Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ο ελληνομαθής ιεραπόστολος από την Κολομβία, Επίσκοπος Άσσου κ. Τιμόθεος είναι γνωστός πια ανά το πανελλήνιο. Δεν κρύβει την ευγνωμοσύνη του προς εκείνους που τον μύησαν την ορθόδοξη πίστη, αλλά και τον δίδαξαν την ιστορία της πατρίδας μας. Υπενθυμίζει πάντοτε ότι τα περισσότερα γράμματα, τα έμαθε από μία αγράμματη γιαγιά! Την γιαγιά αυτή, που εμείς οι νεοέλληνες κλείσαμε στο γηροκομείο, απαξιώσαμε την πείρα της ζωής της, διαγράψαμε τις γνώσεις και τις παραδόσεις που κουβαλούσε ή την εκμοντερνίσαμε μιμούμενοι τις δυτικοευρωπαίες, που νοιάζονται μόνο πώς θα καλοπερνάνε.
Ο π. Τιμόθεος μας έχει βάλει πολλές φορές γυαλιά! Κάποιοι δικοί μας…κηφήνες που κάνουν τους έξυπνους, γελούν μαζί του και τον θεωρούν γραφικό.
-Άκου να διδαχθείς, μου είπε με ειρωνικό ύφος ένας εκ των νεοεκλεγμένων Ιεραρχών μας, καθώς ακούγαμε τον Θεοφ. να ομιλεί σε Αρχιερατική συγχοροστασία σε εσπερινό.
-Εγώ ή εσείς; Του απάντησα.Το έχετε περισσότερο ανάγκη γιατί έχετε πολλά να διδαχθείτε.
Ο φλογερός Κολομβιανός Επίσκοπος, Ινδιάνος στην καταγωγή, με πόνο ψυχής και πολύ αγάπη, πρεσβεύει και διακηρύττει αυτό που άλλοι συνεπίσκοποί του Έλληνες δεν τολμούν ή δεν θέλουν να κάνουν:Μιλάει στην καρδιά των πιστών και ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ! Αφυπνίζει και υπενθυμίζει την ευθύνη που έχουμε ως Ελληνορθόδοξοι έναντι των άλλων λαών. Να δώσουμε τα φώτα μας, την ρωμιοσύνη. Είναι αυτό που έλεγε ο αλήστου μνήμης μεγάλος και ανεπανάληπτος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος για την παρουσία μας στην Ευρώπη: «χωρίς Ελλάδα δεν νοείται Ευρώπη» . Και το αμίμητο που κάθε μέρα που περνά το διαπιστώνουμε: «Μένουμε στην Ευρώπη, αλλά όχι ως φτωχοί συγγενείς… Μας συμφέρει να είμαστε στην Ευρώπη, αλλά με ενσυνείδητη παρουσία ότι είμαστε Έλληνες και αυτό είναι η μεγαλύτερη προσφορά μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Αυτό ουσιαστικά λέει και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Άσσου. Να μείνουμε ενσυνείδητα Ορθόδοξοι Έλληνες και αυτό θα βοηθήσει όλη την ανθρωπότητα.Είναι ένας από τους λίγους ιεροκήρυκες που ομιλεί από την καρδιά του και δεν μοιάζει σα να κάνει αγγαρεία. Φαντασθείτε έναν τέτοιο ιεροκήρυκα να ομιλούσε κάθε Κυριακή στην Μητρόπολή Αθηνών και να μεταδίδεται το κήρυγμά του τηλεοπτικά σε όλο τον κόσμο. Θα ήταν πρώτη σε τηλεθέαση αναμετάδοση. Γιατί ο λαός μας διψά για καλό κήρυγμα. Διψά για λόγια που είναι βγαλμένα μέσα από την καρδιά μας και όχι κοινότυπα και αβαθή που κουράζουν τον κόσμο και τον ωθούν να φεύγει από την Εκκλησία πριν τελειώσει. Ο Θεοφ. Άσσου δεν είναι φίλος μου. Και δεν γνωρίζω αν με γνωρίζει. Δύο φορές τον συνάντησα στη ζωή μου. Μία σε εσπερινό στην Αττική και κατά την ενθρόνιση του Μητροπολίτη Φλωρίνης Ειρηναίου με τον οποίο διατηρεί άριστες σχέσεις. Το μοντέλο κηρύγματος του Θεοφ. Άσσου Τιμοθέου είναι αυτό που χρειάζεται σήμερα η Εκκλησία για να κατακτήσει τις καρδιές του κόσμου.
Σε τελευταία έρευνα που έγινε, φαίνεται να καταλαμβάνει πλέον ως θεσμός, την προτελευταία θέση στις προτιμήσεις του λαού. Επί των ημερών του Χριστοδούλου καταλάμβανε την πρώτη θέση.
Ίσως θα πρέπει αυτό να μας απασχολήσει σοβαρά και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος,διορατικός και αποφασιστικός καθώς είναι, έστω και εις τας δυσμάς του, να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά του και να δημιουργήσει μια σχολή Ιεροκηρύκων, όπως ακριβώς είχε δημιουργήσει ο συνονόματος προκάτοχός του Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος
ο Α ´.Και στη σχολή αυτή να καλείται ευκαίρως-ακαίρως ο Θεοφ. Άσσου Τιμόθεος να ομιλεί και να διδάσκει τους νέους Ιεροκήρυκες. Αν δεν συμβεί αυτό, φοβάμαι ότι οι Εκκλησίες μας αργά αλλά σταθερά θα αδειάζουν, γιατί το ποίμνιο θα λιγοστεύει αφού θα μετοικίζει στην επουράνια βασιλεία και οι νεώτεροι δεν θα ενδιαφέρονται όπως οι παλιοί για θέματα πίστεως
. Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά, και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενωμένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήσει, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον του Θεού…».
Και ο νοών νοείτω!
Απολαύστε τον Θεοφ.Επίσκοπο Άσσου κ.Τιμόθεο. Ισως αυτό μας δώσει την αυτογνωσία και αυτή με τη σειρά της την αγωνιστική διάθεση για να αλλάξουμε κάτι μήπως και αποφύγουμε την επερχόμενη οριστική παρακμή.
