Με μια λιτή ανακοίνωση ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, Άνθιμος χαρακτηρίζει επαίσχυντη την Συνθήκη της Λωζάνης και τονίζει ότι συμφωνεί με όσα είπε ο Ταγίπ Ερντογάν.
Τι αναφέρει:
«Για μας η Συνθήκη της Λωζάννης ήταν επαίσχυντη. Αν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θεωρεί ότι δεν ωφέλησε και την χώρα του, απορώ πως το θυμήθηκε τώρα, λίγα χρόνια πριν την εκπνοή της. Εξάλλου το αμερικανικό Κογκρέσο κατήργησε την Συνθήκη της Λωζάννης, με μία ψηφοφορία στις 18 Ιανουαρίου 1927, κατά την οποία οι Δημοκρατικοί ψήφισαν «κατά» της συμφωνίας και οι Ρεπουμπλικάνοι «υπέρ». Αν λάβουμε υπόψη ότι η Τουρκία προχωρώντας ακάθεκτα μετά το πραξικόπημα το δικομματικό σύστημα, διαμορφώνει την δημοκρατική πτέρυγα με τον Ερντογάν και την συντηρητική με τον Ιχσάνογλου, τότε το ερώτημα που είχα δημοσιεύσει πριν δύο χρόνια επανέρχεται αμείλικτο: Και τώρα τι; Μήπως η Σεβρών;»
Τι προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης
Η Συνθήκη της Λωζάνης υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη).
Έθετε τα σύνορα της σύγχρονης Τουρκίας και καταργούσε τη Συνθήκη των Σεβρών, που είχε υπογραφεί τρία χρόνια νωρίτερα,και είχε γίνει δεκτή από τον σουλτάνο Μουσταφά Κεμάλ, αλλά απορρίφθηκε από το κίνημα των Νεότουρκων.
Μετά την εκδίωξη από την Μικρά Ασία του Ελληνικού στρατού από τον Τουρκικό υπό την ηγεσία του Κεμάλ Ατατούρκ, εμφανίστηκε η ανάγκη για αναπροσαρμογή της συνθήκης των Σεβρών. Στις 20 Οκτωβρίου 1922 ξεκίνησε το συνέδριο που διακόπηκε μετά από έντονες διαμάχες στις 4 Φεβρουαρίου 1923 για να ξαναρχίσει στις 23 Απριλίου. Το τελικό κείμενο υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου μετά από 7,5 μήνες διαβουλεύσεων.
Η Τουρκία ανέκτησε την Ανατολική Θράκη, κάποια νησιά του Αιγαίου, συγκεκριμένα την Ίμβρο και την Τένεδο, μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Συρία, την περιοχή της Σμύρνης και της Διεθνοποιημένης Ζώνης των Στενών η οποία όμως θα έμενε αποστρατικοποιημένη και αντικείμενο νέας διεθνούς διάσκεψης. Παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία, όπως προέβλεπε και η συνθήκη των Σεβρών, αλλά χωρίς πρόβλεψη για δυνατότητα αυτοδιάθεσης. Ανέκτησε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα σε όλη της την επικράτεια και απέκτησε δικαιώματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε όλη την επικράτειά της εκτός της ζώνης των στενών.
Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να πληρώσει σε είδος (ελλείψει χρημάτων) τις πολεμικές επανορθώσεις. Η αποπληρωμή έγινε με επέκταση των τουρκικών εδαφών της Ανατολικής Θράκης πέρα από τα όρια της συμφωνίας. Τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραχωρήθηκαν στην Τουρκία με τον όρο ότι θα διοικούνταν με ευνοϊκούς όρους για τους Έλληνες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχασε την ιδιότητα του Εθνάρχη και το Πατριαρχείο τέθηκε υπό ειδικό διεθνές νομικό καθεστώς.
Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εκτός των συνόρων της και εγγυήθηκε τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία. Με ξεχωριστή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών από τις δύο χώρες και η αποστρατικοποίηση κάποιων νησιών του Αιγαίου.
