Του Σωτήρη Στανωτά
Μεγάλη Τετάρτη απόγευμα, στην «περιφερειακή Αμπελακίων – Σεληνίων» στην Σαλαμίνα, οδηγώντας με ελάχιστα χιλιόμετρα, βλέπω απέναντι ένα Ford Focus να κινείται σαν ακυβέρνητο, να έχει περάσει στο δικό μου ρεύμα, να μ έχει βάλει στο σημάδι και να έρχεται… Προσπαθώ να βγω δεξιά, αλλά υπάρχουν αρκετά μεγάλες πέτρες και ένα χαντάκι. Πάω για εκεί αλλά… δεν… Οι πέτρες με σταματάνε… Ο Χάρος συνεχίζει να έρχεται, προς στιγμήν νομίζω πώς του ξέφυγα, αλλά ενώ βρίσκεται σε πορεία να περάσει πίσω μου βλέπω τον … Χάρο να πέφτει-με το κεφάλι!!!- πάνω στο τιμόνι και να το στρίβει αριστερά… Καρφώνεται πάνω στο αριστερό εμπρός φτερό του αυτοκινήτου μου και μας κάνει… σάντουιτς με μια ξύλινη κολώνα της ΔΕΗ…
Κάποιοι καλούν την Τροχαία, κάποιοι άλλοι το ΕΚΑΒ, οι επιβάτες στο αυτοκίνητό μου μεταφέρονται στο Τζάνειο, έχω βγει ζωντανός από τα συντρίμμια και βλέπω τον άλλο οδηγό στην απόλυτη ντίρλα και μαστούρα να μονολογεί: τι έκανα…
Ανακαλύπτω ότι η δεξιά παλάμη μου αιμορραγεί, κάποιος μου βάζει έναν επίδεσμο και εκεί αρχίζουν οι (θετικές) εκπλήξεις: Οι δύο αστυνομικοί που ήρθαν με το περιπολικό (ο ένας αρχιφύλακας) είναι παραπάνω από ΑΨΟΓΟΙ. Παίρνουν σε χρόνο μηδέν κάθε αναγκαίο μέτρο για να αποφευχθεί επόμενο ατύχημα, μας κάνουν αλκοτέστ (Ο Χάρος πλησιάζει το…7 -με όριο το 0,25 !!!!) με πιέζουν να πάω στο νοσοκομείο, αλλά όσοι με ξέρετε …καταλαβαίνετε…
Μας βάζουν στο περιπολικό, πάμε στο Τμήμα Τροχαίας Σαλαμίνας. Ο Χάρος αμίλητος μέσα στην γλυκειά του μαστούρα..Και εκεί, η διαδικασία και η συμπεριφορά ΑΨΟΓΗ. Ο Αρχιφύλακας Γιώργος Χρυσοβέργης που έχει αναλάβει το χαρτομάνι επικοινωνεί με την Εισαγγελέα υπηρεσίας η οποία δίνει εντολή να αφεθούμε (οι δύο οδηγοί) ελεύθεροι, μια και η ύπαρξη τραυματιών επιβάλλει την εφαρμογή του αυτόφωρου. Ο Χάρος στον κόσμο του… αμίλητος και πάντα ντίρλα…
Η ώρα περνά(με όλες τις απαραίτητες διαδικασίες) και μετά τις 11 παίρνω τον δρόμο για το Τζάνειο όπου βρίσκονται οι δύο επιβάτες του αυτοκινήτου μου… Και εκεί με περιμένει ακόμη μια (ευχάριστη) έκπληξη: Οι χώροι καθαροί, οι γιατροί ευγενείς και προσηλωμένοι και η τάξη που επικρατούσε υποδειγματική…(θα πω κάτι, μην θυμώσετε: Η ανορθογραφία στα επείγοντα ήταν κάποιοι από τον κόσμο…. Φώναζαν και έβριζαν χωρίς ουσιαστικό λόγο και έβγαζαν τα συμπλέγματα τους πάνω στους νέους (και νέες) γιατρούς που έτρεχαν πάνω κάτω..)
Τα στιγμιότυπα πολλά, αλλά δεν είναι της παρούσης.. Μόνο τον πειρασμό να γράψω για τον Ρομά ( με δερμάτινο μπουφάν Harley) στο διπλανό εξεταστήριο, πού έσκασε στα επείγοντα, (σκούρος, βαρύς με λιγδωμένη κόμμωση στην τρίχα) να του αφαιρέσουν ένα λίπωμα από το μέτωπο, γιατί του χαλάει την μόστρα ,δεν μπορώ να αποφύγω… Περίπτωση βγαλμένη από τα παλιόπαιδα τα ατίθασα του Τσιφόρου… Η νεαρή γιατρός να του εξηγεί ευγενέστατα και πολλές φορές, πώς από την στιγμή που δεν είναι επείγον μπορεί να κλείσει ραντεβού και να έρθει να του το αφαιρέσουν και εκείνος να απαντά:
-Μαναράκι μου δεν μου τα λες καλά. Δεν ξηγιέσαι καλά… Πώς θα κάνω Πάσχα δηλαδής σημαδεμένος….
Μου ρίχνουν 3-4 ράμματα ( ευχαριστώ την ειδικευόμενη Γενικής Χειρουργικής Ευαγγελία από τις Σέρρες για το… κέντημα) στη βάση του αντίχειρα στο δεξί μου χέρι…. υπογράφω και φεύγω… Ευτυχώς και οι δύο επιβάτες στο αυτοκίνητο μου δεν έχουν κάτι σοβαρό και σε λίγο πάνε σπίτια τους… Πώς το λέει το ανέκδοτο: πάλι καλά που δεν πάθαμε τίποτε… Κοινώς Άγιο είχαμε και ο χάρος δεν μας προτίμησε(προς το παρόν)….
‘Άντε βρε, Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση. Και την επόμενη φορά που θα κάνετε σχέδια, ακόμη και για την επόμενη ώρα, αν ακούσετε από ψηλά ένα μακρύ και τρανταχτό γέλιο, μην αναρωτηθείτε: Ο Θεός είναι….
