Ἐπικήδειος εἰς τόν ἀδελφόν Ἱερεμίαν
Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀνέων κ. Μακαρίου
Ἐν Κῷ, 23-6-2025
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Καρπάθου καί Κάσου κ. Ἀμβρόσιε, Πατριαρχικέ
Ἐκπρόσωπε τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.
Βαρθολομαίου,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ,
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Πενθηφόρε λαέ τοῦ Θεοῦ,
«Ἡ ψυχή αὐτοῦ ἐν ἀγαθοῖς αὐλισθήσεται»
Εὑρισκόμεθα ἡμεῖς πάντες πρό τῆς σοροῦ τοῦ πεφιλημένου πολυκλαύστου
ἀδελφοῦ τοῦ ἀπό Σασίμων, Γαλλίας καί μετά τεσσαρακονταετῆ ἱερατικήν καί
ἀρχιερατικήν θεοφιλῆ διακονίαν, μετατεθέντος ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου,
ἀδείᾳ καί προτροπῇ τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριάρχου Βαρθολομαίου, εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἑλβετίας καί ἐπ’ ἐσχάτων
μετά δεκαπενταετῆ διακονίαν εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἑλβετίας καί εἰς τό
Ὀρθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν Σαμπεζύ τῆς Γενεύης, εἰς τήν
ἱστορικήν Μητρόπολιν Ἀγκύρας διά πρώτην φοράν μετά τήν Μικρασιατικήν
Καταστροφήν τοῦ Ἐλληνισμοῦ, κατά τό 1922.
Ἡ διακονία τοῦ προσφιλοῦς ἀδελφοῦ Ἱερεμίου μετά τήν ἀποφοίτησίν του ἐκ τῆς
τροφοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης καί τήν εἰς διάκονον χειροτονίαν αὐτοῦ ὑπό
τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Πριγκιποννήσων Δωροθέου, ἀπεστάλη ὑπό τῆς
Μητρός Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἑσπερίαν καί δή εἰς Παρισίους διά εὑρυτέρας θεολογικάς
σπουδάς, ἵνα ἀργότερον χρησιμοποιηθή ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, καθώς καί ἄλλοι τινές,
ὡς Καθηγηταί διά τήν Θεολογικήν Σχολήν τῆς Χάλκης.
Αἱ σχέσεις τῶν δύο χωρῶν, Ἐλλάδος καί Τουρκίας, λόγῳ τοῦ Κυπριακοῦ
ὡξύνθησαν καί πλέον ἤρχισαν αἱ δυσκολίαι διά τήν Ρωμηοσύνην τῆς Πόλεως ἑως
πού πλέον ἔκλεισε τάς πύλας της ἡ Τροφός Σχολή ὑπό τῆς Τουρκικῆς Κυβερνήσεως
καί ἔκτοτε, ἐπί πεντήκοντα ἔτη, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί προσωπικῶς ὁ
Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀγωνίζεται διά νά ἀνοίξῃ τάς θύρας αὐτῆς καί νά
ἐπαναλειτουργήσῃ μέ νέας προοπτικάς.
Ὁ σοφός Μητροπολίτης Γαλλίας κυρός Μελέτιος εἶδε τά ποικίλα χαρίσματα τοῦ
φοιτητοῦ διακόνου Ἱερεμίου Καλλιγεώργη καί ἀδείᾳ τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας
ἐχειροτόνησεν αὐτόν εἰς τόν δεύτερον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης καί προήγαγεν αὐτόν
εἰς Πρωτοσύγκελλον καί ἐν συνεχείᾳ είς Βοηθόν αὐτοῦ Ἐπίσκοπον, ἔθηκε δε τήν
χεῖρα αὐτοῦ ἐπί τό ἄροτρον, ἵνα διακονήσῃ καί βοηθήσῃ θυσιαστικῶς εἰς ὅλους τούς
τομεῖς τῆς ποιμαντικῆς διακονίας τῆς Μητροπόλεως καί μάλιστα κατά τήν ἐποχήν
ἐκείνην κατά τήν ὁποίαν ἤρχισεν ἡ μετανάστευσις πρός τάς χώρας τῆς Εὐρώπης
πρός εὕρεσιν ἐργασίας. Ὁ ἴδιος κατέστη ὁ δεξιός βραχίων τοῦ Μητροπολίτου
Μελετίου εἰς ὅλην τήν διακονίαν καί ἐξελέγη διάδοχος αὐτοῦ ὑπό τῆς Μητρός
Ἐκκλησίας, περιθάλπων αὐτόν ἕως τό τέλος τῆς ζωῆς αὐτοῦ.
Αἱ ἀδελφικαί σχέσεις εἰς τήν κοινήν μας πορείαν ἐν τῇ ἐκκλησιαστικῇ διακονίᾳ
τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἐν τῇ Διασπορᾷ, ἐγένοντο ἔτι ἰσχυρότεροι, διότι τό Παρίσι
κατέστη ὁ τόπος συναντήσεως καί ἀναφορᾶς τῶν ἀποφοίτων τῆς Χάλκης ἐν
Εὐρώπῃ, πάντοτε ὑπό τήν φιλόξενον ἀγάπην τοῦ Ἱερεμίου.
Τοῦ Μητροπολίτου Ἑλβετίας Δαμασκηνοῦ ἀσθενήσαντος, τό Σεπτόν
Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἐξελέξατο τόν Γαλλίας Ἱερεμίαν Μητροπολίτην Ἐλβετίας
καί προϊστάμενον τοῦ Ὀρθόδοξου Κέντρου, ἵνα συνεχίσῃ τήν μεγαλόπνοον αὐτοῦ
ὑπηρεσίαν. Πέραν τοῦ στενοῦ ἀδελφικοῦ δεσμοῦ, ἀδελφικῆς ἀγάπης καί φιλίας
τεσσαράκοντα ἐτῶν, κατέστην ἐν συνεχείᾳ Βοηθός αὐτοῦ Ἐπίσκοπος, ἄμεσος καί
στενός αὐτοῦ συνεργάτης ἐπί δεκαπενταετίαν ὅλην, εἰς τήν ἀνατεθεῖσαν εἰς αὐτόν
ὑπό τῆς Ἁγίας Μητρός Ἐκκλησίας εὑρυτέραν ἐκκλησιαστικήν διακονίαν καί τό
ποιμαντικόν ἔργον τῆς Μητροπόλεως ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ, ὁμοῦ μετά τοῦ
Πρωτοσυγκέλλου Ἀρχιμ. Μαξίμου Πόθου, τοῦ καί διαδόχου αὐτοῦ, καί τῶν λοιπῶν
συνεργατῶν βοηθοῦντες ἀπροσκόπτως ἐν παντί καί πάντοτε.
Ἡ προσωπικότης τοῦ Μητροπολίτου Ἱερεμίου καί τό γλυκύ αὐτοῦ πρόσωπον,
προικισμένον μετ’ ἐξαιρέτων φυσικῶν καί πνευματικῶν χαρισμάτων, συνέθετε τόν
ποιμένα τόν καλόν, μέ εὐγένειαν, μέ ἀγάπην εἰλικρινή, μέ τήν θεολογικήν πατερικήν
παιδείαν καί τήν ἀγάπην πρός τήν Τροφόν Σχολήν, τήν ἀγάπην πρός τήν Πατρίδα
καί τάς ἑλληνοχριστιανικάς παραδόσεις, καί τήν Ἑλληνικήν Παιδείαν, ἀγάπην
ἀπερίγραπτον πρός τήν γενέθλιον γῆν τῆς Κῶ, ἐν ᾗ ἐξεμέτρησε τό ζεῖν,
περιβαλλόμενος ἀπό τούς οἰκείους καί τόν Ποιμενάρχην τῆς Θεοσώστου ταύτης
Ἐπαρχίας, Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην καί ἀδελφόν κύριον Ναθαναήλ, ἐν
ἱερουργίᾳ ἐν τῷ Ἱερῷ Θυσιαστηρίῳ, μή ἀποκοπείς ἐκ τῆς ἱερουργίας τῶν Μυστηρίων.
Ἐκφράζω θερμῶς τάς προσωπικάς μου εὐχαριστίας διά τήν ἀγάπην, τήν τιμήν καί
μέριμναν, ἥν ἐπέδειξεν εἰς τόν μεταστάντα ἀδελφόν.
Ὑπηρέτησεν τήν Ἐκκλησίαν καί τόν Ἐλληνισμόν τῆς Διασπορᾶς, ὡς Πάρεδρος
ἐν τῇ Ἀγίᾳ καί Ἱερᾷ Συνόδῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἐν τῇ Γενεθλίῳ Γῇ,
εὐλογῶν, ἀγιάζων, νουθετῶν πάντα προσερχόμενον εἰς αὐτόν.
Προσωπικῶς καί ἐκ μέρους τῶν ἀποφοίτων τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καί τῆς
Ἐστίας Θεολόγων Χάλκης καί τοῦ Προέδρου Αὐτῆς, Ἐλλογιμωτάτου Καθηγητοῦ
κυρίου Νικολάου Ξεξάκη, ἐκφράζω τά βαθύτατά μου συλλυπητήρια πρός τούς
οἰκείους καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς Κῶ, δεόμενος τοῦ Κυρίου ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς
ψυχῆς αὐτοῦ ἐν σκηναῖς δικαίων, ὑπό τήν σκιάν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς παρά τάς
διεξόδους τῶν ὑδάτων, ἡ δε μνήμη αὐτοῦ ᾗ ἀγήρως.
Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀξιομακάριστε καί ἀείμνηστε ἀγαπητέ ἀδελφέ.
