Πλήθος κόσμου παρέστη στις λατρευτικές εκδηλώσεις, που έγιναν στην Άρτα, το διήμερο 10 και 11 Μαρτίου, για να τιμηθεί η πολιούχος αγία Θεοδώρα.

Το αποκορύφωμα ήταν η λιτανεία της εικόνας και λειψάνου της Αγίας στους δρόμους της πόλης, όπου και από τα μπαλκόνια των σπιτιών τους πιστοί εκ ζητούσαν την ευλογία της θαυματουργής Αγίας.

Συμμετείχαν οι Μητροπολίτες   Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος Κύριλλος,  Νικοπόλεως και Πρεβέζης  Χρυσόστομος και Άρτης  Καλλίνικος, οι τοπικές, πολιτικές, αυτοδιοικητικές, στρατιωτικές και αστυνομικές αρχές.

Το στρατιωτικό άγημα, που πλαισίωνε το λείψανο και την εικόνα, αλλά και οι άνδρες με τοπικές ενδυμασίες, αλλά και η αθρόα συμμετοχή θρησκευόμενων, έδωσε ένα ξεχωριστό τόνο στην πομπή. Η λιτανεία αποκάλυψε πόσο οι πιστοί ευλαβούνται την αγία Θεοδώρα.

Η Οσία Θεοδώρα, που η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της στις 11 Μαρτίου, βρέθηκε από τη Θεσσαλονίκη βασίλισσα στην Άρτα, ως σύζυγος του Μιχαήλ του Α’. Το θαυμαστό στοιχείο στη ζωή της είναι ότι σε όλες τις φάσεις της, το μόνο, που την ενδιέφερε ήταν να εργάζεται και να καταρτίζεται πνευματικά, ώστε να είναι έτοιμη για την αιωνιότητα.

Αυτό έκανε και όταν απολάμβανε την κοσμική δόξα στο Παλάτι.

Και όταν βρέθηκε στην καταφρόνια της εξορίας, που κυνηγημένη τρεφόταν μόνο με άγρια χόρτα, καθώς ο σύζυγός της την έδιωξε και συζούσε με άλλη γυναίκα.

Και όταν εκείνος μετάνιωσε και την αναζήτησε και ξαναβρέθηκε κοντά του και είχε καθοριστικό ρόλο στην πολιτική του Δεσποτάτου για την ειρηνική συνύπαρξη των κρατών και των λαών, αλλά και στη διαφύλαξη της Ορθοδοξίας, που εκείνη την περίοδο απειλούνταν από τον παπισμό.

Και όταν αποσύρθηκε στο Μοναστήρι του αγίου Γεωργίου (σήμερα έχει το όνομά της και σὠζεται μόνο το καθολικό), όπου εκάρη μοναχή και έζησε με πολλή άσκηση, με πολλή νηστεία, με πολλή προσευχή, με πολλή ταπείνωση.

Και όταν συγκέντρωσε, προαισθανόμενη το τέλος της, τις μοναχές και απηύθυνε προς αυτές, μέσα από την ψυχή της, λόγους ωφέλιμους.

Λόγω τον πολλών χαρισμάτων της είχε πλούσια τη θεία βοήθεια και χάρη και αρωγή.

Αγωνίστηκε και έφτασε σε τέλεια πνευματική ωριμότητα και αγιότητα. Κι έγινε ολόκληρη Χριστιανή, χωρίς να έχει ατέλειες και αμαρτίες και ηθικές κηλίδες.

Έτσι ο τάφος της, όπου δέχθηκε το χαριτόβρυτο σώμα της και ο οποίος υπάρχει στο νάρθηκα του καθολικού της Μονής της, είναι πηγή θαυμάτων.

Ούτε για μια στιγμή η οσία Θεοδώρα δεν παρέλειψε, παρά τον τρικυμιώδη βίο της, τα καθήκοντα της αγάπης και της βοήθειας προς τον συνάνθρωπο.

Και είναι όχι λίγα τα καθήκοντα αυτά.

Είναι η στήριξη προσώπων, μεγάλων ή μικρών, που έχουν ανάγκη.

Είναι η πρόνοια για ανθρώπους, που είναι άρρωστοι και θέλουν παρηγοριά.

Είναι η φροντίδα για άτομα, που δεν έχουν ούτε την τροφή τους.

Είναι η προσπάθεια να σταματήσουν οι φιλονικίες, οι οποίες φέρουν περιφρόνηση.

Για όλα αυτά δεν αδιαφορούσε η αγία Θεοδώρα, ενώ εμείς σήμερα δεν εξυπηρετούμε και δεν διευκολύνουμε τον πλησίον μας, αλλά, αντίθετα, προσπαθούμε να τον εξοντώσουμε.

Ας προσέξουμε τη βιωτή της Αγίας Θεοδώρας και ας φροντίσουμε να γίνουμε, όσο μπορούμε, άνθρωποι της αγάπης προς όλους.

Και θα αναδειχθούμε με αυτό τον τρόπο, όπως η βασίλισσα της Άρτας, παιδιά αγαπητά του ουράνιου πατέρα και άξιοι όλων των δωρεών Του.

Το ήξερε καλά η αγία, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια και περισσότερη επιτυχία, από το να γίνεται σε κάθε ζήτημα, και στις λεπτομέρειες ακόμη, το θέλημα του Θεού.

Ας κάνουμε και εμείς το θέλημα του Κυρίου. Αρκεί, αυτό, που κάνουμε να είναι πραγματικά του θέλημά Του.