Του π. Ηλία Μάκου

Έφυγε από τη ζωή μια χαρισματική μορφή, ο καθηγούμενος της Μονής Υπεραγίας Θεοτόκου Παλαιοκαστρίτσας Κέρκυρας αείμνηστος αρχιμανδρίτης π. Ευθύμιος Δούης.

Από τη στιγμή, παιδί ακόμη,  που συνειδητοποίησε τον αληθινό προορισμό του,  έκανε τη σωτήρια κίνηση προς τα εμπρός και τα άνω, προς την ελευθερία του Θεού. 

Και ο θείος ποταμός κύλησε μέσα του τα ζωογόνα νάματά του. 

Δύο, μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά του προσώπου του και της ζωής του, που τον έκαναν να ξεχωρίζει και να λάμπει πνευματικά ήταν η καλοσύνη του και η ελεημοσύνη. 

Αλλά, πως κατόρθωσε και έφτασε στην καλοσύνη και την ελεημοσύνη; 

Το πρώτο αποφασιστικό βήμα στην πορεία του ήταν η ταπείνωση. Η νίκη πάνω στον ίδιο τον εαυτό του. 

Ακόμη με τη χάρη του Θεού, κατάλαβε τι σημαίνει γνησιότητα στην αναζήτηση και αληθινή προσέγγιση του Χριστού. 

Και ανέβηκε ψυχικά με το αερόστατο της καλής θέλησής του.

Έτσι φύσηξε ο άνεμος της αγάπης μέσα του προς τους συνανθρώπους του, τους άνοιξε διάπλατα την καρδιά του και ήταν στο πλευρό τους με ό,τι και όπως μπορούσε. 

Αναπλασμένος και αναγεννημένος από το Θεό έπραττε έργα αγαθά.

Αυτό ένιωσε ότι ζητούσε ο Θεός από εκείνον. 

Και το θέλημα του Θεού έγινε δικό του θέλημα και πόθος.

Δεν αρκέστηκε σε κάποια μέτρια αρετή.

Πολύ περισσότερο δεν έμεινε στην αρνητική μορφή της αρετής, δηλαδή να δέχεται ότι δεν κάνει κάτι κακό και να επαναπαύεται σ’ αυτό.

Αλλά κυρίως προχώρησε σε θετική αρετή. Αυτή, που θέλει ο Θεός.

Τη θετική αρετή του την εξέφραζε και με την άσκηση της αγάπης προς τον πλησίον. Και με τη συμφιλιωτικό του πνεύμα. Και με την αναγνώριση του άλλου ως αδελφού. Και με την αυταπάρνηση…

Αγωνιζόταν ειλικρινά για τη δόξα του Θεού και αισθάνθηκε σ’ αυτή τη ζωή  μια ωραία πρόγευση της μακαριότητας του ουρανού, η οποία πλέον, μετά την κοίμησή του, θα γίνει μόνιμο γνώρισμα της λυτρωμένης ψυχής της.