Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Στην προσπάθεια που κάνουμε όλοι μας πια, τόσο εσείς με τις επιστολές σας, όσο κι εγώ με την έρευνα και αρθρογραφία μου, ώστε να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση που ταλανίζει την ιστορική Αδελφότητα της ΛΥΔΙΑΣ, θα σας αναφέρω κάποια νέα στοιχεία που φωτίζουν και διευκρινίζουν αρκετά σκοτεινά σημεία της υπόθεσης.Και το κάνω αυτό επειδή εντοπίζω ότι δεν υπάρχει διάθεση στους ιθύνοντες να επαναφέρουν την ομαλότητα στην Αδελφότητα και να συνυπάρξουν όλες οι τάσεις χωρίς έριδες και εχθρότητες.

Όταν ο αείμνηστος π. Θεόφιλος ίδρυσε την Αδελφότητα, στους καταστατικούς σκοπούς της έθεσε την ιεραποστολή και την φιλανθρωπία.

Η Αδελφότητα ανέκαθεν παρακολουθώντας με συμπάθεια και αγάπη τα προβλήματα του ελληνικού λαού, αλλά και του ομόδοξου ορθόδοξου κόσμου σε άλλες χώρες, δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της κοινωνικής αλληλεγγύης και στην παροχή κάθε βοήθειας ηθικής και υλικής, σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου.

Τα μέλη της Αδελφότητας στήριξαν, παρηγόρησαν, ανακούφισαν, ανέπαυσαν, παραστάθηκαν, συνέδραμαν, με όλα τα τάλαντα και τα μέσα που τους χάρισε ο Θεός, κάθε εμπερίστατο συνάνθρωπο.

Με την ευλογία και την άδεια των οικείων Μητροπολιτών οι Αδελφές πραγματοποίησαν κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής και κατηχητικά σχολεία σε διάφορα μέρη της Μακεδονίας.

Η «ΛΥΔΙΑ στην Ασπροβάλτα», το Κέντρο εσωτερικής και εξωτερικής ιεραποστολής της Αδελφότητας, ήταν πάντοτε ανοιχτή για οποιονδήποτε επισκέπτη-προσκυνητή.

Όταν ανέλαβε το πηδάλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο μεγάλος οραματιστής Αρχιεπίσκοπος , ο Χριστόδουλός μας, προσκάλεσε, χωρίς κόμπλεξ και συμπλέγματα, κάθε δυνάμενο να βοηθήσει στο έργο της Εκκλησίας.

Έτσι για πρώτη φορά οι Ορθόδοξες Ιεραποστολικές Αδελφότητες, έπαυσαν να είναι «παρεκκλησιαστικές οργανώσεις»όπως τις θεωρούσαν και τις αποκαλούσαν υποτιμητικά όλοι. Αντιθέτως εντάχθηκαν επισήμως στις δραστηριότητες της Εκκλησίας και το έργο τους συμπεριελήφθη ως αναπόσπαστο τμήμα του έργου της Εκκλησίας.

Και μάλιστα κατ’ εντολή του Μακαριστού Χριστοδούλου οι Οργανώσεις αυτές μετά την απενοχοποίηση συμπεριελήφθησαν για πρώτη φορά και στα δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος, στον τομέα του ιεραποστολικού έργου των κατά τόπους Μητροπόλεων.

Και ήταν μια μεγάλη κατάκτηση για όλες τις Αδελφότητες. Και μεγάλη τιμή για όλους.

Κάποια στιγμή ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε επισκεφθεί την Αδελφότητα ΛΥΔΙΑ, ύστερα από πρόσκληση του τότε Μητροπολίτη Σερρών κυρού Μαξίμου του σημαντικού αυτού Ιεράρχη που έβλεπε πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του.

Στη συνάντηση αυτή πρότεινε στον Γέροντα Θεόφιλο να γίνει η Αδελφότητα Μοναστήρι και μάλιστα είχε υποσχεθεί ότι θα στείλει δώρο το μαύρο ύφασμα για να ράψουν τα ράσα οι Αδελφές, άμα τη επιστροφή του στην Αθήνα!

Όταν όμως συζήτησε κατ’ ιδίαν με τον Γέροντα και του εξέθεσε τους οραματισμούς του και την αγωνία του για την εγκαθίδρυση του κράτους του Θεού στην ελληνική κοινωνία, ο μεγάλος Χριστόδουλος σεβάστηκε το έργο της Αδελφότητας και την μορφή που είχε και αποδέχθηκε τις αντιρρήσεις που κατέθεσε τότε ο π. Θεόφιλος.Δεν ήθελε για τους δικούς του λόγους να αλλάξει το ισχύον καθεστώς.

-Μόνο με τη δική σας θέληση Γέροντά μου θα πετύχει αυτό, του είπε. Αν δεν το θέλετε εσείς δεν θα πετύχει και γώ δεν μπορώ να σας το επιβάλλω.

Λίγο αργότερα τίμησε τον Γέροντα με το ανώτατο παράσημο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για την ιεραποστολική του δράση.

Ωστόσο, οι φήμες λένε πως κάποιοι νεόκοποι και ακάπνιστοι αρχιμανδρίτες, που η αλαζονεία και η έπαρση έχουν τυφλώσει τον νου και πωρώσει την καρδιά, ποθούν να επαναφέρουν το θέμα αυτό και να «εκκλησιαστικοποιήσουν» την Αδελφότητα κατά τα λεγόμενά τους.

Έτσι θέλουν να… διορθώσουν τα κατ´αυτούς κακώς κείμενα: τόσο την τότε ατολμία του π. Θεοφίλου που δεν έκανε μοναστήρι την ΛΥΔΙΑ, όσο και τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο που επευλόγησε το ιερό καθίδρυμα και ομού με τις υπόλοιπες ιεραποστολικές προσπάθειες, τις αγκάλιασε, τις αναγνώρισε και τις ενέταξε «επισήμως» στο έργο της Εκκλησίας.

Δηλαδή; «Όλος ο λόγος για το πάπλωμα», που έλεγαν οι παλαιοί!

Αν γίνει μοναστήρι η ΛΥΔΙΑ, πολλοί βολεύονται! Ίσως γιαυτό σιωπούν οι αρμόδιοι Μητροπολίτες και δεν κινούν τα νήματα.

Γι’ αυτό δρα ανενόχλητος ο άγιος καθηγούμενος; Αυτό υποσχέθηκε;

Γι’ αυτό μένει και αυτός και η Αδελφή Αναστασία Πεχλιβάνη στο απυρόβλητο;

Η οποία σημειωτέον, αν αλλάξει η κατάσταση θα πρέπει μάλλον να μείνει αιωνίως… στις δόκιμες, διότι μια διευθύνουσα σύμβουλος ραδιοτηλεοπτικής ανώνυμης εταιρείας και μάλιστα με «ιδιαίτερες» ενδυματολογικές προτιμήσεις, δεν είναι δυνατόν να περιβληθεί το κουκούλιο των μοναχών!

Να θέσω αφελώς το ερώτημα: αν κάποιος σέβεται τις παρακαταθήκες και τις επιθυμίες του αειμνήστου Γέροντος Θεοφίλου πώς πρέπει να συμπεριφερθεί;

Αλλά τις αδελφές που διώκονται, που υβρίζονται, που καταπιέζονται δεν τις σκέπτεται κανείς;

Ο ιδρώτας τους που, αντί να πηγαίνει στην ιεραποστολή, καταναλίσκεται τήδε κακείσαι, δεν συγκινεί κανέναν;

Η οικολογική καταστροφή που θέλουν να επιφέρουν ο καθηγούμενος της πατριαρχικής Μονής και οι λίγες Αδελφές που τον ακολουθούν , στο «Χωράφι του Γέροντα» δεν ενδιαφέρει κανέναν;

Ποιός επιτέλους «φοβάται» ένα πρόσωπο το οποίο ενώ δεν έχει κάποιο θεσμικό ρόλο, κάνει κουμάντο παντού;Και γιατί να το φοβάται;

Ποιός πνευματικός έχει το δικαίωμα να διχάζει και να θεωρεί «θανάσιμο» αμάρτημα να μιλάει κανείς με τα πρόσωπα που αυτός και η προστατευομένη του ομάδα αποκήρυξε γιατί δεν είναι δικοί τους;

Σε ποιό εργατικό δίκαιο μπορεί ο εργοδότης να υπογράφει την «οικειοθελή αποχώρηση» του εργαζομένου, ενώ τον απολύει; (!!)

Σε ποιόν ιδιωτικό χώρο έχει κανείς το δικαίωμα να κατασκοπεύει με βιντεοκάμερες ακόμη και το ποιός περνάει από την εθνική οδό;

Σε ποιό σπίτι φωνάζει ο κλέφτης να φύγει ο νοικοκύρης;

Άγιοι Αρχιερείς και λοιποί εμπλεκόμενοι, κάντε κάτι, πριν ενεργήσει αυτεπαγγέλτως ο εισαγγελέας και το Πνεύμα το Άγιο! Διότι τότε και στη μία και στη δεύτερη φάση, κάθε κατεργάρης θα πάει πραγματικά στον πάγκο του.

Υ.Γ. Βέβαια όσοι ορέγονται ή σχεδιάζουν την μετατροπή της ΛΥΔΙΑΣ σε ΝΠΔΔ ας το σκεφτούν καλά ή ας ρίξουν μια ματιά στο Κτηματολόγιο, ώστε να αντιληφθούν ότι κάποιοι προνόησαν αφού δεν είναι τόσο εύκολη αυτή η υπόθεση…