Ιερέας της Ι. Μ. Λαγκαδά βρίσκεται στην επιθανάτιο κλίνη, σε κωματώδη κατάσταση σε Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.

Οι γιατροί ενημέρωσαν τους οικείους του ότι “τελειώνει” κι εκείνοι έσπευσαν να ευπρεπίσουν το σπίτι του ιερέως και να προετοιμάσουν τα της εξοδίου Ακολουθίας του.
Ο Δεσπότης όμως δεν απελπίστηκε. Πήρε μαζί του μια λειψανοθήκη από αυτές που είχε στο Παρεκκλήσιο της Μητρόπολης και τις προσκυνούσε νυχθημερόν  και με τους στενούς του κληρικούς-συνεργάτες του επισκέφθηκαν τον ιερέα στο Νοσοκομείο. Τον σταύρωσε, του διάβασε μια ευχή, προσευχήθηκε γιαυτόν τον ευλόγησε και έφυγαν.
Το βράδυ η οικογένειά του δέχθηκε ένα τηλεφώνημα. Ανέμεναν μόνο το μοιραίο.
Ωστόσο ήταν ο ιερέας! Ο οποίος μάλιστα αναρωτήθηκε γιατί δεν πήγαν να τον δουν και παρήγγειλε κάποιο φαγητό που είχε λαχταρήσει!
Ο Ιωάννης πάντα έλεγε το του γέροντός του Παντελεήμονος Χρυσοφάκη: “Η ζωή των Αγίων είναι η ζωή της Εκκλησίας. Και η ζωή της Εκκλησίας είναι η ζωή των Αγίων”. Ήταν φιλάγιος. Ζούσε την παρουσία των Αγίων. Τιμούσε όλους τους Αγίους, ιδιαίτερα της επαρχίας του που ανέδειξε. Κάθε επιθυμία των πιστών για ανέγερση νέου Ιερού Ναού θεωρούσε καθήκον του να την εκπληρώσει. Και ενίσχυε, παρότρυνε και παρακολουθούσε εκ του σύνεγγυς την πορεία των εργασιών.Δυστυχώς στην δική του περιπέτεια δεν βρέθηκε κανείς να τον επισκεφθεί με ιερά λείψανα και να του μεταφέρει τη Χάρη!
Λαγκαδά Ιωάννης. Ένας επίσκοπος που δεν θα ξεχαστεί. Η σφραγίδα του θα μείνει ανεξίτηλη τόσο για τα χρόνια της πρωτοσυγκελλίας του στην Θεσσαλονίκη, αλλά κυρίως για την  δεκάχρονη  Αρχιερατεία του στην επαρχία Λαγκαδά, η οποία του οφείλει πολλά και σήμερα ημέρα του αποχωρισμού του ποιμενάρχη από το ποίμνιο, δεν μπορεί να του το ανταποδώσει με την ολόθερμη παρουσία του ο λαός μας ! Και αυτό είναι διπλά οδυνηρό!