Στο μοναστήρι που ιδρύθηκε στα μέσα του 13ου αιώνα από τον Μιχαήλ Δούκα Κομνηνό, Δεσπότη (ηγεμόνα) του κράτους της Ηπείρου τότε, χοροστάτησε ο Σεβ.Γέρων π. Άρτης Ιγνάτιος Δ΄.

Παρουσία πλήθους πιστών, από την ευρύτερη περιοχή του νομού Άρτης, τελέστηκε  ο Όρθρος και πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, για την εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου, εις μνήμην της οποίας τιμάται  το ιστορικό μοναστήρι της Κάτω Παναγιάς Άρτης.

Στο κήρυγμά του π.Άρτης είπε:

«Ο Απόστολος Παύλος, γράφοντας προς τους Φιλιππισίους, τους θέτει δύο βασικά θέματα που είναι απαραίτητα για την πνευματική τους κατάρτιση.
Επικαίρως η εκκλησία μας σήμερα, διαβάζει το ανάγνωσμα πολύ σύντομα σήμερα και μας αναφέρει: ότι πρέπει όλοι μας να έχουμε το φρόνημα που είχε ο Χριστός μας.
Το Φρόνημα της ταπεινοφροσύνης. Το ίδιο φρόνημα που είχε και η Παναγία μας.

Ο Ιησούς Χριστός ο αιώνιος και άναρχος Θεός, ο ποιητής της ολοκλήρου δημιουργίας, ο Κύριος των κυριευόντων και βασιλεύς των βασιλευόντων, ταπεινώθηκε . Ήρθε ανάμεσα μας για να μας ελευθερώσει από την φθορά και τον θάνατο. Η ταπείνωση φαίνεται σε όλο το διάστημα της επίγειας ζωής του. Περιφρονήθηκε, απαξιώθηκε, συκοφαντήθηκε, κατηγορήθηκε, καταδικάστηκε ως κακούργος και στο τέλος  σταυρώθηκε. Ποιος; O αναμάρτητος, ο Πανάγιος, ο Ιησούς Χριστός, ο ίδιος ο Θεός που ταπεινώθηκε για την δική μας σωτηρία. Αυτή η άκρα ταπείνωση του Χριστού μας και αυτό το μαρτύριο το μοναδικό, τον οδηγεί στην δόξα, στην Ανάσταση, στην Ανάληψη ώστε καθήμενος στον θρόνο του , στην αιώνια Βασιλεία, αναμένοντας όλους εκείνους που περπάτησαν τον ίδιο δρόμο της ταπεινοφροσύνης.

Αλλά και η Παναγία μας, αυτόν τον δρόμο της ταπεινοφροσύνης ακολούθησε. Ήταν η απλή κόρη, η οποία δέχθηκε την χάρη του Θεού που αγιάστηκε και έγινε Κεχαριτωμένη. Δέχθηκε από τον Θεό την μεγάλη αυτή δωρεά, τιμή μοναδική να κυοφορήσει στα σπλάγχνα της τον Λυτρωτή μας Ιησού Χριστό. Επέλεξε την σιωπή σε όλη της την ζωή. Δεν προέβαλε τον εαυτό της. Στον γάμο της Κανά την συναντούμε για πρώτη φορά που την παρακαλούν να κάνει κάτι για το κρασί που είχε τελειώσει. Και εκεί, την βλέπουμε να απαντά μόνο με μια φράση: Πηγαίνετε και ότι σας πει ο Χριστός, αυτό να κάνετε , τίποτε άλλο. Η ζωή της κύλησε μέσα στην σιωπή, την αφάνεια, με πολύ ταπεινό φρόνημα και έρχεται η δόξα της και το μεγαλείο της, να αναδειχθεί Πλατυτέρα των ουρανών. Η Παναγία μας, που σε κάθε γωνιά της γης τιμάται, δοξάζεται και υμνείται από τους ανθρώπους.

Στον χώρο αυτό αυτό που είμαστε σήμερα, μια συνοδεία μοναζουσών, που στο όνομα της Παναγίας μας , υπομένει, παλεύει, αγωνίζεται για να μπορέσει να δώσει αυτό το ταπεινό φρόνημα και στους ανθρώπους που έρχονται εδώ για να προσκυνήσουν τη χάρη της, να πάρουν δύο λόγια παρηγοριάς και να δεχθούν δύο λόγια προσευχής από τις αδελφές ψυχές που είναι αφιερωμένες στον Θεό.

Η ζωή μας μέσα στην εκκλησία δεν είναι περίπατος, δεν είναι ένα παιχνίδι, είναι ένας αγώνας συνεχής. Δεχόμαστε μέσα στη ζωή μας προκλήσεις, απογοητεύσεις, περιφρονήσεις από τους ανθρώπους. Πρέπει να έχουμε αυτό το φρόνημα το ταπεινό, γιατί; «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδοσι χάριν», ώστε βλέποντας τον εαυτό του κανείς κάτω από το φώς της αληθείας του Χριστού μας, αποκαλύπτει τις αδυναμίες του, τις ελλείψεις του και είναι παρά πολλές. Πάνω από όλα γνωρίζει και ξέρει ακόμη ότι και να έχει δεν είναι δικά του χαρίσματα: σωματικά, ψυχικά, πνευματικά. Αλλά και ότι κατακτήσει στη ζωή του, δόξα , χρήματα, θέσεις, αξιώματα περιουσία, όλα αυτά τα κατακτά με τα χαρίσματα που είναι του Θεού προς τον άνθρωπο.

Αδελφοί μου, αυτό είναι η βάση της πνευματικής μας ζωής και έτσι καλλιεργείται μεταξύ μας το πνεύμα της συγνώμης, της αγάπης, της συνεργασίας, τα οποία είναι απαραίτητα γιατί; Όπως ζούμε στη ζωή μας μέσα από συνεργασίες μέσα σε Υπηρεσίες, στην Οικογένεια, στα οποία εάν δεν υπάρχει ταπεινό φρόνημα διαλύονται και οι άνθρωποι χωρίζονται και απομακρύνονται μεταξύ τους και η ζωή μας γίνεται πραγματικά μια κόλαση, απελπιστικά δύσκολη.

Σήμερα που η Εκκλησία μας τιμά το Γενέσιο της Παναγίας μας, να σκεφθούμε ότι η ζωή μας μέσα στην Εκκλησία του Χριστού μας είναι αυτή που εκείνος μας χάρισε, αλλά και η Παναγία μας με την ζωή της, η ζωή της ταπεινοφροσύνης, της αγάπης και της προσφοράς.