Ο Μακαριώτατος και Αγιώτατος Πατριάρχης Σερβίας Παύλος  (Stojčević ) γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1914  και κοιμήθηκε σαν σήμερα στις 15 Νοεμβρίου 2009.

Ο Αγιώτατος Πατριάρχης Παύλος γεννήθηκε ως Gojko Stojcevic σε ένα μικρό χωριό της σημερινής Κροατίας. Έχασε και τους δύο γονείς του σε νεαρή ηλικία και τον μεγάλωσε η θεία του. Σπούδασε στο Βελιγράδι και είχε ειδικότητα στη Θεολογία και την Ιατρική. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου το 1942. Εργάστηκε ως οικοδόμος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια έδωσε  τους μοναστικούς όρκους του στο Οβτσάρ. Τότε έλαβε το μοναστικό όνομα Παύλος. Αργότερα έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αθήνα και όταν επέστρεψε το 1957, εξελέγη Επίσκοπος Ρας και Πρίζρεν. Κατείχε τη θέση αυτή για 33 χρόνια και δεν ήθελε να γινει Πατριάρχης  αλλά η εκλογή του με τον αποστολικό τρόπο,του ιερού κλήρου, έδειξε το θέλημα του Θεού,το οποίο και αποδέχθηκε  το 1990. Διατήρησε αυτή τη θέση μέχρι τον θάνατό του στις 15 Νοεμβρίου 2009.

Ο Πατριάρχης Παύλος, όπως ήταν γνωστό, συνέχισε να ζει μια απλή ζωή ακόμα και μετά τη μετακόμισή του στη νέα κατοικία – το Πατριαρχικό Μέγαρο – στο Βελιγράδι. Οι άνθρωποι από το Βελιγράδι τον συναντούσαν συχνά στους δρόμους, μέσα  στο τρένο ή το λεωφορείο. Κάποτε, ενώ περπατούσε μόνος στο ανηφορικό δρόμο του Βασιλιά Πέτρου του Α, προς το Πατριαρχείο, μια Mercedes – τελευταίο μοντέλο, τον προσπέρασε, ο οδηγός – ένας ιερέας από μια από τις γνωστές ενορίες του Βελιγραδίου, σταμάτησε το αυτοκίνητο και είπε:

–Μακαριώτατε , επιτρέψτε μου να σας προσκαλέσω στο αυτοκίνητο και να σας μεταφέρω! Πες μου μόνο πού κατευθύνεστε . Ο Πατριάρχης μπήκε στο αυτοκίνητο και μόλις άρχισε να κινείται, ρώτησε:

– Πες μου, πάτερ, τίνος είναι αυτό το αυτοκίνητο;

– Είναι δικό μου,Μακαριώτατε!

– Σταμάτα το,απάντησε ο Πατριάρχης, τότε κατέβηκε, έκανε το σημείο του Σταυρού και είπε στον ιερέα:

-Ο Κύριος, να σε προσέχει!

Ο Πατριάρχης των Σέρβων Παύλος είχε μόνο ένα ράσο, το οποίο έφτιαχνε ο ίδιος (πάντα απαντούσε χαμογελώντας: «Έχω περισσότερα από ένα ράσα και δεν τα χρειάζομαι – δεν μπορώ να φορέσω δύο ταυτόχρονα.») Ντύνόταν με ένα άμφιο – το καθάριζε και το σιδέρωνε.

Ο πατριάρχης επισκεύαζε τα παπούτσια του και έραψε ακόμη και ρούχα για τον εαυτό του (εξάλλου, αν έβλεπε ότι κάποιου του είχαν σκίστει τα ρούχα ή τα παπούτσια, πρόσφερε τις υπηρεσίες του για επισκευή).

Ο Πατριάρχης Παύλος  μέχρι το τέλος χρησιμοποιούσε παλιές γραφομηχανές και ραπτομηχανές, ζέστανε το νερό σε μια μικροσκοπική παλιά σόμπα και έγραφε με στυλό. Δεν είχε ούτε προσωπικούς βοηθούς, ούτε προσωπική γραμματέα, ούτε προσωπικό αυτοκίνητο.

Ήταν γνωστός για την ταπεινοφροσύνη του. Όταν τον ρώτησαν γιατί πάντα περπατούσε ή έπαιρνε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, απάντησε «Δεν θα αγοράσω  αυτοκίνητο έως ότου κάθε αλβανικό και σερβικό σπίτι στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια έχει ένα αυτοκίνητο».

Σε μια σύνοδο στο Πατριαρχείο της Σερβίας την ώρα που τελειώσε και ο Πατριάρχης άγιος Παύλος βγήκε από το χώρο που συνεδρίαζαν για να πάει στον εσπερινό βλέπει μια σειρά από μαύρες λιμουζίνες παρκαρισμένες έξω από το Μέγαρο και ρωτάει:

«Ποιών είναι αυτά τα αυτοκίνητα ;;» «Των επισκόπων μας» , είναι η απάντηση του ιερέα που τον συνοδεύει.

«Κύριε ελέησον», λέει ο π.Παύλος . «Δηλαδή αν δεν είχαν δώσει τους μοναχικούς όρκους της πτωχείας , με τι μέσο θα μετακινούνταν ;;»

Εζησε μια μακρά ζωή γεμάτη χριστιανικό ασκητισμό. Η απλότητα, η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη του, σε συνδυασμό με τον αυστηρό ασκητισμό του ενέπνεαν την αγάπη που έτρεφαν για αυτόν εκατομμύρια πιστοί όσο ζούσε.

Σε μια περίοδο όπου η μαγεία βρισκόταν σε έξαρση στην Σερβια, ο μακαριστός Πατριάρχης Παύλος τελούσε  κάθε βράδυ αγρυπνίες για να την πολεμήσει.Είχε άριστες σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και αν ζούσε σήμερα η Εκκλησία της Σερβίας θα ήταν με τη σωστή πλευρά της ιστορίας και θα συμπαρίστατο στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και δεν θα ζούσαμε τις απρέπειες του διαδόχου του και των συμβούλων του οι οποίοι έχουν την αναφορά τους στο Πατριαρχείο της Μόσχας.

Πολλοί  θεωρούσαν τον Παύλο  από τότε που ήταν εν ζωή Άγιος αλλά και μετά την κοίμησή του, η πίστη για την αγιότητα του Πατριάρχη Παύλου μεγαλώνει και δυναμώνει ολοένα και περισσότερο στις καρδιές των πιστών.

Στην κηδεία του παραβρέθηκαν χιλιαδες πιστοί που με δάκρυα και πόνο αποχαιρέτησαν τον Άγιο αυτόν Πατριάρχη. Ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη της αποδοχής του πονεμένου λαού της Σερβίας προς τον μεγάλο Πατριάρχη Παύλο.

Η όψη του σκηνώματος του, κατά την ώρα της κηδείας του, ήταν μια ακόμη απόδειξη της σωστής λαικής βεβαιότητας για την Αγιοσύνη του.

 Σήμερα συμπληρώνονται 14 χρόνια  από την Κοίμησή του.Απουσιάζει από τη ζωή της Εκκλησίας αλλά είμαστε βέβαιοι ότι έχει παρρησία ενώπιον του Κυρίου και θα μεσιτεύει υπέρ του ποιμνίου του αλλά και όλου του Χριστεπωνύμου πληρώματος.

Τις πρεσβείες του να έχουμε στις δυσκολίες της ζωής μας.