Ήταν τέτοια τα χαρίσματα, που της έδωσε ο Θεός, ώστε να αξιωθεί να θαυματουργεί εν ζωή μ’ ένα σταυρό από κληματόβεργες στο χέρι.

Τα θαύματά της βίωσαν οι βασιλείς του κράτους της Γεωργίας Μιριάν και Νάνα και εξαιτίας της ασπάστηκαν το Χριστιανισμό.

Η χάρη του Θεού, διαφυλάττει μέχρι σήμερα άφθαρτο το λείψανό της, ενώ ο τάφος της βρίσκεται στο Μοναστήρι Μπόντμπε, στο Καχέτι, στην ανατολική Γεωργία.

Πώς, όμως, από την Καππαδοκία βρέθηκε στη Γεωργία;

Ο πατέρας της από στρατιωτικός έγινε μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη και η μητέρα της διακόνισσα στο ναό της Αναστάσεως και η ίδια ανατράφηκε από γερόντισσα, οπότε διαμόρφωσε μια γνήσια ευσέβεια και όχι μια εξωτερική ευσεβιστική κατάσταση, που διακρίνει πολλούς από εμάς.

Και απέκτησε μια αληθινή ταπείνωση κι όχι ταπεινολογία ή ταπεινοσχημία ή μικροκακομοιριά, που της επέτρεπε να ανακαλύπτει τον εσωτερικό της κόσμο, ζητώντας το έλεος του Θεού. Είχε καταλάβει ότι χωρίς ταπείνωση δεν μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί.

Επειδή, λοιπόν, ήταν ταπεινή, επέλεξε να καταπολεμήσει τις αδυναμίες της, διαβάζοντας συνεχώς το Ευαγγέλιο.

Εστιάζοντας στα γεγονότα της σταύρωσης, αναρωτήθηκε τι απέγινε ο χιτώνας του Ιησού.

Πληροφορήθηκε ότι μεταφέρθηκε στην Ιβηρία (Γεωργία) και αποφάσισε να ταξιδέψει ως εκεί για να τον προσκυνήσει.

Και έκανε αίτημα στην προσευχή της την τολμηρή, για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, απόφασή της.

Μετά την εμφάνιση της Παναγίας στον ύπνο της, που την πρόσταξε να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού στη Γεωργία και την ευχή του θείου της Επισκόπου Ιεροσολύμων, η επιθυμία της πραγματοποιήθηκε.

Αφού βρήκε τον τόπο, όπου είχε εναποτεθεί ο χιτώνας του Χριστού, στον κήπο των ανακτόρων, ανήγειρε εκεί το Ναό του Αγίου Στύλου.

Και ξεκίνησε με ζήλο το έργο του εκχριστιανισμού του λαού της Γεωργίας. Την… καταδίωκε συνεχώς το έλεος του Θεού.

Γι’ αυτό καιγόταν και αγωνιούσε η καρδιά της υπέρ των ανθρώπων. Και αυτή η καρδιά της την έκανε κληρονόμο του Θεού.

Και αυτή η καρδιά της την έκανε κήρυκα του Χριστού. Ο Θεός έγινε σύμμαχός της στο έργο της. Χωρίς Αυτόν δεν θα κατάφερνε απολύτως τίποτε.

Και πρέπει να το καταλάβουμε και εμείς ότι χωρίς την προστασία του Θεού θα μας πολιορκεί ασταμάτητα ο πονηρός και δεν θα μας αφήνει ελεύθερους και ανεπηρέαστους.

Χρειαζόμαστε την πίστη της Αγίας Νίνας, για να μπορεί ο Θεός να ενεργεί ευεργετικά πάνω μας και να μετακινεί τα σκιερά υψώματα μέσα μας.