Το όνομα αυτής της γυναίκας, πριν ακόμη γίνει η αγιοκατάταξή της από την Εκκλησία μας, διάλεξε ο π. Θεόφιλος Ζησόπουλος για να ονομάσει την Αδελφότητα, που ίδρυσε πριν μισό και πλέον αιώνα: ΛΥΔΙΑ.

Ο μακαριστός π. Θεόφιλος ήταν πνευματικό ανάστημα του θρυλικού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη, Μητροπολίτη Φλωρίνης, ενός πιστού, ρηξικέλευθου,τολμηρού και δραστήριου Ιεράρχη. Φοιτητής ακόμη, ο τότε Θεόδωρος Ζησόπουλος, φλεγόμενος από ιεραποστολικό ζήλο, δίδασκε σε κατηχητικά σχολεία της περιοχής της Θεσσαλονίκης και συνεκλόνιζε με τον πηγαίο, ένθερμο και μεστό λόγο του.Είχε γίνει θρύλος!

Οραματίστηκε μια Ελλάδα σωστά δομημένη και χριστιανική. Πίστευε ότι το Ευαγγέλιο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Πόθος του η εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Θεού στην γη. Έτσι δημιούργησε μία γυναικεία ιεραποστολική Αδελφότητα, με σκοπό και στόχο την διάδοση του λόγου του Θεού. Κατηχητικά σχολεία, κύκλοι μελέτης Αγίας Γραφής, Κατασκηνώσεις, Οικοτροφεία, Τυπογραφείο, Ραδιοφωνικός Σταθμός, Τηλεοπτικός Σταθμός… Διέδιδε το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελίου με όσα μέσα μπορούσε να διαθέσει!

Είχαμε επισκεφθεί το ορμητήριό του στην Ασπροβάλτα μαζί με τον αγαπημένο μου Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τότε ως Μητροπολίτης Δημητριάδος. Μάλιστα είχαμε βρεθεί σε μια ομαδική βάπτιση παιδιών από την Σερβία που τελέστηκε στην θάλασσα! Τα Σερβόπουλα απολάμβαναν μερικές μέρες ηρεμίας, μετά την φρίκη του πολέμου, στην ζεστή και φιλόξενη αγκαλιά της ΛΥΔΙΑΣ και του π. Θεοφίλου.

Ο π. Θεόφιλος ήταν ένας άνθρωπος αγνός, αυθεντικός, χαριτωμένος, γνήσιος. «Μικρός το δέμας», πλην μεγάλος στο πνεύμα και στην αγάπη!

Κι αυτή του η αγάπη, δεν τον άφησε ασυγκίνητο μπροστά στην οικονομική κρίση που είχε αρχίσει ήδη, όταν εκείνος ετοιμαζόταν για το «μεγάλο του ταξίδι».Και το διαισθανόταν!  Έτσι, αφού κάλυψε όλους σχεδόν τους τομείς διάδοσης του Ευαγγελίου, του «ουρανίου άρτου», φρόντισε να εξασφαλίσει και τον επίγειο άρτο, τόσο στις πνευματικές του θυγατέρες, όσο και στον λαό της περιοχής, πού δραστηριοποιείται η ΛΥΔΙΑ.

Δημιούργησε μεγάλη αγροκτηνοτροφική μονάδα, η οποία δυστυχώς αυτή την στιγμή δεν λειτουργεί, όπως ο μεγάλος αυτός πρωτοπόρος Γέροντας οραματίστηκε.

Έχουμε ασχοληθεί πολύ με το θέμα και έχουμε παρουσιάσει όλες τις πτυχές του.Έχουμε ερευνήσει και δημοσιεύσει τον «Γολγοθά» που περνάει η Αδελφότητα, άμα τη εκδημία του αειμνήστου π. Θεοφίλου.Έχουμε γράψει για τον διχασμό και τον ύποπτο ρόλο του νέου δήθεν Γέροντα, τον Νικάνορα, που θέλει να καθίσει πάνω στην έτοιμη πολυθρόνα του Γέροντα Θεοφίλου.

Δυστυχώς, όπως είχα γράψει και στο πρώτο μου άρθρο όταν ασχολήθηκα για πρώτη φορά,με το πρόβλημα της Αδελφότητος: «Κάποιος φαίνεται ότι βάσκανε την Αδελφότητα και έσπειρε ζιζάνια, αλλά και διαβόλους και τριβόλους στην μέχρι τώρα αδιάκοπη πνευματική της πορεία». Και βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος για να ολοκληρώσει το έργο του διαβόλου.

Βεβαίως, η μορφή που έχει η Αδελφότητα, δεν είναι στην άμεση εποπτεία και υπαγωγή στην Διοικούσα Εκκλησία μας. Κάποιοι έχουν κατηγορήσει τις Αδελφότητες ως «παραεκκλησιαστικές οργανώσεις», ακριβώς επειδή κάνουν ο,τι θέλουν και διοικούνται ερήμην της επίσημης Εκκλησίας. Ο αείμνηστος Χριστόδουλος τις είχε αγκαλιάσει και ουσιαστικά είχε εντάξει στο έργο της Εκκλησίας, λέγοντας «κανείς δεν περισσεύει στον αμπελώνα του Κυρίου». Και ειδικά σήμερα, είναι αδήριτη ανάγκη να υπάρχει ενότητα στην Εκκλησία και αξιοποίηση όλων των δυνάμεων.

Το έργο που πρόσφερε ο π. Θεόφιλος μαζί με τις αδελφές που ακολούθησαν τον βηματισμό του, τα οράματά του και στην ουσία έγιναν εργαλεία του, τα χέρια του και τα πόδια του, είναι τεράστιο. Η προσφορά τους στην Εκκλησία και το Έθνος είναι ανεκτίμητη. Δημιούργησαν μια Αδελφότητα, όχι απλώς φιλανθρωπική, αλλά φιλάνθρωπη με την πλήρη έννοια του όρου! Τα έδωσαν όλα για τον ευαγγελισμό του λαού και για την στήριξη των ενδεών συνανθρώπων μας. Περιουσίες, προίκες,σπίτια προσωπική εργασία, μισθοί , συντάξεις, κόπος, ιδρώτας και αίμα…στην υπηρεσία της Αδελφότητας! Για να γίνει αυτό το σύγχρονο θαύμα!

Μετά την εκδημία του π. Θεοφίλου, όμως, κάποιοι θέλησαν να εκμεταλλευτούν όλα όσα με πολύ ιδρώτα, θυσίες και μόχθο δημιούργησαν ο π. Θεόφιλος και οι αδελφές της ΛΥΔΙΑΣ.

Και αν βέβαια, η σπατάλη και η διασπάθιση του ιερού, κατ’ εμέ, χρήματος της ΛΥΔΙΑΣ, είχε ίδιους σκοπούς με αυτούς που είχε θεσπίσει ο π. Θεόφιλος και εάν οι «επίγονοι» συνέχιζαν το έργο στα ίχνη του π. Θεοφίλου, ουδείς θα είχε το δικαίωμα να πει τίποτα για να ψέξει τον Νικάνορα και την Αναστασία και την διακοσμητική Προεσρώσα που δείχνει την εξουσία της μόνο στις παλιές αδελφές! .

Δυστυχώς, όμως, θα θυμίσω πάλι παλαιό άρθρο μου, «ήρθαν οι μουσαφίρηδες να διώξουν τους νοικοκυραίους»!

Η λεγόμενη «Τρόϊκα» μαζί με την εικονολήπτριά τους, ήτοι αρχιμ. Νικάνωρ Παπανικολάου, Αναστασία Πεχλιβάνη, Μαρία Κράλλη και Μάρθα Μελισσανίδου, αυτές τις μέρες εθεάθησαν στις ΗΠΑ να σουλατσάρουν! Κάνουν τουρισμό! Με χρήματα της αδελφότητας!

Με μια Αδελφότητα διασπασμένη και διαλυμένη εξ αιτίας τους, με τις δικαστικές υποθέσεις να εκκρεμούν, με τον σκανδαλισμό κάποιων αδύναμων ψυχών που έχουν προκαλέσει, με την οικονομική κρίση που επικρατεί και πολλοί συνάνθρωποί μας στερούνται τα αναγκαία, το να πηγαίνει η παρέα βόλτα στην Αμερική είναι προκλητικό και επιεικώς απαράδεκτο!

Αλλά όποιος δεν εκοπίασε για κάτι,όποιος δεν κουράστηκε να δημιουργήσει ουδόλως εκτιμά τους κόπους και τις στερήσεις των άλλων.

Και βέβαια, τους ανθρώπους τους ξεγελάμε εύκολα και την ανθρώπινη δικαιοσύνη μπορούμε να παραπλανήσουμε. Από το μάτι του Θεού όμως, ποιός μπορεί να ξεφύγει; Ο ψαλμωδός λέει «πού πορευθώ από του πνεύματός σου και από του προσώπου σου πού φύγω;». Ο Θεός αργεί, αλλά δεν λησμονεί. Και ο καθένας μας θα δώσει λόγο για τις πράξεις του και θα λάβει την «έκδικον μισθαποδοσίαν»!Αυτό το ξεχνούν οι αφιερωμένες της ΛΥΔΙΑΣ και ο …καταληψίας Γέροντας που θέλει να επωφεληθεί από το έργο του Γέροντος Θεοφίλου.

Χρόνια πολλά στην Αδελφότητα ΛΥΔΙΑ! Εύχομαι, η μεν πλευρά που προσπαθεί να τηρήσει και να διατηρήσει τις παρακαταθήκες του π. Θεοφίλου και πορεύεται κάτω από την σκέπη της Εκκλησίας να συνεχίσει την προσπάθειά της, με όσα μέσα διαθέτει και δεν είναι λίγα: Περιοδικό «ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ», Βιβλιοπωλείο, Εκδόσεις, Κατασκηνώσεις, Αγροκτηνοτροφική μονάδα «ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ». Η δε πλευρά που πορεύεται υπό την καθοδήγηση του αρχιμ.Νικάνορος, να φωτιστεί και να προβληματιστεί αν πραγματικά ό,τι κάνει και πρεσβεύει, αναπαύει την ψυχή του π. Θεοφίλου. Και ας αναρωτηθούν και αυτές που πήγαν στο ταξιδάκι αναψυχής αλλά οι άλλες που έμειναν πίσω αν ζούσε σήμερα ο Γέροντας θα επέτρεπε να γίνει αυτό το ταξίδι στις ΗΠΑ; Θα επέτρεπε να επωφεληθούν οι λίγες εις βάρος των πολλών; Ασφαλώς όχι!

Ο π. Θεόφιλος είχε εκκλησιαστικό φρόνημα, αγαπούσε την Εκκλησία και σεβόταν τους Επισκόπους της,αλλά  και τιμούσε εξίσου και δίκαια και όλα τα μέλη της Αδελφότητας! Ποιον υπολογίζει ο αρχιμ. Νικάνωρ; Κανέναν! Μόνο τον εαυτό του! Ας το σκεφτούν λιγάκι κυρίως  εκείνες που προβληματίζονται αν κάνουν το σωστό! Ο χρόνος πλησιάζει που θα αποδοθεί δικαιοσύνη και θα γίνει αυτό που ο Θεός από καιρό μας  επιφυλάσσει! Και τότε «αμαρτωλοί που φύγομε».

Σ.Μ.Τ.