Μορφή χιονοστιβάδας έχουν λάβει τις τελευταίες ημέρες οι αποκαλύψεις που έχουν να κάνουν με την «Κοινωνική Κουζίνα» και συγκεκριμένα με τον ιδρυτή της, τον «Αλλο Ανθρωπο», τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο.

Ο άνθρωπος που μέχρι πρότινος υμνούνταν από τον ελληνικό Τύπο αλλά και τους απλούς πολίτες (έφτασε μάλιστα να παρασημοφορηθεί από την πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου) για το κοινωνικό του έργο, πλέον καταγγέλλεται για κακοδιαχείριση των χρηματικών ποσών που δίνονταν ως δωρεές στην «Κοινωνική Κουζίνα».

Σαφώς και τίποτα δεν έχει μέχρι στιγμής αποδειχθεί, αφού η υπόθεση δεν έχει περάσει στα χέρια της Δικαιοσύνης για να υπάρχει κάποια ετυμηγορία, ωστόσο, η ζημιά που έχει γίνει σε ηθικό επίπεδο είναι μεγάλη. Βλέποντας και ακούγοντας όλες αυτές τις καταγγελίες η εμπιστοσύνη του κόσμου, του απλού πολίτη, σε τέτοιου είδους φιλανθρωπικές δράσεις κλονίζεται. Ολες αντιμετωπίζονται με καχυποψία και οι μόνοι χαμένοι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι ωφελούνται από τέτοιου είδους φιλανθρωπίες, αφού ανεξάρτητα από το αν ο ιδρυτής της «Κοινωνικής Κουζίνας» παρακρατούσε για ίδιον όφελος μέρος των δωρεών ή όχι, δεν αμφισβητείται ότι καθημερινά παρείχε γεύματα σε μεγάλο αριθμό απόρων.

Η κοινωνία έχει ανάγκη από ανιδιοτελείς φιλανθρωπικές δράσεις. Εχει ανάγκη να λειτουργεί με όρους και κανόνες πραγματικής αλληλεγγύης που θα ανακουφίζει όσα μέλη της κοινωνίας βρίσκονται σε δυσχερή θέση.

Στην περίπτωση, ωστόσο, του «Αλλου Ανθρωπου» προτού ρίξουμε το ανάθεμα στον ίδιο (με την ευχή πάντα να αποδειχθεί ότι τίποτα από όσα λέγονται δεν ισχύει) να αναζητήσουμε ευθύνες και αλλού. Ας αναζητήσουμε ευθύνες στην ίδια την πολιτεία που άργησε να δράσει (η «Κοινωνική Κουζίνα» υπάρχει από το 2011, δηλαδή εδώ και κοντά δεκατρία χρόνια) και να διαπιστώσει αν πράγματι υπήρχε κακοδιαχείριση όπως καταγγέλλεται αλλά και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που άκριτα φιλοτέχνησαν ένα προφίλ αγίου για τον κ. Πολυχρονόπουλο το οποίο χρησίμευσε για τον ίδιο και ως ασυλία.