Μια εβδομάδα μετά την αποδοχή της παραίτησης του από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος την περασμένη Παρασκευή 25 Αυγούστου 2023, ο Γέρων Θεσσαλονίκης Ανθιμος δίνει στη δημοσιότητα την επιστολή της παραίτησης του προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο μέσα από την τελευταία Ποιμαντορική Εγκύκλιο του ως Ποιμενάρχης της.
Στην Εγκύκλιο του, η οποία θα αναγνωστεί κατά τη Θεία Λειτουργία της ερχόμενης Κυριακής 3ης Σεπτεμβρίου 2023, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιερομάρτυρος Ανθίμου Επισκόπου Νικομήδειας, και των ονομαστηρίων του, ο Μητροπολίτης κ. Άνθιμος αναφέρεται στους λόγους της παραίτησης του και κάνει μια σύντομη αναδρομή στα πενήντα χρόνια διακονίας του στην Εκκλησία.
Επίσης απευθυνόμενος προς τον κλήρο και τον λαό εκφράζει ευχές και ευγνωμοσύνη, ενώ δεν παραλείπει να προτρέψει τους νέους και τις νέες «νὰ μένουν σταθεροὶ καὶ δυνατοί στὸν Χριστό» και «νὰ μὴ ξεχνοῦν ποτὲ αὐτὸ ποὺ ἔχει καταγράψει στοὺς στοχασμούς του ὁ ἐθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός: «Κλεῖσε μέσα στὴν ψυχή σου τὴν Ἑλλάδα καὶ θὰ αἰσθανθεῖς μέσα σου νὰ λαχταρίζει κάθε εἴδους μεγαλεῖο».»
Αναλυτικά η Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου:
Αναλυτικά η Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου:Ἀγαπητοὶ πατέρες, ἀδελφοὶ καὶ πνευματικά μου παιδιά,
«Οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὀφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν».
Τὰ παραπάνω λόγια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ μᾶς τὰ διασώζει ὁ ἅγιος ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, αἰσθάνομαι νὰ ἐκφράζουν τὴν ψυχική μου διάθεση τὴν σημερινὴ ἰδιαίτερη ἡμέρα καὶ ἐπιθυμῶ νὰ μοιραστῶ μαζύ σας, μὲ πολλὴ πατρικὴ ἀγάπη καὶ ποιμαντικὴ εὐθύνη, στὴν τελευταία αὐτὴ ποιμαντορική μου Ἐγκύκλιο.
Ὅπως ἔχει ἤδη ἀνακοινωθεῖ, τὴν 7η Αὐγούστου ἐ.ἔ. ὑπέβαλα ἁρμοδίως πρὸς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο καὶ πρὸς τοὺς περὶ αὐτὸν Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος αἴτηση, προκειμένου νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν παράκλησή μου περὶ ἀποχωρήσεώς μου ἐκ τῶν ἀρχιερατικῶν, ποιμαντικῶν καὶ διοικητικῶν μου καθηκόντων στὴν ἀποστολικὴ καὶ ἁγιοτόκο Ἱερὰ Μητρόπολη τῆς Θεσσαλονίκης, τὴν ὁποία διηκόνησα ὡς Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης ἀπὸ τὸν Ἰούνιο τοῦ ἔτους 2004 μέχρι καὶ σήμερα, χάριτι Θεοῦ. Στὸ ἐν λόγῳ αἴτημά μου, μεταξὺ τῶν ἄλλων γράφω καὶ τὰ ἑξῆς: «…Δοξάζω τὸν ἐν Τριάδι ἅγιον Θεὸν ἡμῶν καὶ ἐν εὐγνωμοσύνῃ βαθείᾳ εὐχαριστῶ Αὐτῷ, ὅτι τοιαύτης μὲ ἠξίωσεν εὐεργεσίας τε καὶ τιμῆς, ἵνα διακονήσω ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Αὐτοῦ ἐπὶ πεντήκοντα ἐννέα ἔτη συνολικῶς, κατὰ δὲ τὰ τεσσαράκοντα ἐννέα ἐκ τούτων ὡς Ἀρχιερεὺς καὶ Ἐπίσκοπος αὐτῆς. Ὁ Κύριος ἠθέλησε καὶ ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἀπεφάσισεν ὅπως ἀπὸ τοῦ σωτηρίου ἔτους 1974 χειροτονηθῶ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τῆς ἀκριτικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀλεξανδρουπόλε ως καὶ ἐκ τοῦ ἔτους 2004 κατασταθῶ Μητροπολίτης τῆς ἀποστολικῆς Ἱερᾶς Μητρο πόλεως Θεσσαλονίκης, γεγονότα ἅπερ ἀπετέλεσαν τοὺς σημαντικοτέρους σταθμοὺς τῆς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας μου.
Μνημονεύω ἐνταῦθα τοὺς μακαριστοὺς κατὰ σάρκα γονεῖς μου, οἵτινες μὲ πολλὴν ἀγάπην μὲ ἀνέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Καταθέτω τὴν εὐγνωμοσύνην μου πρὸς τοὺς μακαριστοὺς πνευματικοὺς μου πατέρας ἀειμνήστους μητροπολίτας Θήρας Γαβριὴλ καὶ Κοζάνης Διονύσιον εἰς τοὺς ὁποίους ὀφείλω τὴν πνευματικὴν χειραγωγίαν καὶ καθοδήγησιν ἐν τῷ ἔργῳ τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας. Ὑπὲρ τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ εὐσεβοῦς χριστεπωνύμου πληρώματος τῶν κληρωθεισῶν μοι Ἱερῶν Μητροπόλεων ἠγωνίσθην ἵνα πράξω ὑπὲρ αὐτῶν τὰ κατὰ Θεὸν κρείττονα. Πλήν, «ἡ γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ, οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ’ ἐν χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ κόσμῳ». Ἀλλά, ἀδελφοί μου, εἰ καὶ «πᾶς ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν», ὅμως καὶ οὗτος «περίκειται ἀσθένειαν». Διὰ τὴν ἀσθένειαν τοῦ σώματος καὶ διὰ τὸ μὴ ἐκ ταύτης «τιθέναι πρόσκομμα» τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ «τὰ περὶ ἐμοῦ τέλος ἔχει» ἐν τῆ διοικήσει Αὐτῆς. Διὸ καὶ Ὑμῖν, ἤτοι τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑποβάλλω τὴν παραίτησίν μου ἀπὸ τῆς θέσεώς μου ὡς Μητροπολίτου Θεσσαλο νίκης, «διὰ λόγους ὑγιείας»… Ἀσπάζομαι ἀδελφικῶς, ἐν Χριστῷ, ἕνα ἕκαστον ἐξ Ὑμῶν καὶ πάντας τοὺς ἐν τῇ σεπτῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ τῆς Ἱεραρχίας ἀδελφοὺς ἐν τῇ ἀγάπῃ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ…».
Ἔφθασε, λοιπόν, καὶ αὐτὴ ἡ εὐλογημένη στιγμή, ποὺ σᾶς ἀπευθύνω μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τὸ καταληκτήριο αὐτὸ Ἐγκύκλιο Μήνυμα. Μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου, εὔχομαι, ὅλοι οἱ κληρικοί μας, οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ μοναχές, στοὺς ἱεροὺς Ναοὺς καὶ στὶς ἱερὲς Μονές μας νὰ προοδεύουν πνευματικὰ καὶ νὰ ὁδηγοῦν τὸν εὐσεβῆ καὶ εὐλογημένο λαὸ τοῦ Θεοῦ σὲ δρόμους σωτηρίας, προσευχῆς, μετανοίας, καταλλαγῆς, εἰρήνης, χαρᾶς, φιλανθρωπίας, ἀλληλεγγύης, καλωσύνης, συνεργασίας, ἑνότητος καὶ ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστό, τὴν Ἐκκλησία, τὴν ἔνδοξη πατρίδα μας, τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ἑλληνικωτάτη Μακεδονία μας. Πρὸς ὅλους τοὺς ἄρχοντες τοῦ τόπου μας: Κατὰ τὶς ὧρες τῶν φόβων καὶ τῶν δισταγμῶν, ὅταν οἱ «ἔξωθεν μάχαι καὶ οἱ ἔσωθεν φόβοι» θέτουν ὑπὸ δοκιμασία τὶς ἀντοχές μας, ἀκούομε τὴν φωνὴ τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς μαθητές του καὶ πρὸς ὅλους ἐμᾶς: «Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύε τε». Ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ «ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα», ἡ κατὰ Χριστὸν οἰκο δομή, ἡ ἑνότητα καὶ ἡ ταπείνωση, εἴθε νὰ χαρακτηρίζῃ τὴν ζωὴ καὶ τὸ φρόνημα ὅλων ὅσοι βρίσκονται σὲ ὑπεύθυνες θέσεις διακονίας τοῦ λαοῦ μας, θέσεις ποὺ καλοῦνται νὰ τὶς ἀντικρύζουν ὡς ἔπαλξη ἀγώνων καὶ θυσιῶν γιὰ εἰρήνη καὶ ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια.
Συνεχίζοντας, στρέφω τὸ βλέμμα μου μὲ εὐγνωμοσύνη σὲ ὅλους τοὺς λαϊκοὺς ἐθελοντὲς συνεργάτες μας, τοὺς κυρίους καὶ τὶς κυρίες στὰ ἔργα τῆς φιλανθρωπίας σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς διακονίας τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καὶ ἐκφράζω τὴν εὐχαριστία μου γιὰ τὴν ἄριστη συνεργασία μας ἐπὶ τόσα ἔτη. Τοὺς ἀπευθύνω τὴν εὐχὴ νὰ διακονοῦν καὶ νὰ προσφέρουν πάντοτε μὲ ἀγάπη καὶ χαρὰ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἀνάγκη. Εὔχομαι ὅλοι καὶ ὅλες νὰ ἔχετε ὑγιεία καὶ δύναμη μαζὺ μὲ τὶς οἰκογένειές σας καὶ τὰ παιδιά σας.
Πρὸς τοὺς νέους καὶ τὶς νέες τῆς πατρίδος μας, ἀπευθύνομαι μὲ ἀγάπη καὶ ἐμπιστοσύνη· τοὺς παροτρύνω νὰ μένουν σταθεροὶ καὶ δυνατοί στὸν Χριστό καὶ εὔχομαι νὰ προοδεύουν στὸ καλὸ καὶ νὰ πετύχουν στὰ εὐγενικὰ ὄνειρά τους καὶ νὰ μὴ ξεχνοῦν ποτὲ αὐτὸ ποὺ ἔχει καταγράψει στοὺς στοχασμούς του ὁ ἐθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός: «Κλεῖσε μέσα στὴν ψυχή σου τὴν Ἑλλάδα καὶ θὰ αἰσθανθεῖς μέσα σου νὰ λαχταρίζει κάθε εἴδους μεγαλεῖο».
Ἀδελφοὶ μου,
Ἡ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ἀμέτρητες θεῖες Λειτουργίες, οἱ πανηγύρεις τῶν Ἐνοριῶν μας, οἱ Ἑσπερινοί, τὰ ἱερὰ Μυστήρια, τὸ πλῆθος τῶν χειροτονιῶν νέων κληρικῶν, οἱ ἀνεγέρσεις καὶ τὰ Ἐγκαίνια τῶν ἱερῶν Ναῶν, τῶν ἱερῶν Μονῶν καὶ τῶν Ἱδρυμάτων, οἱ ὁμιλίες καὶ τὸ θεῖο κήρυγμα, οἱ συγγραφὲς κειμένων σὲ βιβλία καὶ ἄρθρα, στὸν τύπο καὶ στὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως, οἱ διαχρονικοὶ ἀγῶνες γιὰ τὰ δίκαια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Πατρίδος μας, καὶ ἡ ἐνεργὴς συμμετοχή μου στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά δος καὶ στὶς πολλὲς συνεδριάσεις τῶν περιόδων τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, μαζὺ μὲ ὅλες τὶς ἀγωνίες καὶ τὶς δυσκολίες, ποὺ ἔχει ἡ διοίκηση, καταγράφονται καὶ περιφέρονται αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἀνεξίτηλα μέσα στὴν μνήμη μου. Καὶ ὅλα αὐτά, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀποτελοῦν καὶ θὰ ἀποτελοῦν τὴν οὐσιαστικότερη ἀναφορά μου στὴν προσευχή μου «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» πρὸς τὸν Θεό.
Κατακλείοντας τὴν καταληκτήρια, διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ, ἐπικοινωνία μου μαζὺ σας, ἀπευθύνω τὴν ὕστατη ἀλλὰ καὶ καρδιοπόθητη παράκληση, τὸ ὁποῖο καὶ εἶναι ἡ προσευχή μου γιὰ ὅλους ἐσᾶς, πρὸς τὸν ἅγιο Τριαδικὸ Θεό μας, μὲ τὰ λόγια τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας: «Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν».
Τὸ δὲ, περὶ ἐμοῦ τοῦ Ποιμενάρχου σας, «ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας»!
Εὔχεσθε παρακαλῶ, διὰ τῆς αἰτήσεως τοῦ ἱερέως ἢ τοῦ διακόνου σὲ κάθε Θεία Λειτουργία καὶ καθημερινὴ ἱερὰ Ἀκολουθία, νὰ μοῦ χαρίσῃ ὁ Κύριος μὲ τὶς προσευχὲς ὅλων σᾶς καὶ μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τοῦ οὐρανο βάμμονος ἀποστόλου Παύλου τοῦ καὶ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, τοῦ μεγαλομάρτυρος ἁγίου Δημητρίου τοῦ Πολιούχου μας, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πάντων τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ διαλαμψάντων καὶ τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων ἁγίων, τοῦ ἀγίου ἱερομάρτυρος Ἀνθίμου ἐπισκόπου Νικομηδείας καὶ ὅλων τῶν ἁγίων «Χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικὰ…» καὶ τὴν καλὴν ἀπολογίαν «τὴν ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ».
«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκα».
Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν!
Εὐχέτης
πρὸς τὸν Δομήτορα τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκκλησίας
Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
✞ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
(ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ: ΡΑΦΑΗΛ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ)
