ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ Η ΕΣΚΕΜΜΕΝΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΘΙΓΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΓΟΓΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Γράφει: ο Ηγούμενος της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Παΐσιος Παπαδόπουλος

Κάθε κοινωνικό έργο δεν έχει μόνο αποστολή αλλά και δεοντολογία. Και η δεοντολογία σε κάθε τομέα προβλέπει να μη ξεπερνά κανείς τα όρια του αντικειμένου με το οποίο ασχολείται και εισβάλλει σε άλλο πεδίο ασκώντας αθέμιτο έργο.

Όσοι σπουδάσαμε τα περί την θεολογία γνωρίζουμε ότι οι αγώνες για να κρατηθεί αμώμητη η πίστις της Εκκλησίας μας πέρασαν από φάσεις που έγιναν διεργασίες μέχρι να αποσαφηνισθεί κάποιο θεολογικό ζήτημα και να διατυπωθούν οι δογματικοί όροι.

Δεν είναι του παρόντος να παρουσιάσουμε τους αγώνες που έγιναν από τους Αγίους Πατέρες προκειμένου η Εκκλησία να έχει σαφή δογματική διδασκαλία.

Εκείνο όμως που θέλω να επισημάνω εδώ είναι ότι δεν είναι θέματα που σηκώνουν λάθη με παραπληροφόρηση γιατί γίνεται μεγάλη ζημιά στο διαμορφώσουν οι πιστή άποψη για το συγκεκριμένο θέμα για το οποίο αγωνιζόμαστε να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη που δεν γνωρίζει και πολλά θεολογικά πράγματα.

Υπάρχει λοιπόν εξ αντικειμένου ήδη πρόβλημα διότι απαιτείται μια σχετική παιδεία την οποία δυστυχώς δεν διαθέτουν ενίοτε ούτε και ιερείς.

Αν τώρα και οι δημοσιογράφοι αντί να εκθέτουν αντικειμενικά και μόνο τα άρθρα ή τις ομιλίες, βάζουν προσωπικές κρίσεις ή τίτλους σε ομιλίες που κατέγραψαν, μάλιστα με Video άνευ, έστω και προφορικής, ή πολύ περισσότερο βγάζουν την προσωπική τους εμπάθεια στην θεολογική θεώρηση ορισμένου θεολόγου ιεροκήρυκα εκτρέπονται από τον ρόλο τους.

Η κοινωνική τους αποστολή είναι η ενημέρωση και ο καλοπροαίρετος σχολιασμός εκμαιεύοντας σαν τον Σωκράτη την αλήθεια με εύστοχα και καίρια ερωτήματα και όχι η μετά σκοπιμότητας παραπληροφόρηση.

Το ολίσθημα γίνεται πιο σοβαρό όταν περνούν αδόκιμα σε άλλο πεδίο, όπως τον θεολογικό τομέα, που άπτεται ζητημάτων που αφορούν όχι τόσο την διοικητική – θεσμική πλευρά της Εκκλησίας που ενδεχομένως να είναι και γνωστά, όσο την σωτηριολογική της αποστολή που ξεκινά δια ομολογιακής καταθέσεως την μαρτυρίας όσων κηρύχθηκαν από τους Αποστόλους και ερμηνεύθηκαν αυθεντικά υπό των Πατέρων.

Ο διάλογος -μάλιστα στην εποχή μας με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- πρέπει να προάγεται και όχι να πατρονάρεται, διαφορετικά γίνεται αθέμιτη άσκηση από τον δημοσιογράφο που ξεπέρασε τα όρια του έργου του και φθείρει την υπόληψη του προσώπου που στιγματίζει, πράγμα που δεν είναι και σωστά αλλά και νομικά διώξιμο.

Το να ζητά κανείς συγνώμη και να αφήνει υπονοούμενα εκφράζοντας μάλιστα μομφή συνιστά αδίκημα!

Παρακαλώ του λοιπού την ευγένειά σας μη παρεκτρέπεσθε διότι το κινδυνεύον εν προκειμένω δεν είναι το πρόσωπό μου αλλά η διαχρονική αγία μας πίστη που πρέπει να μείνει απαραχάρακτη για να δύνανται η πιστοί δι’ αυτής να γνωρίζουν όντως τον Θεό Προκειμένου να σωθούν.

Αν με την παραπληροφόρηση δεν δοθούν περιθώρια και προϋποθέσεις αληθινού διαλόγου τότε η αποστασία από την πίστη που μας παρέδωσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός δεν θα επιβαρύνει μόνο εκείνους που αντικανονικώς και χωρίς στοιχειώδη συνοδικότητα καταπάτησαν τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας αλλά και εσάς διότι πατρονάροντας την κοινή γνώμη με αθέμιτο δημοσιογραφικό ρόλο στερείτε την δυνατότητα της εύρεσης της Αλήθειας δια της ΟΠΟΙΑΣ, επειδή στην πίστη μας είναι πρόσωπο, το Θεανδρικό πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού, συνάμα στερείτε και δυνατότητα της εν Χριστώ σωτηρίας!