✔️Ένας- ένας φεύγουν τα παλαιά στηρίγματα του Ιερωνύμου από τα πέτρινα χρόνια του 1998…
🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Δεν είναι ωραίο να χάνεις δικούς σου ανθρώπους. Το βλέπουμε και μείς οι ίδιοι στην καθημερινότητα μας. Όσο ψηλά και αν βρίσκεσαι πονάς. Όταν μάλιστα τα πρόσωπα αυτά , σε στήριξαν σε δύσκολες στιγμές και αποτέλεσαν το… «μπετόν αρμέ» πάνω στο οποίο ετοίμασες το come back-όταν ο Θεός το επέτρεψε- μετά την κοίμηση του Μακαριστού λαοπρόβλητου και θεοπρόβλητου Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
Το έτος 1998 έγινε η εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου, μετά την κοίμηση του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ.
Το κλίμα ήταν τεταμένο, αλλά για την Αρχιεπισκοπική εκλογή προς διαδοχή του Σεραφείμ είχαν ξεχωρίσει τρεις υποψήφιοι… Ήταν οι τότε Δημητριάδος Χριστόδουλος, Θηβών Ιερώνυμος και Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος.
Ως ο πλέον οργανωμένος και έτοιμος από καιρό, φερόταν ο Μητροπολίτης Θηβών Ιερώνυμος, ο οποίος είχε καταφέρει να περάσει στους εκκλησιαστικούς κύκλους ότι διαθέτει την μεγαλύτερη προίκα υποστηρικτών!
Ο Δημητριάδος Χριστόδουλος ήταν ο πλέον αποδεκτός από το λαό. Οι οκτώ στους δέκα πιστούς που ερωτούντο τότε, ήθελαν Χριστόδουλο και οι άλλοι δύο είτε ένα εκ των δύο άλλων ή κάποιον τέταρτο.
Η Ιεραρχία εξέλεξε με μεγάλη πλειοψηφία τον Χριστόδουλο.
Ο Ιερώνυμος το πήρε βαρέως. Και ο ίδιος,αλλά και όσοι τον ακολουθούσαν και τον στήριζαν στην πορεία του έκαναν ότι μπορούσαν για να… ροκανίσουν τον θρόνο του καλού καγαθού Χριστοδούλου. Δεν τα κατάφεραν!
Ό,τι δεν κατάφεραν όμως αυτοί, το κατάφερε ο θάνατος από τον καρκίνο που έβγαλε από την στενοχώρια του (;)ή που του φύτεψαν συγκεκριμένα κέντρα που δεν τον ήθελαν στα πόδια τους.
Σε όλη αυτή την πορεία ο Ιερώνυμος είχε δίπλα του κάποιους Μητροπολίτες, οι οποίοι αποτελούσαν το στήριγμά του. Ήταν με τη σειρά που είχαν και έχουν στην καρδιά του οι Μητροπολίτες Μαντινείας και Κυνουρίας Αλέξανδρος, Τρίκκης και Σταγών Αλέξιος, Ηλείας Γερμανός, Ζακύνθου (νυν Δωδώνης) Χρυσόστομος και άλλοι που δεν είναι της παρούσης η να αναφορά μας σε αυτούς.
Αποτελούσαν τον σκληρό πυρήνα κοντά του, οι υπέρμαχοι υποστηρικτές του, από προ του 1998, και ασφαλώς το 2008 οι συγκεκριμένοι αυτοί Ιεράρχες πρωτοστάτησαν για την εκλογή του σε Αρχιεπίσκοπο. Τα χρόνια πέρασαν. 25 χρόνια από το 1998 και 15 από το 2008.
Ένας-ένας από την παρέα αυτή φεύγει! Πρώτος αποχώρησε από το προσκήνιο ο Μητροπολίτης Δωδώνης, πρώην Ζακύνθου Χρυσοστομος, ο οποίος ήταν ο πλέον θορυβώδης.Παραιτήθηκε από την ενεργό υπηρεσία αλλά εξακολουθεί να μας απασχολεί έστω και Σχολάζων.
Ακολούθησε η παραίτηση του Τρίκκης Αλεξίου, και μετά από μερικά χρόνια ήλθε και το βιολογικό τέλος του.Με τον Αλέξιο ο Ιερώνυμος συνδέθηκαν τα έτη που ο ένας- ο Ιερώνυμος- ήταν Αρχιγραμματέας της Συνόδου και ο άλλος- ο Αλέξιος- Βοηθός Επίσκοπος παρά τω Αρχιεπισκόπω υπό τον τίτλο Διαυλείας. Ο Αλέξιος από τότε έστρωνε το χαλί στον Ιερώνυμο για την Αρχιεπισκοπική διαδοχή και μάλιστα ασπαζόταν την δεξιά του εμφανώς.
Προχθές έφυγε ο πρώην Ηλείας Γερμανός, από τους μεγαλύτερους πολέμιους και υβριστές του Χριστοδούλου.Και ο Γερμανός ήταν στον σκληρό πυρήνα υποστηρικτών του Ιερωνύμου. Υπηρέτησαν και οι δύο στη Σύνοδο. Ο Γερμανός ήταν Γραμματέας Α ´ μέχρι την εκλογή του σε Μητροπολίτη, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του προκατόχου του Αθανασίου Βασιλόπουλου που υπήρξε ο αναμορφωτής και ο μεγάλος δημιουργός έργων στη Μητρόπολη Ηλείας. Ο Γερμανός ήταν πολύ κοντά στις θέσεις του Ιερωνυμου και συχνά μεταμόρφωνοταν σε αιχμή του δόρατος κατά του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Εξελέγησαν Μητροπολίτες την ίδια μέρα με τον Ιερώνυμο σε Θηβών και Λεβαδείας μετά την παραίτηση του Γέροντα του Νικοδήμου Γραικού. Ο Ιερώνυμος υπήρξε η πρώτη εκλογή μετά από παραίτηση Μητροπολίτη υπέρ υποψηφίου. Ο Επίσκοπος Διαυλείας Αλέξιος εξελέγη σε Τρίκκης και Σταγών μετά την βλακώδη παραίτηση του προκατόχου του Στεφάνου η οποία έγινε αποδεκτή με συνοπτικές διαδικασίες. Ετσι χτίζονταν οι φιλίες και οι συμμαχίες τότε μεταξύ των Ιεραρχών. Κάτι ανάλογο γίνεται και σήμερα.
Και τώρα, όπως μαθαίνουμε, δοκιμάζεται με την υγεία του ο Μαντινείας και Κυνουρίας Αλέξανδρος, που ήταν ο πλέον ευγενής και διακριτικός από την ομήγυρη των υποστηρικτών του Ιερωνύμου. Ποτέ δεν έκρυψε ότι στηρίζει τον Ιερώνυμο και το είχε πει και στον Μακαριστό Χριστόδουλο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την επίσκεψη μας στη Μητρόπολη Μαντινείας το φθινόπωρο, αν θυμάμαι καλά, του 1998. Οδηγούσα εγώ το Αρχιεπισκοπικό αυτοκίνητο. Όταν φτάσαμε στα σύνορα της Τριπόλεως, στην είσοδο της ιστορικής Πόλεως, μας περίμενε ο Μητροπολίτης Αλέξανδρος και ήλθε στο αυτοκίνητο του Αρχιεπισκόπου. Είχε ετοιμάσει μια μεγαλειώδη υποδοχή κατά την οποία ο λαός της Τριπόλεως και όλοι οι υπερήφανοι Αρκάδες από τις γύρω περιοχές ήλθαν να υποδεχθούν και να χαιρετήσουν τον λαοπρόβλητο Πρωθιεράρχη Χριστόδουλο. Κατά την ομιλία του έγινε σεισμός από τις επευφημίες του πλήθους. Και όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο μετά τις υποδοχές και τις δοξολογίες ο Αλέξανδρος απευθυνόμενος με σοβαρότητα στον Χριστόδουλο του είπε:
Μακαριώτατε γνωρίζετε ασφαλώς ότι εγώ δεν σας ψήφισα. Έχω ιερό σύνδεσμο με τον Ιερώνυμο και δεν ήθελα να το θεωρήσει προδοσία. Αλλά θέλω να σας πω τώρα ότι έχετε άστρο και η Εκκλησία μας πρέπει να το εκμεταλλευτεί! Δεν είμαστε χθεσινοί και γνωρίζουμε την Εκκλησιαστική μας ιστορία. Αυτό που ζει επι των ημερών σας η Ελλάδα και η Εκκλησία, δεν το έχουμε ξαναζήσει. Και να σας πω κάτι που έλεγε ο αείμνηστος προκάτοχος μου Θεόκλητος, ο οποίος να ξέρετε σας αγαπούσε και σας ξεχώριζε.. Μου έλεγε ξέρω ότι εσύ θέλεις τον Ιερώνυμο, αλλά για να βγει η Εκκλησία στην επιφάνεια μόνο ο Χριστόδουλος θα το κατορθώσει αυτό. Και παρακολουθώντας σας αυτό το διάστημα από την εκλογή σας και μετά το διαπιστώνω.
Και ο Αρχιεπίσκοπος του απάντησε:
–Δεσπότη μου σε ευχαριστώ για τα αισθήματα σου. Και για να τα λες εσύ έχουν διπλή σημασία για μένα. Ασφαλώς και δεν θέλω να προδώσεις τη φιλία σου αλλά στο καλώς νοούμενο συμφέρον της Εκκλησίας θέλω να είσαι κοντά μου.
–Θα είμαι Μακαριώτατε να είστε βέβαιος!
ΚαιΑλέξανδρος κράτησε τον λόγο του. Χωρίς να προδώσει τον φίλο του Ιερώνυμο σε όλες τις δυσκολίες που πέρασε ο Χριστόδουλος προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες και να σταθεί στο πλευρό της Εκκλησίας. Έτσι ενεργούν οι εκκλησιαστικοί άνδρες που αγαπούν την Εκκλησία. Και ο Άγιος Μαντινείας είναι Ιεράρχης παλαιάς στόφας και το έχει αποδείξει πολλές φορές. Ευχόμαστε ο καλός Θεός να τον ενισχύει και να τον δυναμώνει.
Βλέπω τώρα τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να συνειδητοποιεί ότι χάνει έναν-έναν τους καλούς αυτούς φίλους του και συνοδοιπόρους του και συναισθάνομαι ότι σίγουρα οι διαθέσεις του δεν θα είναι οι καλύτερες αφού χάνει αγαπημένα πρόσωπα από τη νιότη του.
Βεβαίως ο Μακαριώτατος είναι άνθρωπος βαθειά συνειδητοποιημένος και γνωρίζει όσο ολίγοι την ανθρώπινη μοίρα. Έχασε από νωρίς αγαπημένα πρόσωπα όπως τον αείμνηστο Ναυπάκτου Νικόδημο και εσχάτως τον στενό συνεργάτη του π. Αδαμάντιο Αυγουστίδη. Γνωρίζει ο Αρχιεπίσκοπος πολύ καλά ότι όλοι οι άνθρωποι κάποτε θα τελέσουμε το «κοινόν χρέος». Όμως είναι απολύτως φυσικό και φυσιολογικό να λυπόμαστε και να στεναχωριόμαστε όταν αδελφοί, φίλοι καρδιακοί, συνεργάτες μας φεύγουν για την Ουράνια Βασιλεία. Και ο Χριστός εδάκρυσε στον τάφο του φίλου του Λαζάρου, δεικνύς το ανθρώπινο.
