Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Τρεῖς θαρραλέες γυναῖκες, τρεῖς πιστές καί ἀφοσιωμένες μαθήτριες τοῦ Κυρίου μας σπεύδουν «λίαν πρωΐ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων» γιά νά προσφέρουν στόν προσφιλέστατο Διδάσκαλό τους μαζί μέ τά ἀρώματα πού ἀγόρασαν καί τά ἀρώματα τῆς ἀγάπης καί τοῦ σεβασμοῦ πού ἀναβλύζουν ἀπό τήν ψυχή τους.
Δέν ὑπολογίζουν τήν κουστωδία πού φρουρεῖ τόν τάφο, γιά νά μήν κλέψουν δῆθεν οἱ μαθητές τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τόν βαρύ λίθο πού κλείνει τή θύρα τοῦ μνημείου καί δέν ξέρουν ποιός θά τόν ἀπομακρύνει γιά χάρη τους.
Ὅμως ἡ θύρα τοῦ μνημείου εἶναι ἀνοικτή καί ἀντί γιά τούς φρουρούς τοῦ τάφου βρίσκουν τόν οὐράνιο φύλακά του, βρίσκουν τόν Ἄγγελο Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐκεῖ γιά νά μεταδώσει στίς μυροφόρες γυναῖκες τό φαιδρό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως.
«Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον;»
Αὐτή εἶναι ἡ ἐρώτηση τοῦ Ἀγγέλου, πού κάνει τίς τρεῖς μαθήτριες νά ἐκπλήσσονται καί νά ἀποροῦν τί συνέβη. «Ἰησοῦν, τόν Ναζαρηνόν, τόν ἐσταυρωμένον», λέγει ὁ ἄγγελος, ἀναφερόμενος στόν Ἰησοῦ μέ δύο ἐπίθετα, τά ὁποῖα κάποιοι θεωροῦσαν ὑποτιμητικά, εἴτε γιατί «ἐκ Ναζαρέτ» δέν μποροῦσε νά προέρχεται ὁτιδήποτε ἀγαθό, εἴτε γιατί δέν ὑπῆρχε πιό ἐξευτελιστικός θάνατος ἀπό αὐτόν τῆς σταυρώσεως. Ὁ Υἱός ὅμως καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν» καί ἔγινε «ὑπήκοος μέχρι Σταυροῦ» δέν ἀρνεῖται καί δέν ἀποφεύγει τίποτε γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, οὔτε αὐτόν τόν θάνατο, προκειμένου νά ἀναστηθεῖ καί νά συναναστήσει μαζί του καί τόν πεπτωκότα ἄνθρωπο.
«Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον;»
Τήν καταφατική ἀπάντηση τῶν τριῶν μαθητριῶν τοῦ Κυρίου ἀκολουθεῖ ἡ χαρμόσυνη εἴδηση τῆς Ἀναστάσεως: «Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὦδε, ἴδε, ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν». Ἀναστήθηκε ὁ Ἰησοῦς! Ὁ κενός τάφος εἶναι ἡ ἀπόδειξη τοῦ κοσμοϊστορικοῦ καί σωτηρίου αὐτοῦ γεγονότος.
Ποτέ μία ἀπουσία δέν ἦταν τόσο χαρμόσυνη, ὅσο αὐτή τοῦ Κυρίου ἀπό τό μνημεῖο! Οἱ μαθήτριες δέν λυποῦνται, γιατί ἡ ἀναζήτησή τους δέν ἐπέτυχε τόν σκοπό της. Δέν θρηνοῦν, γιατί δέν βρῆκαν τόν Κύριό τους γιά νά τοῦ προσφέρουν τά ἀρώματα πού ἀγόρασαν γιά χάρη του. Ὁ ἀναστημένος Χριστός νοερά εἶναι παρών στίς ψυχές τους καί τίς γεμίζει μέ τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως.
Αὐτή ἡ χαρά γεμίζει καί τίς δικές μας ψυχές, πού αὐτή τήν ὥρα ἤλθαμε γιά νά ἐκφράσουμε τήν ἀγάπη καί τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν δι᾽ ἡμᾶς παθόντα καί ἀναστάντα Χριστό.
Αὐτή ἡ χαρά γεμίζει τίς ψυχές ὅσων δέν σπαταλοῦν τή ζωή τους ἀναζητώντας ἀρχηγούς καί σωτῆρες ἀνάμεσα στούς σοφούς καί τούς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου.
Αὐτή ἡ χαρά γεμίζει τίς ψυχές ὅσων στήν ἐρώτηση τοῦ Ἀγγέλου «Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον;» δέν διστάζουν νά ἀπαντήσουν καταφατικά, οὔτε φοβοῦνται μήπως «ἀποσυνάγωγοι γένωνται», μήπως κάποιοι τούς εἰρωνευθοῦν ἤ τούς κατηγορήσουν γιά τήν πίστη τους στόν Χριστό.
Ἡ ἀναστάσιμη χαρά δέν προσφέρεται σέ ὅσους ἀναζητοῦν τόν Χριστό ἀπό περιέργεια ἤ ἀπό συνήθεια, ἀλλά σέ ὅσους τόν πιστεύουν καί τόν ἀναζητοῦν μέ εἰλικρινῆ ἀγάπη. Αὐτοί ζοῦν τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως καθημερινά καί ἔχουν τήν παρουσία τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου καθημερινά στή ζωή τους, ὥστε μποροῦν νά διακηρύσσουν μαζί μέ τόν Ἄγγελο, μαζί μέ τίς μυροφόρες γυναῖκες, μαζί μέ τούς μαθητές τοῦ Κυρίου μας τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως σέ ὅλο τόν κόσμο. Χριστός ἀνέστη!
Διάπυρος πρός τόν ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης
+Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
