Του π. Ηλία Μάκου
“Κάναμε μια στάση σε μια γωνιά γεμάτη ουρανό! Στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής Πούντας για να πάρουμε την ευλογία του Θεού και την ευχή της Αγίας Πσρασκευής! “.
Η καταγραφή αυτή πιστών, οι οποίοι προσκύνησαν τον τάφο της μεγαλομάρτυρας, εκφράζει και πολλούς άλλους προσκυνητές, που από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, καταφθάνουν εκεί με τον ίδιο ιερό σκοπό.
Αυτός ο τάφος, όποιοι τον προσέχουν περισσότερο, όποιοι εμβαθύνουν στο νόημά του, θα νιώσουν ότι τους μιλάει, τους ενθαρρύνει, τους παρηγορεί.
Ίσως, σκυμμένοι πάνω από αυτόν ή γονατισμένοι μπροστά του να ακούν τους ψιθύρους της συνείδησής τους σαν φωνή της αγἰας: “Ω, σεις, που υποφέρετε, μην αποθαρρύνεσθε, στις πονεμένες ημέρες της ζωής σας. Μην τα χάνετε, όταν σας εγκαταλείπουν οι φίλοι σας, μην αποκαρδιώνεστε, όταν σας μαστιγώνουν οι συκοφαντίες των εχθρών σας, μην απογοητεύεστε, όταν η κακία του κόσμου δημιουργεί μέσα και γύρω σας μια ατμόσφαιρα ασφυκτική.
Κοιτάξτε, ο δρόμος όλων αυτών, που βαδίζουν με οδηγό το Ευαγγέλιο, στα ίχνη της ζωής του Χριστού, δεν τελειώνει στο ζοφερό σκοτάδι. Προχωρεί στο φως. Έτσι, μη φοβάστε τίποτε”.
Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Παρότι η μάρτυρας Παρασκευή δεν καταγόταν από την Ήπειρο, κατά την παράδοση, έδρασε στην περιοχή και μαρτύρησε σε αυτή. Στη Μονή της Πούντας, κοντά στο Καναλάκι Πρέβεζας, δίπλα στη μυθική Αχερουσία λίμνη, υπάρχει ο τάφος της, όπου οι πιστοί θάψανε το ακέφαλο σώμα της, αφού θανατώθηκε με αποκεφαλισμό. Στον τάφο της ανηγέρθηκε προς τιμή της τρισυπόστατος ναός, στον οποίο, πάντα κατά την παράδοση, τοποθετήθηκε και η κεφαλή της. Πάντως σήμερα τμήμα της κάρας της βρίσκεται στη Μονή Πετράκη Αθηνών.
Mάλιστα δίπλα στον τάφο σώζεται και η πέτρα, όπου στηριζόμενη προσευχόταν κατά τον αποκαφαλισμό της. Ο τάφος της Αγίας Παρασκευής, εκτός από πηγή θαυμάτων, είναι και μια αφορμή.
Ναι, αφορμή. Να εξευγενίσουμε την ψυχή μας. Να καθαρίσουμε την καρδιά μας. Να εξανθρωπίσουμε τον εαυτό μας.
Να ανακαινισθούμε πνευματικά. Να γίνουμε καινούργιοι άνθρωποι. Να συνδεθούμε περισσότερο με το Χριστό, αλλά και μεταξύ μας, αξιοποιώντας ως κρίκο την αγάπη του Θεού.
Να καταλάβουμε ότι η σωτηρία μας είναι δώρο του Θεού, αλλά χρειάζεται απαραίτητα και τη δική μας συμμετοχή. Να στηρίξουμε τους πόθους μας όχι στα παροδικά και ψεύτικα πράγματα και σχήματα του κόσμου τούτου, μα στην άφθαρτη μονιμότητα του ουρανού.
Όπως ακριβώς το έπραξε η αγία Παρασκευή.
Η ΜΟΝΗ ΠΟΥΝΤΑΣ
Η Μονή Πούντας, που ανακαινίστηκε με τις άοκνες και πολύχρονες προσπάθειες του Μητροπολίτου Παραμυθίας Τίτου, αλλά και το θεληματικό πνευματικό αγώνα και σκίρτημα της ολιγάριθμης γυναικείας αδελφότητας, που είναι εγκματεστημένη εκεί, παραμένει άγνωστο και γιατί έλαβε τη συγκεκριμένη ονομασία και πότε κτίστηκε. Στην αίγλη της ενίσχυε πτωχούς και διαβάτες, ενώ μέχρι το 1913 συντηρούσε Σχολαρχείο.
Το καθολικό του Μοναστηριού διαθέτει τρία ιερά, αφιερωμένα στην αγία Παρασκευή (το μεσαίο), στο μάρτυρα Φωκά (το αριστερό) και στον άγιο Παντελεήμονα (το δεξιό).
Στη Μονή ανακαλύπτεις έναν άλλο κόσμο. Ἐναν κόσμο, που δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της κοντόθωρης ανθρώπινης λογικής, αλλά ξανοίγεται στη λάμψη της πίστης.
Και η “λογική” της πίστης δείχνει πως την πορεία της ζωής και της ιστορίας δεν την κανονίζει κανένας άνθρωπος, αλλά μόνο ο Θεός, η ελπίδα στο Θεό. Έχει τέτοια δύναμη η ελπίδα στο Θεό;
Όσοι θέλουν να το διαπιστώσουν, δεν έχουν παρά να επιχειρήσουν να τη ζήσουν.
Και μια επίσκεψη στο Μοναστήρι της Πούντας, μια χαραμάδα αυτογνωσίας έχοντας ως παράδειγμα την αγία Παρασκευή, ένα δάκρυ μετάνοιας στον τάφο της, μπορεί να βοηθήσουν γι’ αυτό το βίωμα.
Μέσα στο χώρο του Μοναστηριού, όπου δεσπόζει πνευματικά η μορφή της αγίας Παρασκευής, έχει κανείς την ευκαιρία να προβληματιστεί στο ότι πέρα και πάνω από το προσωρινό, που συχνά είναι ζοφερό, υπάρχει και το αιώνιο, που είναι φωτεινό.
Και οπλισμένος με αυτή τη σκέψη και με αυτή τη δύναμη, ο πιστός αντιμετωπίζει νικηφόρα τη ζωή και τις δυσκολίες της.
