Σίφνος, 29-12-2020

    Μέ πόνο ψυχῆς ἐπληροφορήθην τήν ἐκδημία τοῦ εἰλικρινοῦς φίλου καί ἀδελφοῦ μου Μητροπολίτου Καστορίας, ὑπερτίμου και  Ἐξάρχου Ἂνω Μακεδονίας, κυροῦ πλέον Σεραφείμ.

 Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης εἶχε πολλά τάλαντα ἀλλά δύο ἦταν τά μέγιστα προσόντα του, σπάνια γιά τά ἐπικρατοῦντα ἢθη τῆς νῦν Διοικούσης Ἐκκλησίας μας. Ἦταν εἰλικρινής στίς σχέσεις του μέ τους ἀνθρώπους καί δέν εὐνοοῦσε το ἂδικο.

 Ἀπό τήν προσωπική μου ἐμπειρία, ὃταν ἐν ἀγνοία μου τό μακρινό 2011 παιζόταν τό θέατρο τοῦ παραλόγου στήν τότε Δ.Ι.Σ, ὁ μακαριστός μαζί μέ τόν Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης Συμεών, μόνοι τότε  κόντρα σε όλους καί γι’ αὐτό τούς εὐγνωμωνῶ, ὓψωσαν τήν φωνή τῆς λογικῆς καί ἐπέμειναν νά ἀκολουθηθῆ ἡ ὀρθή καί λογική λύση γιά τά συμφέροντα τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή ἡ παραμονή μου ὡς Γενικοῦ Διευθυντοῦ τῆς ΕΚΥΟ. Τό σημαντικότερο εἶναι ὃτι καί οἱ δύο Γέροντες δέν εἶχαν τότε καί τίς ἀγαθότερες διαπροσωπικές σχέσεις μαζί μου διότι προφανῶς μέ θεωροῦσαν, ἀπ’ ὃτι μοῦ ἐξήγησε ἀργότερα ὁ μακαριστός σήμερα Σεραφείμ, ὡς τήν «ἐμπροσθοφυλακή» τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου.

Καταλυτική σημασία στήν θέση πού ἒλαβαν, πᾶλι κατά τά λεγόμενα τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Καστορίας Σεραφείμ, ἦταν ἡ νοσηρή ἀντίληψη καί τό παρασκήνιο πού διημείφθη μεταξύ μερικῶν τότε Συνοδικῶν Ἀρχιερέων καί τοῦ ὑποτιθέμενου τότε φίλου μου καί ἂμεσου προϊσταμένου μου Ἀρχιεπισκόπου.

Καί τό πιό ὀξύμωρο, μεταξύ τῶν δολοπλοκούντων Ἀρχιερέων ἦταν καί Ἀρχιερεύς ὁ ὁποῖος εἶχε εὐνοηθῆ σέ ὑπερθετικό βαθμό ἀπό τήν ταπεινότητά μου. Ἐδῶ βεβαίως ἰσχύει τό ρητό «οὐδείς μεγαλύτερος ἐχθρός ἀπό τόν εὐεργετηθέντα ἀχάριστο». Τό αὐτό βεβαίως ἰσχύει καί γιά τόν νῦν Ἀρχιεπίσκοπο καί τήν παρέα του.

 Ἀντιπαρερχόμενος τήν τότε τραυματική ἐμπειρία ἀλλά καί τό μεγᾶλο μάθημα πού ἒλαβα ἀπό τήν συμπεριφορά ἀγαπημένων μου ἀνθρώπων πού τότε τούς θεωροῦσα ἀδελφούς μου ἀλλά δυστυχῶς ἀπεδείχθησαν ὓαινες, ἐπέστρεψα στα διευθυντικά μου καθήκοντα στήν Τράπεζα καί ἀπό τότε ἀνἐπτυξα μία δυνατή φιλία μέ τόν μακαριστό Γέροντα μέ τακτική ἐπικοινωνία ὃπου συζητούσαμε τήν ἐπικαιρότητα, ἐκκλησιαστική καί πολιτική. Ἀπό αὐτήν τήν διαπροσωπική ἐπικοινωνία ἀνεκάλυψα ἓναν φίλο μέ ἒντονες ἀνησυχίες γιά τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἒντονες ἀνησυχίες καί πόνο ψυχῆς γιά τήν πορεία τοῦ Ἒθνους μας, τήν ἀποχριστιανοποίηση τῆς κοινωνίας μας καί κυρίως γιά τήν συνεχῆ ἀδιαφορία γιά τά Χριστιανικά καί Ἐθνικά δρώμενα τῆς βολεμένης Ἀθηνοκεντρικῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας.

  Προσπαθοῦσε μέ τήν φιλοκληρική του ἀντίληψη καί τόν ἀλλέγρο χαρακτῆρα του γιά τόν ὁποῖο ἦταν πολύ ἀγαπητός στήν Καστοριά , νά συσπειρώση τό ποίμνιό του καί νά δείξη μέ τόν τρόπο ζωῆς του ὃτι ἡ βιωτή τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου ὀφείλει νά ἐπικεντρώνεται στόν Σωτῆρα μας Χριστό καί στίς Διδασκαλίες Του. Προσεπάθησε μέ ὃλη του τήν δύναμη νά ἐνδυναμώση τίς Ἱερές Μονές τῆς Ἐπαρχίας του καί νά ὑποστηρίξη τά δίκαια τῆς Μητρός μας, Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Φιλακόλουθος καί πιστός στό Τυπικό τῆς Ἐκκλησίας δέν ἂφηνε νά περάση ἡμέρα χωρίς νά ἐκκλησιασθῆ καί αὐτό ἐπιθυμοῦσε νά ἀκολουθῆται ἀπ’ ὃλους τούς Πατέρες τῆς Ἐπαρχίας του.

  Διακατεχόταν ἀπό πολλές πικρίες ἀπό τήν συμπεριφορά μερικῶν Ἀδελφῶν του Ἀρχιερέων τούς ὁποίους θεωροῦσε ὃτι τοῦ συμπεριφέρονταν ἂδικα. Στο μέτρο τοῦ δυνατοῦ ἀπεκατέστησα πολλές παρεξηγήσεις καί πραγματικῶς θέλω νά πιστεύω ὃτι ἀγαπημένοι μου φίλοι Ἀρχιερεῖς ὃπως ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Ἰωαννίνων κυρός Θεόκλητος καί ἂλλοι ζῶντες Ἀρχιερεῖς, κατενόησαν καί ἀπεδέχθησαν ὃτι ἡ στάση τοῦ μακαριστοῦ Σεραφείμ νά ὑποστηρίξη μέ ὃλη του τήν δύναμη τόν Ἀρχιερέα πού ἐπέλεξε φανερά γιά Ἀρχιεπίσκοπο, τόν Μητροπολίτη Σπάρτης Εὐσταθιο, ἦταν μία συνειδητή ἐπιλογή μέ συγκεκριμένες παραμέτρους οἱ ὁποῖες ἒπρεπε νά γίνουν ἀποδεκτές ἀπ’ ὃλους μας καί μάλιστα ἡ φανερή καί ἀταλάντευτη στάση του τον τιμοῦσε ὡς ἂνθρωπο καί ὡς Ἀρχιερέα.

  Μεγάλη χαρά καί ἀγαλλίαση ἒνιωσε ὃταν ἐξελέγη τό «παιδί» του ὁ Ἀθανάσιος, Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης καί ὑπέρτιμος Ἒξαρχος Μακεδονίας, διότι τόν εἶχε γαλουχήσει στά δικά του χνάρια ἀκολουθώντας τά βήματα τοῦ πνευματικοῦ τους Πατέρα Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ μέσα ἀπό τήν διακονία τους καί τό πνευματικό τους ἒργο στόν Ἂγιο Νικόλαο Ἀθηνῶν.  Δέν μοῦ εἶχε κρύψει τίς ἀνησυχίες του γιά την ἒκβαση αὐτῆς τῆς ἐκλογῆς καί γι’ αὐτό αἰσθάνθηκε μεγάλη ἀνακούφιση μέ τήν ἐκλογή διότι θεωροῦσε μεγάλο πνευματικό φορτίο τήν ἀποκατάσταση τοῦ Ἀθανασίου.

  Ἂς εἶναι εὐλογημένος ὁ Γέροντας στήν χώρα τῆς Θριαμβευούσης Ἐκκλησίας ὃπου μετέστη καί ἂς προσεύχονται μαζί μέ τόν Γέροντα Ἰωαννίνων Θεόκλητο καί τόν μακαριστό Γέροντα του, Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν μας καί την μακροημέρευση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Καλό Παράδεισο , Γέροντα και φίλε μου Σεραφείμ.

* Ἀντώνιος Γ. Ζαμπέλης

π. Γενικός Διευθυντής τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ὑπηρεσίας τῶν Οἰκονομικῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς

Ἑλλάδος  (Ε.Κ.Υ.Ο)