
Κυβέρνηση η οποία προχωρά στην υλοποίηση του σχεδίου της, χρησιμοποιώντας, δυστυχώς, την καλή σχέση του Πρωθυπουργού με τον Αρχιεπίσκοπο.
Αυτά που είπε σε συνέντευξή του προχθες ο υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου ότι αυτοί που αντιδρούν στοχεύουν στην επόμενη μέρα είναι φαιδρά και άσχετα με την πραγματικότητα.
Οι Σεβ. Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι σοβαροί Ιεράρχες και έντιμοι άνθρωποι.Στη μεγάλη τους πλειοψηφία , άλλωστε, είναι νεώτεροι του Αρχιεπισκόπου, εκλεγμένοι πολλά χρόνια μετά.
Επομένως όλοι τον σέβονται και διατηρούν άριστες σχέσεις μαζί του.
Δεν έχουν σημασία αν κάποιες φορές όταν συζητούν κατ´ιδίαν τον «στολίζουν» . Πάντα συνέβαινε αυτό, με όλους τους Αρχιεπισκόπους.
Όταν βρεθούν όμως, ενώπιόν του φέρονται πάντα με σεβασμό.
Εντούτοις για πρώτη φορά στα 11 έτη της Αρχιεπισκοπείας Ιερωνύμου, η κρίση αυτή άνοιξε τους ασκούς του Αιώλου και άρχισαν να δημιουργούνται οι τάσεις για την επόμενη μέρα.
Έχει αρχίσει να διαφαίνεται ότι οι Ιεράρχες μας χωρίς να φέρονται αγενώς προς τον Αρχιεπίσκοπο οργανώνονται σε ομάδες επιρροής μέσα στην Ιεραρχία.
Το γράψαμε πρώτοι και αναπαράχθηκε από όλα τα Μέσα και τις ιστοσελίδες ότι οι κρίσεις στην Εκκλησία θέτουν πάντα τα θεμέλια για την επόμενη μέρα.
Και η κρίση αυτή ανέδειξε καθαρά πολλές δυναμικές φωνές μέσα στην Ιεραρχία: άλλες ηχηρές, σχεδόν εκκωφαντικές, άλλες διακριτικές αλλά το ίδιο μαχητικές και άλλες ισχνές αλλά με τον ίδιο οίστρο και την ίδια αρνητική διάθεση στο σχέδιο άλωσης της Εκκλησίας, αλλά και φωνές, τέλος, απόλυτα ταυτισμένες με τον Αρχιεπίσκοπο για «ειδικούς λόγους»- ήταν οι λιγότερες!
Η περίοδος αυτή που διερχόμεθα θα ξεκαθαρίσει το τοπίο.
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί θα μας δείξει αν μέσα στην Ιεραρχία έχουν δημιουργηθεί «ομάδες», οι οποίες θα καταφέρουν , όταν έλθει η ώρα ,να αναδείξουν τον επόμενο Αρχιεπίσκοπο ή αν όλο αυτό που ζούμε είναι συγκυριακό.
Όλα θα εξαρτηθούν από το μέλλον που θα έχει ακόμη στον Θρόνο του ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος .
Και όλα δείχνουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος είναι και υγιής και δυνατός και έχει πολλά χρόνια ακόμη μπροστά του.
Ο Αρχιεπίσκοπος εντός του μηνός Μαρτίου θα συγκαλέσει την Ιεραρχία, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα σοβαρά θέματα που εκκρεμούν αλλά και να εκλέξει νέους Ιεράρχες: Τρείς Μητροπολίτες και έναν ή τρείς Επισκόπους. Φαίνεται πως θέλει να ανακτήσει τον έλεγχο της Ιεραρχίας και να εξαλείψει τον πονοκέφαλο που του άφησε η Ιεραρχία Νοεμβρίου.
Προς την κατεύθυνση αυτή κινούμενος είναι αποφασισμένος να είναι ενδοτικός στις επιμέρους απαιτήσεις και στα θέλω των δυναμικών Ιεραρχών και να κλείσει τα μέτωπα που δημιουργήθηκαν στην τελευταία Ιεραρχία.
Μπορεί των Θεοφανείων να έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος το δαχτυλίδι της διαδοχής για να κάνει τους ενφιαφερόμενους δελφίνους να τρέχουν! Φαίνεται, όμως, πως το έβγαλε σε πολλά αντίγραφα.
Ωστόσο το γνήσιο, το αυθεντικό, το κρατά προς το παρόν ο ίδιος, για να το δώσει την κατάλληλη στιγμή σε όποιον κρίνει ότι μπορεί να αντέξει το βάρος του.
