“Η θεολογία του δώρου” ήταν το θέμα της ομιλίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου, στον κατανυκτικό Εσπερινό στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Λαρίσης.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Ιγνάτιος ευχαρίστησε τον κ. Ιερόθεο για την παρουσία του όλο το διήμερο στη Λάρισα και του ευχήθηκε να συνεχίζει να προσφέρει Λόγο Θεού μέσα από την σοφία της θεολογίας του.
Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου τόνισε χαρακτηριστικά ότι τα δώρα έχουν σχέση με την ζωή μας, αφού οι άλλοι μας κάνουν δώρα στις εορτές και εμείς κάνουμε δώρα σε αυτούς.
Το δώρο όμως έχει και την θεολογία του.
1. Η έννοια του δώρου έχει τρεις όψεις: το δώρο, τον δωρεοδότη και τον δωρεολήπτη.
Εξετάζοντας την έννοια του δώρου παρατηρούμε ότι είναι έκφραση αγάπης του δωρεοδότη, όσοι το δέχονται πρέπει να μην προσκολλώνται σε αυτό, αλλά να θυμούνται τον δωρεοδότη, να ανταποδίδουν την ευχαριστία τους ως αντίδωρο.
Επειδή δε η αγάπη είναι θυσία, γι’ αυτό η σχέση με το δώρο είναι σταυρική, οπότε το δώρο είναι έκφραση του σταυρού, αφού δεν πρέπει να προσκολλώμαστε σε αυτό, αλλά να θυμούμαστε τον ευεργέτη. Αυτή είναι. σταυρική ζωή.
2. Μέσα από την προοπτική του δώρου πρέπει να εξετάζουμε όλη την ζωή μας σε τρία συγκεκριμένα σημεία.
Πρώτον, όλος ο κόσμος είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο και ο άνθρωπος έχει μόνο δυνατότητα της χρήσης του. Δυστυχώς οι Πρωτόπλαστοι δεν έκαναν καλή χρήση και έτσι ο κόσμος από δώρο του Θεού έγινε απάτη του διαβόλου.
Δεύτερον, μετά την πτώση του ανθρώπου με την συνέργεια του διαβόλου, ο ίδιος ο Χριστός ενανθρωπίζει και γίνεται ο Ίδιος δώρο στον άνθρωπο. Αυτό το ζούμε στην θεία Ευχαριστία που λαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ως δώρο και λέγονται Τίμια Δώρα. Μας δίνει ο Θεός τον εαυτό Του ως δώρο για να προσφερθούμε κι εμείς ως αντίδωρο στον Θεό και τους ανθρώπους.
Τρίτον, η οικογένεια στον άνθρωπο δόθηκε ως δώρο του Θεού. Η δημιουργία της Εύας ήταν ένα δώρο του Θεού στον Αδάμ. Με τον γάμο ο Θεός δίνει στο ανδρόγυνο τα παιδιά ως δώρα Του. Έτσι πρέπει να βλέπει κανείς την οικογένεια.
3. Το δώρο έχει μέσα του το στοιχείο του Σταυρού. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αισθανόμαστε τους άλλους ως δώρα του Θεού και όχι ως απειλή της ύπαρξης μας, να γινόμαστε κι εμείς δώρα στους άλλους, με την αυτογνωσία και την μετάνοια, και να υπομένουμε τις δοκιμασίες της ζωής μας ως ευεργεσία – δώρο του Θεού που μας ωριμάζουν πνευματικά.
Τελικά τρεις είναι οι δυνατότητες που έχουμε απέναντι στον κόσμο και τα δώρα που μας δίνει ο Θεός. Η πρώτη. να τα ειδωλοποιούμε και να προσκολλώμαστε σε αυτά, η άλλη να τα δαιμονοποιούμε, δηλαδή να αποδίδουμε σε αυτά όλες τις αποτυχίες μας, και η τρίτη να ζούμε ευχαριστιακά, δηλαδή να τα θεωρούμε ως δώρα του Θεού, να τα προσφέρουμε ως αντίδωρο στον Θεό και τους ανθρώπους, οπότε να ευγνωμονούμε τον Θεό για ο,τι μας προσφέρει ή επιτρέπει στην ζωή μας.
