Η ομιλία του Μητροπολίτη Μιλήτου Αποστόλου, εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχη, κατά την υποδοχή του Προέδρου της Δημοκρατίας Καθ.Προκόπη Παυλόπουλου στο Μέγαρο της Ιεράς Κοινότητας, στις Καρυές του Αγίου Όρους:
Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπιε Παυλόπουλε,
Ἅγιε Πρῷτε, Σεβαστοί Καθηγούμενοι, Μοναστῶν χορεία, ἀδελφοί μου ἐν Κυρίῳ,
Χριστός ἀνέστη!
“Σήμερον ἔαρ μυρίζει καί καινή κτίσις χορεύει”, σήμερον ἀγαλλόμενοι καί εὐφραινόμενοι ἀποδεχόμεθα τούς ὅρους τῆς νέας ζωῆς ὅπως τήν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀναστάς ἐκ τοῦ τάφου, σήμερον ἡ σκέψις συνεχίζει εὐγνωμόνως νά ὑπερίπταται καί νά ἀναζητῇ τόν αἴτιον τῆς Σωτηρίας Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν· καί πῶς ἡ γλῶττα νά περιγράψῃ τήν εἰλικρινῆ χαράν διά τό προσκύνημα τῆς Ὑμετέρας Ἐξοχότητος, τῆς ὄντως φίλης Ἐξοχότητος, εἰς τάς αὐλάς τοῦ Ἁγιωνύμου τούτου Ὄρους Ἄθω;
Μόνον ἐντός τοῦ ἤδη περιγραφέντος πλαισίου τό προσκύνημά Σας, Ἐξοχώτατε, ἀποκτᾷ χαρακτῆρα οὐχί τόν συνήθη ἀλλά ἐναρμονισμένον μέ τήν μακραίωνα παράδοσιν τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, τό ὁποῖον χαίρεται καί ἀναμένει ἐκ τῶν προεστώτων του τήν συναναστροφήν μέ τήν προστάτιδά του Ἐκκλησίαν. Πλήν τοῦ ἰδιαιτέρου τούτου χαρακτῆρος, ἡ παρουσία Σας εἰς τήν μοναστικήν ταύτην Πολιτείαν ἀποστέλλει ἕνα ἠχηρόν μήνυμα πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι ἡ λαοπρόβλητος καί συντεταγμένη Πολιτεία δέν ἐλησμόνησεν ἀλλά μεριμνᾷ πάντοτε διά τοῦτο τό ἐξαιρετικῆς πνευματικῆς καί ἄλλης σημασίας ἔδαφος τῆς ἐπικρατείας της.
Οὐ μήν ἀλλά ἐάν ὁ Πρῶτος τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας προσέρχηται σήμερον ταπεινός προσκυνητής τοῦ Θεομητορικῆς νηός, σέ τοῦτο τό προσκύνημα δέν εἶναι μόνος ἀλλά γίνεται δεκτός ἀπό τόν κανονικόν Ἐπίσκοπον τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τόν Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κύριόν μοι κύριον Βαρθολομαῖον ἐκπροσωπούμενον ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μου. Σᾶς ὑποδέχεται, Ἐξοχώτατε, ἡ στοργή τοῦ Πρώτου τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ἀγάπη τοῦ Πρώτου τῆς πονεμένης Ρωμηοσύνης. Σᾶς ὑποδέχεται μετ’αἰσθημάτων τιμῆς καί εὐθύνης ὁ πρωτεύθυνος τῆς πίστεώς μας καί σᾶς ἀπευθύνει τό “ὡς εὖ παρέστητε” εἰς τοῦτο τό Ἁγιοβάδιστον Ὄρος τό ὁποῖον ἐξέλεξεν ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός τοῦ Γένους μας διά νά ἀναπαύεται ἐκ τῆς ἀνυστάκτου προστασίας τῆς ὄντως Θεοτοκοφρουρήτου Βασιλευούσης. Πρόκειται διά τόν Πατριάρχην τῆς ἀγάπης, τόν καταγγέλλοντα τόν Ἀναστάντα Κύριον εἰς τά μήκη καί πλάτη τῆς ὑφηλίου. Ψηλαφήσατε τό ἔργον του καί ἴδετε ὅτι κοπιᾷ διά τήν Πανορθόδοξον καί συνεπῶς διά τήν ἐνδοαγιορειτικήν ἑνότητα, ἀγωνίζεται διά τό ὄντως συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας, τρέχει ὁπίσω τοῦ Κυριακοῦ θελήματος καί πράττει καί σκέπτεται πᾶν ὅ, τι ὁδηγεῖ εἰς τήν σωτηρίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Ὁ τόπος, ὁ ἡγιασμένος τόπος εἰς τόν ὁποῖον προσήλθετε εὐλαβῶς, ἔχει δύο συνισταμένας, Ἐξοχώτατε. Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι ἀποτελεῖ ἐκλογάδιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου δι’ὅλα τά τέκνα Της τά προσερχόμενα πρός μετάνοιαν καί περισυλλογήν καί γνῶσιν καί διόρθωσιν τοῦ ἑαυτοῦ. Τοῦτος ὁ τόπος ὁ ἔμπλεως ζωῆς εἶναι ἕν ἀπέραντον νεκροταφεῖον! Μάλιστα! Ἐνταῦθα χιλιάδες νέων κυρίως, καί μορφωμένων, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, ἀνθρώπων προσέρχονται καί ἐνθάπτουν τόν παλαιόν ἄνθρωπον τόν φθαρέντα ὑπό τῆς ἁμαρτίας. Νεκρώνουν τό ἴδιον θέλημα, ἀποκτείνουν μέσῳ τῆς σοφίας καί τῆς ἐμπειρίας τῶν παλαιῶν πατέρων, τά πάθη καί οὐχί τό σῶμα τό ὁποῖον εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐνθάπτουν τά κοσμικά ὄνειρα, τάς μωράς φιλοδοξίας καί ἀναζητήσεις, ἀπαρνοῦνται τό ἐφήμερον τοῦ βίου αὐτοῦ καί ὅλο μετά δίψης γυρεύουν, ἀναζητοῦν καί ἐναγωνίως προσκαλοῦν τόν Κύριον τοῦ ἐλέους εἰς τόν βίον των. Τό νεκροταφεῖον πού προανεφέραμε καθίσταται κοιμητήριον ἔνθα ἡσυχάζει τό Μυστήριον τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ταυτοχρόνως διακηρύσσεται urbi et orbi τό μεγαλοφωνότατον κήρυγμα τῆς φιλτάτης πᾶσιν ἡμῖν Ὀρθοδόξου καί ἀμωμήτου πίστεώς μας, ἡ Ὁποία ἐνίκησε τόν κόσμον καί ἁγιάζει διά τῆς μετανοίας τόν ἄνθρωπον ἐν ὀνόματι τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου. Ἄρα, λοιπόν, οἱ πόδες ἡμῶν πατοῦν ἐπί ἐγκόπων ἱδρώτων, ἐπί ἐκκομένου ἐγωϊσμοῦ, ἐπί καρπῶν ὑπακοῆς, ἐπί δακρύων θεοφιλῶν, ἐπί προσευχῆς ἀδιαλείπτου. Τοῦτο τό κατάσκιον Ὄρος εἶναι διαλεγμένον ὡς φροντιστήριον ψυχῶν διά τό κράτος τῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου καί ὡς φυλακτήριον τῶν ὑπεραιωνοβίων παραδόσεων καί ἀξιῶν τοῦ Γένους μας. Διά τοῦτο τό ἐπίγειον κράτος χαίρει καί ὡς εἰκός καυχᾶται ὅτι εἰς τά γεωγραφικά ὅριά του ὁ Τριαδικός Θεός ἐφύτευσε τήν νέαν Ἐδέμ.
Ἡ ἑτέρα παράμετρος εἶναι ὅτι τό Ἁγιώνυμον Ὄρος εὑρίσκεται ὑπό τήν ἀνύστακτον πνευματικήν προστασίαν καί σκέπην οὐχί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως ὡς ἀρχῆς ἀλλ’αὐτοῦ τούτου τοῦ ἰδίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Οἱ εὐσεβείς καί ἀγωνισταί μοναχοί, τούς ὁποίους θεωρεῖτε ἐν ταπεινώσει διαλεγομένους μετά τοῦ Θεοῦ ἐν ἀπερισπάστῳ προσευχῇ καί δεήσει, ἀποτελοῦν ἱερά τμήματα ἀπό τό βαρύτιμον ἱστορικόν ὠμόφορον τοῦ ἑκάστοτε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Οἱ μοναχοί καί τά ἱερά μοναστήρια εἶναι ἡ ἐμπροσθοφυλακή τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους εἰς τόν ἀγώνα τοῦ πνεύματος, εἶναι ἡ θεόσδοτος προέκτασις τῆς πατριαρχικῆς Αὐλῆς. Οἱ ἀσκούμενοι ἐνταῦθα πατέρες καλοῦνται ἐρχόμενοι εἰς τόν κεχαριτωμένον τοῦτον τόπον νά ἀπαρνηθοῦν οἱανδήποτε μορφήν ἐθνοφυλετισμοῦ καί ἐθνικισμοῦ ἐάν θέλουν νά ἀποκαλῶνται “Ἁγιορεῖται” καί νά ἐμβαπτίσουν τήν καινήν ζωήν των εἰς τά νάματα τῆς ἀκαινοτομήτου Ἀληθείας καί εἰς τά ὅσα πρεσβεύει ὁ Μοναχισμός εἰς τό Ὄρος τοῦ Ἄθω διαχρονικῶς.
Ἐξοχώτατε,
Ἀποτελεῖ μέγιστον προνόμιον διά τήν ἱστορικήν πορείαν τοῦ βίου σας τό ἱερόν προσκύνημα εἰς τάς αὐλάς τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Διότι ἔρχεται νά ἐπισφραγίσῃ καί μάλλον νά ἐπαναλάβῃ σχετικά βήματα προκατόχων σας πολιτειακῶν καί βασιλέων μέ κορωνίδα τόν πάνδημον ἑορτασμόν τῆς πρώτης χιλιετηρίδος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὅταν ὁ φυσικός καί κανονικός Δεσπότης του Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας προσεκάλεσε τούς ἀδελφούς του Πατριάρχας καί Ἀρχιεπισκόπους ἀλλά καί τήν πολιτειακήν ἡγεσίαν τοῦ τρισενδόξου ἑλληνικοῦ κράτους ἵνα συνευφρανθοῦν μετ’ ἐκείνου εἰς τήν εὐλογημένην ἐπέτειον τοῦ ἑνός καί ἀδιαιρέτου Ἀθωνικοῦ Μοναχισμοῦ. Εἰς τό σημεῖον τοῦτο δέον νά μνημονεύσωμεν καί τήν συμπλήρωσιν ἑκατονταετηρίδος ἀπό τῆς μή διεθνοποιήσεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῶν ἑορτασμῶν διά τήν ὁποίαν προέστη ἡ Α.Θ. Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος. Ἀπό μέρους τοῦ μεγάλου τούτου ἀνδρός τῆς Ἐκκλησίας μας σᾶς καλωσορίζω εἰς τά ἴδια, κ. Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, καί σᾶς εὔχομαι ἐγκαρδίως ἕν ἀληθινῶς εὐλογημένον προσκύνημα, κατά τό ὁποῖον ἡ χάρις τῆς Ἐφόρου Ὑπεραγίας Θεοτόκου νά ἐμπνεύσῃ εἰς τήν καρδίαν σας ἀγαθά ὑπέρ τοῦ πολυπάθου ἑλληνικοῦ λαοῦ ὁ ὁποῖος ἔχει ἐστραμμένον τό βλέμμα πρός τήν Πολιτείαν διά τά ὑλικά, πρός τὀ Ἅγιον Ὄρος διά τά τῆς ψυχῆς καί πρός Θεόν τήν ἀμετάθετον ἐλπίδα.
Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος, Ἐξοχώτατε! Καί ὡς ἐκ τούτου ἡ ἐλπίς διά τό καλλίτερον αὔριον θά παραμένῃ ἀμετάθετος. Ἡ Χἀρις τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ εἴη μετά πάντων ἡμῶν, ἀδελφοί! Ἀμήν.
