Η είδηση έπεσε σαν αστραπή στο γαλήνιο αλλά θερμό μεσημέρι μας :
Ο Γέροντας Ισίδωρος, ο σεπτός προ-Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ, αναπαύθηκε εν Κυρίω.
Ένας μεγάλος άνθρωπος του Θεού, ένας άγιος γέροντας-πατέρας των Μετεώρων, πέρασε στην αιωνιότητα, όπως ακριβώς έζησε: αθόρυβα, γαλήνια, με την ψυχή στραμμένη στον Ουρανό.
Δεν υπήρξε ποτέ “γεροντάς της μόδας”. Δεν επεδίωξε ακροατήρια, θαυμαστές ή εξουσία.Δεν πούλησε αυτό που ήταν, ούτε το διαφήμισε με υποτακτικούς και αλλοπαρμένους που θέλουν να αναδεικνύουν Αγίους.
Ο πατήρ Ισίδωρος υπήρξε ένας αληθινός και υποδειγματικός πνευματικός άρχοντας:
Με σεμνότητα και πραότητα,
με φλόγα πίστεως και ασύνορη αγάπη,με αόρατο, αλλά διαρκές έργο που άλλαξε ζωές, αναστήλωσε ψυχές, ανέδειξε ιερά και πνευματική παράδοση.
Ανακαινιστής της Μονής – Κτήτορας της καρδιάς μας
Επί των ημερών του, η Ιερά Μονή Βαρλαάμ αναγεννήθηκε. Όχι μόνο ως κτίσμα, αλλά ως πνευματική κιβωτός. Ανακαινίστηκε με ιερότητα, εξωραΐστηκε με σεβασμό, οργανώθηκε με σοφία. Δεν έφτιαξε απλώς τοίχους – έφτιαξε πατρίδα και λιμάνι για τον προσκυνητή.
Έφτιαξε καταφύγιο για τις ψυχές μας. Έφτιαξε μία κιβωτό πίστεως ελπίδος και αγάπης.
Ίδρυσε την Εστία της Ιεράς Μονής Βαρλαάμ, ανοικοδόμησε με έξοδα της Μονής, πολλούς ιερούς ενοριακούς ναούς, ενίσχυσε την τοπική Εκκλησία με πατρική φροντίδα. Και μέσα από τη σπουδαία του προσφορά, δεν ζήτησε τίποτα για τον εαυτό του.
Φιλάνθρωπος σιωπηλά – Ποιμένας χωρίς σκηνή
Ο Γέροντας Ισίδωρος δεν έκανε θόρυβο. Δεν φωτογραφήθηκε για το καλό που προσέφερε. Δεν αυτοπροβλήθηκε ούτε αυτοδιαφημίστηκε! Κι όμως:
Υποστήριξε οικογένειες, φοιτητές, ενορίες, νοσοκομεία, κοινωφελή έργα.
Προσέφερε με τρόπο που μόνο όσοι αγαπούν αληθινά μπορούν: χωρίς να φαίνονται, χωρίς να φαίνονται καν οι πληγές τους.
Για όλους είχε χρόνο. Για όλους είχε καρδιά.
Συγχωρούσε πριν καν του ζητηθεί.
Συμβούλευε με σοφία και καλοσύνη.
Άκουγε με τη σιγή, τη σιωπή του Θεού.
Ο Γέροντας που άφησε φως
Ο πατήρ Ισίδωρος δεν άφησε πίσω του απλώς ένα μοναστήρι.
Άφησε μια παρακαταθήκη πίστης, αρχοντιάς και Αγιότητας.
Όσοι τον γνώρισαν, ένιωσαν το φως του Θεού να ακτινοβολεί μέσα από τη σιωπή και το βλέμμα του.
Δεν μιλούσε για θαύματα – ήταν ο ίδιος ένα ήσυχο θαύμα, ένας άνθρωπος που έζησε το Ευαγγέλιο χωρίς λόγια, μόνο με πράξεις.
Αιωνία σου η μνήμη, Γέροντα
Έφυγες, πατέρα μας, όπως έζησες:
Ταπεινά, ιερά, γεμάτος φως και προσευχή.
Η παρουσία σου θα μείνει για πάντα στα βήματά μας,στην καρδιά μας και στη σκέψη μας.
Και οι προσευχές σου θα μας σκεπάζουν όπως πάντα.Και σε μεσίτην έχω στον επουράνιο Θεό.
Δεν θα ξεχαστείς ποτέ.
Γιατί δεν ήσουν ένας ακόμα άνθρωπος. Ήσουν ένας από εκείνους που κάνει ο Θεός όταν θέλει να μας θυμίσει ότι δεν μας έχει ξεχάσει.
Αιωνία η μνήμη σου, Γέροντα Ισίδωρε.
Καλό Παράδεισο, Πατέρα μας.
Σ’ ευχαριστούμε για όλα.
