Αυτό που έκανε Ελληνα τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ήταν ο χριστιανισμός, ο οποίος αγκάλιασε την οικογένειά του και του έδωσε πλαίσιο αρχών
Από τον
Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη*
Εάν πετύχεις κάτι σπουδαίο και βγεις δημόσια και ευχαριστήσεις τον Θεό, την Ελλάδα και τους γονείς σου, δηλαδή το τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια», θα σε πουν ακροδεξιό, φασίστα, γραφικό, θρησκόληπτο και άλλα πολλά. Θα πάρει και θα δώσει η ειρωνεία, στην καλύτερη περίπτωση. Θυμηθείτε τον Ομπάμα, όταν είπε στο τέλος της ομιλίας του στην Αθήνα «Ζήτω η Ελλάδα». Βούρκωσαν και οι συριζαίοι. Εάν Ελληνας πολιτικός έκλεινε τις ομιλίες του με το αυτονόητο «Ζήτω το Εθνος, ζήτω η Ελλάδα», θα του κρεμάγανε χρυσαυγίτικα κουδούνια. Αυτή είναι η σχιζοφρένεια των αριστερών και των νεοφιλελέδων διεθνιστών και οπαδών των πολιτικών του Σόρος, που τώρα έχει επισήμως εκφραστή, τον πολιτικό κλόουν που μας κόστισε 100 δισ. και θέλει να μοιραστούμε το Αιγαίο με τους Λύκους της Αγκυρας. Αποδέχονται και εκθειάζουν τις εκδηλώσεις πατριωτισμού μόνον όταν προέρχονται από ξένους στην καταγωγή, για να χρησιμοποιηθούν ως επιχείρημα κατά του «ρατσισμού» και υπέρ της φαντασιακής αφομοίωσης όλων των μεταναστών.
Κλασική η τελευταία περίπτωση του εξαίρετου Γιάννη Αντετοκούνμπο. Πάντως, έχει πλάκα να διαβάζω ξινή κριτική για τις αθλητικές (!) επιδόσεις του από τύπους οι οποίοι καθισμένοι στη λεκάνη δεν μπορούν να πετύχουν με το κωλόχαρτο ούτε το καλαθάκι της τουαλέτας. Αιτία, η καταγωγή του.
Ειναι ολοφάνερο πως το παιδί αυτό αγαπά βαθιά την Ελλάδα. Πήρε το διαβατήριο, πήγε στην Αμερική, βγάζει εκατομμύρια, θα μπορούσε να μας γράψει στα τέτοια του. Δεν το έκανε. Γύρισε να υπηρετήσει τη μικρή θητεία που προβλέπει ο νόμος για την περίπτωσή του και, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, εκφράζει την αγάπη του για τη χώρα που έγινε πατρίδα του.
Τιμά τους γονείς και την οικογένειά του, αλλά και την Ελλάδα.
Εχει λοιπόν αυτά τα εξατομικευμένα εξαιρετικά κριτήρια, τον ψυχικό δεσμό, που τον κάνει άξιο της ιδιότητας του Ελληνα πολίτη, αλλά και ο ίδιος τιμά την Ελλάδα με τη στάση ζωής του.
Αυτή ακριβώς ήταν και είναι η θέση μας: Οχι αυτοματισμοί στη χορήγηση της ελληνικής υπηκοότητας με εξετάσεις multiple choice, σαν εξετάσεις για Αγγλικά στην πρώτη προκαταρκτική. Εξατομικευμένα κριτήρια, συνέντευξη και αξιολόγηση. Είναι άδικο άξιοι άνθρωποι, με πίστη και αγάπη για την Ελλάδα, καλοί χριστιανοί -μην το ξεχνάτε-, όπως ο Γιάννης, να μπαίνουν στην ίδια μοίρα με ανθρώπους που τους είναι αδιάφορη, τη μισούν, δεν θα αφομοιωθούν ποτέ. Και είναι ολοφάνερο πως αυτό το παιδί είναι προϊόν μιας καλής, δεμένης οικογένειας με αρχές και αξίες. Μάθημα προς τους οπαδούς της διάλυσης και της ισοπέδωσης της παραδοσιακής οικογένειας. Είναι ένας άξιος εθελοντής Ελληνας. Και λέω «εθελοντής», γιατί αυτός διάλεξε την πίστη του στην Ελλάδα. Αλλοι είναι Ελληνες πολίτες από γεννήσεως, εξ αίματος, κι όμως μισούν τη γη που πατούν και την προδίδουν. Ποιος είναι όμως ο μηχανισμός που αφομοίωσε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αυτό που του έδωσε δύναμη, αλλά και ενέπνευσε την πίστη του στην Ελλάδα, που τον κάνει άξιο Ελληνα; Θα στενοχωρήσω τους οπαδούς του διεθνισμού και της στενά κοσμικής αντίληψης, αλλά δεν είναι το κράτος. Αυτό το κράτος πλέον προσπαθεί να αφελληνίσει και τους εξ αίματος Ελληνες, και επιτίθεται στη φυσιολογική οικογένεια. Δεν μπορεί να αφομοιώσει ούτε κατσίκα, όχι άνθρωπο. Αυτό που έκανε τον Γιάννη Ελληνα είναι η Ορθοδοξία. Αυτή αγκάλιασε την οικογένειά του κάτω από τις πνευματικές φτερούγες της, αυτή του έδωσε ένα πλαίσιο αρχών, του έδωσε μεγάλο μέρος από τα ψυχικά «καύσιμα» που τον οδήγησαν στην κορυφή, και είναι ολοφάνερο πως θα τροφοδοτήσουν τις μηχανές του μέχρι το τέλος μιας μακράς και ολοκληρωμένης ζωής ενός χρήσιμου και καλού ανθρώπου. Αυτό που καθιστά τον Αντετοκούνμπο αδερφό μας δεν είναι το χρώμα του, ώστε να το παίξουμε μοντέρνοι αντιρατσιστές. Ο Γιάννης είναι χριστιανός ορθόδοξος. Είναι αδερφός μας, γιατί ο ίδιος και η οικογένειά του μοιράζονται αυτή την ανθρωποκεντρική πνευματικότητα, ένα πλαίσιο αρχών, αξιών και πίστης που τον κάνει απολύτως συμβατό με τον τρόπο ζωής μας, στον οποίο χωρούν οι καλοί άνθρωποι που αγαπούν αυτή την Πατρίδα, υιοθετούν την Πίστη του λαού της και νιώθουν αφοσίωση σε αυτήν. Η οικογένειά του προέρχεται από τη Νιγηρία, μια χώρα όπου διεξάγεται αληθινή γενοκτονία κατά των χριστιανών από μια από τις σκληρότερες ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις. Δεν είναι συμβατοί με τον τρόπο ζωή μας όσοι θεωρούν κάθε μη πιστό στη δική τους θρησκεία ως σφάγιο και θήραμα για κυνήγι, όσοι μισούν την Ελλάδα, δεν σέβονται τις μανάδες, τις αδερφές, τις κόρες μας και μας θεωρούν χώρο επιθετικής επέκτασης.
Η χώρα πρέπει να έχει πολιτική για το ποιους θα αποδέχεται, και να επιδιώκει την ομοιογένεια και όχι τη δημιουργία παράλληλων εχθρικών κοινωνιών (γκέτο), ενδεχόμενων θυλάκων μισαλλοδοξίας, βίας, μίσους και τρομοκρατίας.
Η Ορθοδοξία είναι αυτή που αφομοιώνει και εντάσσει στο εθνικό σύνολο με στοργή, αγάπη και αποτελεσματικότητα ανθρώπους οι οποίοι πριν δεν είχαν δεσμό με το Ελληνικό Εθνος. Επομένως, ας αντιληφθούμε πως το ουδέτερο, άθρησκο κράτος είναι άχρηστο, γίνεται όργανο του ισλαμικού εποικισμού και διευκολύνει ανθρώπους που όχι μόνον δεν θέλουν ένταξη, αλλά αντιθέτως θεωρούν τη Δημοκρατία και την Ορθοδοξία αίρεση, ύβρη και αμάρτημα, γεγονός που οδηγεί σε παραβίαση και των κοσμικών νόμων του κράτους από αυτούς, ενώ δεν αισθάνονται ευγνωμοσύνη, πίστη και αφοσίωση στην Ελλάδα, δεν τη θεωρούν -ούτε πρόκειται- αληθινή Πατρίδα τους, απλά ένα χαζό ταμείο μιας αυτοκτονικής Πολιτείας που αρμέγουν. Επομένως, πρέπει να κινηθούμε στον ακριβώς αντίθετο δρόμο, υπέρ ενός χριστιανικού κράτους που θα αγκαλιάζει αυτούς οι οποίοι μπορούν να αφομοιωθούν και θα φυλάσσεται από όσους είναι και εχθρικοί προς τα συμφέροντά μας, τον τρόπο ζωής μας, την εθνική μας συνοχή και την πνευματική, αξιακή κληρονομιά μας.
ΠΗΓΗ:δημοκρατία
