Σαν σήμερα 19 Φεβρουαρίου 2019 εκοιμήθη εν Κυρίω ο πρώτος Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας ,Ελληνικού ,Βούλας ,Βουλιαγμένης και Βάρης κυρός Παύλος Τσαούσογλου . Ο πατήρ Παύλος,όπως του άρεσε να τον αποκαλούν, γεννήθηκε στην όμορφη Ερμούπολη της Σύρου το 1943 από Σμυρνιό πατέρα . Ο πατέρας του Σπυρίδων ,είχε λάβει από τα χέρια του Αγίου Εθνοϊερομάρτυρα Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Σμύρνης το Πάσχα της μαύρης χρονιάς  του 1922 το Πασχαλινό αυγό  και το θεωρούσε στην ζωή του μεγάλη ευλογία στην μετέπειτα ζωή του.

Η μητέρα του Μαρία ήταν από αρχοντική οικογένεια της Σύρου

Ο κατά κόσμον Ευστράτιος σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Νομικη στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης . Ως κληρικός έκανε μεταπτυχιακές σπουδες στις Η.Π.Α. στην ποιμαντική ψυχολογια .

 Δια των χειρών του αείμνήστου Μητροπολίτου Νικοπόλεως και  Πρεβέζης κυρού  Στυλιανού χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος . Ως Ιεροκήρυκας των Μητροπόλεων Πρεβέζης ,Νίκαιας και Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών κυριολεκτικά καλλιέργησε με επιμέλεια το γεώργιον Κυρίου .

 Η διακονία του δε ως ιεροκήρυκας του Ιερού Προσκυνήματος της Παναγίας μας στην Τήνο έμεινε αξέχαστη όχι μόνο στους Τηνίους αλλά και στους πολυπληθείς  προσκυνητές από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο . Χιλιάδες κουρασμένες ψυχές βρήκαν ανάπαυση στο πετραχήλι του . Πολλοί από αυτούς έως και της κοιμήσεως του, διατηρούσαν μαζί του  πνευματική επικοινωνία και τον βοηθούσαν στο μεγάλο φιλανθρωπικό έργο που επιτελούσε πάντα  με αγάπη . Με πολύ ζήλο διακόνησε τους φυλακισμένους των φυλακών Κορυδαλλού και άλλων σωφρονιστικών ιδρυμάτων,τους ασθενείς νοσοκομείων ,ψυχιατρείων ,ασύλων ανιάτων κ.α.  Όπου πόνος ,πένθος και λύπη πρώτος και καλύτερος . Στις μεγάλες εορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα πολλοί επιφανείς τον καλούσαν να συμφάγει μαζί τους .Εκείνος με ευγένεια ευχαριστούσε αλλά προτιμούσε να συμφάγει με μιά οικογένεια  που είχε πένθος ή δικό της μέλος πολύ άρρωστο. Το έκανε  για να τους παρηγορήσει και να τούς  ενδυναμώσει  με τα λόγια της καρδιάς του .

Φιλομόναχος και φιλακόλουθος μέχρι  εσχάτης του αναπνοής .

Ως Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη ακούραστος λειτουργός και πνευματικός ενώ παράλληλα  φρόντισε να γίνουν  σ αυτή πολλά αξιόλογα έργα.

 Ως Μητροπολίτης επέλεξε να κατοικήσει στο  Μοναστηράκι του προστάτου του Αγίου Νεκταρίου, οι στην Άνω Γλυφάδα . Ήθελε να ακούει είτε βρισκόταν στο καθολικό της Μονής ,είτε στο μικρό κελλάκι του τις ιερές ακολουθίες . Σαν τον Άγιο Νικόλαο Πλάνα μνημόνευε χιλιάδες ονόματα στην ιερά πρόθεση

Μεγάλη και η προσφορά του στο παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής .48!!!  Ιεραποστολικά ταξίδια σ’ όλη την Αφρική . Φορτωμένος με πολλές αποσκευές γεμάτες με εκκλησιαστικά σκεύη ,άμφια, βιβλία εικόνες για τις νεοσύστατες ενορίες της Αφρικής και πολλά δωράκια για τους εκεί χριστιανούς . Ακόμη θυμούνται Έλληνες και Αφρικανοί τον π Παύλο .

Στην Ιερά Επισκοπή Μοζαμβίκης όταν πληροφορήθηκαν την προς Κύριον εκδημία του, τέλεσαν οι εκεί χριστιανοί μνημόσυνο και όλοι μιλούσαν με πολύ  ένθερμα λόγια.

Το πέρασμα του από το οικοτροφείο της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών ωφέλησε  πολλούς σπουδαστές . Δίπλα τους σε κάθε ευχάριστη ή δυσάρεστη στιγμή της ζωής τους . Με χαρά έτρεχε στις χειροτονίες τους και αξιώθηκε πολλούς να τους καμαρώσει και ως συνεπισκόπους του

Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος γνωρίζοντας την μεγάλη προσφορά του στην Εκκλησία μας τον προέκρινε δια την πλήρωση της νεοσυστάτου Μητροπόλεως Γλυφάδας . Νέοι αγώνες ,νέες αγωνίες ,νέα οράματα …Πολύς κόπος ,.μόχθος ,πικρίες και απογοητεύσεις . Παρ όλο που η υγεία του ήταν κλονισμένη κατά πολύ εκείνος δεν έδωσε “ύπνο τοις οφθαλμοίς του και τοις βλεφάροις του νυσταγμόν” Αγωνίσθηκε ,κόπιασε και ίδρωσε για όσα χάριτι Θεού κατάφερε να πραγματοποιήσει . Πρόσφερε με αγάπη σε κλήρο και λαό .

Ουδείς αλάνθαστος άνθρωπος υπάρχει … Έκανε και αρκετά λάθη τα οποία όταν τα αναγνώριζε είχε το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη και να τα  επανορθώσει όταν μπορούσε . Η αλήθεια είναι σε πολλές  λανθασμένες του αποφάσεις είχαν μερίδιο ευθύνης και άλλοι …

Το πλήρωμα της Θεοσώστου επαρχίας του τον αγάπησε και τον αισθάνθηκε στοργικό πατέρα του. Η υγεία του από τον Αύγουστο του 2007 κλονίστηκε περισσότερο . Εκείνος όμως συνέχισε με τον ίδιο ρυθμό το ποιμαντικό ,λειτουργικό και φιλανθρωπικό έργο . Κουρασμένος σωματικά ,ευχαριστημένος όμως ψυχικά , βλέποντας κάποια όνειρα του να έχουν εκπληρωθεί ,όπως το κειμηλιοφυλάκιο  και λαογραφικό μουσείο,κατασκηνώσεις για τα παιδιά τα οποία ιδιαιτέρως αγαπούσε , ανεγέρσεις ναών και άλλα πολλά …είπε το “νυν απολυεις τον δούλον σου”.. . Κοιμήθηκε κατά την ημέρα της εορτής της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, την οποία είχε σε ευλάβεια και το μεγάλο έργο της θαύμαζε . Η ταφή του έγινε όπως το επιθυμούσε και γραπτά το είχε ζητήσει πίσω από το Ιερό Βήμα του αγαπημένου του μοναστηριού του Αγ Νεκταρίου .Έφυγε από το επίγειο Θυσιαστήριο  για συνεχίσει την Θεία Λειτουργία στο υπερουράνιο Θυσιαστήριο . Συνεχίζει να προσεύχεται για όλους μας .

Πολύτιμο πετράδι στην αρχιερατική μίτρα του αξίου  διαδόχου του Μητροπολίτου κ. Αντωνίου είναι η τιμή που κάνει στον αείμνηστο προκατοχό του Παύλο . Συνεχίζει  το έργο, που εκείνος άρχισε προς δόξαν Θεού  και προς πνευματική οικοδομή κλήρου και λαού Γλυφάδας , Ελληνικού ,Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης .

Η ευχή του να μας συνοδεύει σε κάθε βήμα της ζωής μας

Η μνήμη αυτού αιωνία