•Του Ηρακλή Μαλανδρίνου- κατάθεση ψυχής
Πάντα με εντυπωσίαζε αυτός ο αξιοπρεπής Γέρων με το καλπάκι.Θαρρώ πως , άν δεν κάνω λάθος, είναι ο Άρχων Πριμηκήριος με το Διβάμβουλο.
Σοβαρός, σιωπηλός,ευεγενέστατος Ρωμιός , ο Άρχων Πριμηκήριος κ. Αθανάσιος Αγγελίδης. Ευγενής, ευλαβής, μεγαλοπρεπής με την σοβαρότητα και την απλότητά του. Πάντα εκεί στη θέση του και στα καθήκοντά του,απόλυτα ευθυγραμμισμένος με τον Πατριάρχη του γένους, προηγείται της πομπής. Συνήθως κανείς δεν τον παρατηρεί, αλλά δεν ξέρω γιατί, εμένα πολύ με συγκινεί.Σαν να βλέπω στο βλέμμα του σιωπηλή και πονεμένη την Ρωμιοσύνη της Πόλης , που ήσυχη και διακριτική αλλά πάντοτε παρούσα, περιμένει την μεγάλη στιγμή.Σαν να βλέπω στο πρόσωπο του και στην κορμοστασιά του, με τις μετρημένες κινήσεις, το σταθερό βήμα και την απόλυτη ευλάβεια του στα τελούμενα, την ίδια την τάξη του Πατριαρχείου μας,με σάρκα και οστά.Σαν αυτός ο σεμνός Γέρων Άρχων του Θρόνου, να έχει επωμιστεί μυστικά, όλη την ευθύνη της διαφύλαξης του τυπικού, της ακρίβειας και της αυστηρότητας, στον πάνσεπτο Πατριαρχικό μας Ναό.Σαν, με τον τρόπο του, να σου επιβάλλει και να σου εμπνέει τον σεβασμό στον χώρο και στον χρόνο.Σαν σιωπηλά να κραυγάζει, οτι εδώ είναι η Μεγάλη Εκκλησία εδώ και ο Πατριάρχης του γένους….
(Ηρακλής Μαλανδρίνος, αθεράπευτα ερωτευμένος με την Πόλη των Πόλεων, “γιατί εκεί είναι η Μάνα μας η Μεγάλη Εκκλησιά και ο Πατέρας μας ο Πατριάρχης”, Χίος 23-9-19)
