Ὅταν γράφει κανείς γιά ἕναν Ἱεράρχη, ἤ γράφει ἐπί σκοπῶ ἤ ἔχει κάποιο στόχο καί κάτι θέλει νά πετύχῃ μέσα ἀπό λόγους ἐγκωμιαστικούς καί λόγια “πτερόεντα…”
Γιά τό λόγο αὐτό προέταξα τόν τίτλο τοῦ ἀρθρογραφήματος αὐτοῦ γιά νά τονίσω ὅτι δέν πρόκειται νά γράψω λόγια πολλά καί πολύπλοκα, γιατί ἀκριβῶς τόσο ὁ ἀναφερόμενος Ἱεράρχης δέν τό έχει ἀνάγκη, ὅσο καί ὁ γράφων δέν ἀποβλέπει σέ τυχόν ἐπιδιωκόμενα ὀφέλη.
Τήν Ἐκκλησία πολεμᾶς…! “ὅταν πολεμᾶς ἕναν ἐπίσκοπο”. Τό ὄφελος ἀνήκει στήν Ἐκκλησία. Ὅτι λέμε ὅτι γράφουμε, ὅτι καταθέτουμε “ἐν συγγραφαῖς” ἕνα στόχο καί σκοπό ἔχουν τήν τῆς Ἐκκλησίας προβολή καί στήριξη.
Καί αὐτή τήν προβολή πάλι δέν τήν ἔχει ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία ἀλλά τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τό Σῶμα τῶν πιστευόντων.
Μ΄ αὐτό τό προσκεπτικό περιγράφω σήμερα προσκρούοντας στή ταπεινή ἀξιοπρέπεια καί σοβαρότητα τοῦ συγκεκριμένου ἱεράρχου πού γιά δεύτερο χρόνο περιδιαβαίνει κάθε μέρα τίς ψυχές τοῦ Ποιμνίου του, τίς ψυχές τῶν ἀπλῶν ἀλλά καί δυναμικῶν Περιστεριωτῶν.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης τῆς μεγαλουπόλεως τοῦ Περιστερίου πατήρ Κλήμης μέσα σέ διάστημα ἑνός χρόνου δίνει τήν “μάχην” τῆς μαρτυρίας τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ τῶν ψυχῶν καί τῶν ὑπό τῶν κληρικῶν συν-ποιμενομένων πιστῶν μ΄ ἕνα νέο ἦθος καί ἕνα νέο ὕφος πού ὁμολογουμένως καταπλήσσει.
Ἡ “ὅλη Ἐκκλησία”περιστρέφεται γύρω ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Ἐπισκόπου. Αὐτό τό πρόσωπο τοῦ Ἐπισκόπου ἐμπνέει , καθοδηγεῖ, ἐνημερώνει, προβλέπει, προλέγει, ζῆ καί κινεῖται εἰς τύπον Χριστοῦ καί οἱ κληρικοί εἰς τύπον τῶν Ἀποστόλων.
Ὁ τοῦ Περιστερίου Ποιμενάρχης Κύριος Κλήμης ἀκριβῶς μέσα σ’ αὐτό τό ἐκκλησιαστικό καί θεολογικό πλαίσιο κινεῖται καί νυχθημερόν δραστηριοποιεῖται. Τά τελευταία χρόνια καί ἡ μακρά ἀσθένεια τοῦ μεγάλου προκατόχου του κυροῦ Χρυσοστόμου εἶχαν συσσωρεύσει ἕνα κενό ποιμαντικῶν δραστηριοτήτων καί πολλῶν ἄλλων ἀνθρωπίνων, ἀλλ΄ ὄχι ἐκκλησιαστικῶν ἐνεργειῶν.
Ἴσως κάποιοι νά “ἠστόχησαν” περί τήν πίστιν καί τήν ἱερατικήν συνέπεια.
Ἴσως κάποιοι νά θέλησαν ἤ νά ἐνήργησαν μέσα ἀπό εἰκονικές πραγματικότητες στήν σκοπιμότητα τῆς παραπληροφόρησης καί τοῦ ἐξοστρακισμοῦ τῶν ἀδελφῶν.
Ἴσως παρασυρμένοι ἀπό τόν πάντοτε μισόκαλο δαίμονα, ξέφυγαν ἀπό τό ἀγαπήσωμεν καί ἔφθασαν στό ἐξοστρακίσωμεν.
Τί κρίμα ἡ Ἐκκλησία, τό κέντρο τῆς ἀγάπης νά μεταβάλλεται κάποτε σέ κέντρο συσσώρευσης μίσους καί πνεύματος διαπλοκῆς καί συμφερόντων;
Σ΄ ὅλη αὐτή τή μίζερη καί ὄχι μόνο θλιβερή κατάσταση ἔρχεται ὁ νέος Ποιμήν, ὁ νέος τοῦ Χριστοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης κ. Κλήμης νά προσδώσει νέο ρεῦμα ζωῆς, ρεῦμα εἰρήνης, ρεῦμα καταλλαγῆς καί συνεννόησης, ρεῦμα πού ἑνώνει μέσα στό ποτήριο τοῦ Αἵματος Ἐκείνου πού “πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς”.
Αὐτά πού εἶχαν ἐνδεχομένως ξεχασθῇ ὁ νέος ἐκκλησιαστικός “πλοηγός” τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας, ὁ εὐθύς τῇ καρδίᾳ κ. Κλήμης ἔρχεται πατρικά νά τά θυμίσῃ ξαναφέρνοντας στήν ἐπικαιρότητα τήν ὑγεία τῆς ἀγάπης.
Σεβασμιώτατε Ἅγιε Περιστερίου κ. Κλήμη, πορευθῆτε σ’ αὐτό τό μονόδρομο τῆς ἀγάπης· κάποιοι ἴσως ἐπιχειρήσουν νά κάνουν τό ἔργο πού γνωρίζουν (=νά ἐμποδίζουν τήν κυκλοφορία τῆς ἀγάπης).
Δουλειά τους εἶναι νά βάζουν ἐμπόδια καί ἀπαγορευτικά τῆς ἀγάπης.
Ἐσεῖς δεῖξτε τους, ὅτι ἡ ἀγάπη δέν εἶναι ἀδυναμία, ἀλλά δύναμη καί πλήρωμα τοῦ Νόμου. Ἄν δέν τό καταλαβαίνουν ἡ ἀγάπη ἡ Πατρική Σας καί πάλι τό θαῦμα της θά κάνει καί ὁ κόσμος τῶν πιστῶν στή δική Σας γραμμή ἀγάπης νά εἶστε σίγουρος ὅτι θ΄ ἀκολουθήσει.
Πατήρ Γρηγόριος