Σωτήριος Θεολόγου

τ. Πρόεδρος Συλλόγου Φοιτητών Α.Ε.Α.Θ.

Χριστός Ανέστη!

Από την προηγούμενη Κυριακή εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε το μέγα μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού. Ένα μήνυμα, το οποίο είναι πάντα διαχρονικό και μας θυμίζει ότι όσα και αν ζούμε, όσες δυσκολίες και προβλήματα έχουμε, όσοι είναι απέναντί μας, ο Χριστός Ανέστη!

Είμαστε στην πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα, Κυριακή του Αντίπασχα, και θυμόμαστε την δυσπιστία του Θωμά απέναντι στον αναστάντα Χριστό.

«Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων, ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν», («Ενώ λοιπόν ήταν βράδυ την ημέρα εκείνη, την πρώτη μετά το Σάββατο, και ενώ οι θύρες ήταν κλεισμένες εκεί όπου ήταν οι μαθητές για το φόβο των Ιουδαίων, ήρθε ο Ιησούς και στάθηκε στο μέσο και τους λέει: «Ειρήνη σ’ εσάς»).

Τότε, οι μαθητές χάρηκαν γιατί είδαν τον Κύριο και τους έδειξε ο Χριστός τα χέρια και την πλευρά Του (τα σημεία των Παθών). Τους ξαναλέει ο Χριστός: «εἰρήνη ὑμῖν, καθώς με έχει αποστείλει ο Πατέρας και εγώ στέλνω εσάς». Και όταν είπε αυτό, φύσηξε πάνω τους και λέει: «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται», («Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Αν σε κάποιους αφήσετε τις αμαρτίες, έχουν αφεθεί σ’ αυτούς, αν σε κάποιους τις κρατάτε, έχουν κρατηθεί»).

Όμως, ο Θωμάς, ο λεγόμενος Δίδυμος, δεν ήταν μαζί τους εκείνη την ώρα που είδαν τον Χριστό. Προσπαθούσαν οι άλλοι μαθητές, να του εξηγήσουν ότι: «ἑωράκαμεν τὸν Κύριον». Τότε, ο Θωμάς λέει ότι: «αν δεν δω στα χέρια του το σημάδι των καρφιών και δε βάλω το δάχτυλό μου στο σημάδι των καρφιών και δε βάλω το χέρι μου στην πλευρά του, δε θα πιστέψω».

Μετά από οχτώ ημέρες, οι μαθητές μαζί με το Θωμά ήταν στο σπίτι, όπου εμφανίστηκε πάλι ο Χριστός, ενώ οι θύρες ήταν κλεισμένες. Ξαναλέει ο Χριστός «εἰρήνη ὑμῖν» και, αυτή τη φορά, απευθύνεται στο Θωμά: «φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός», («Φέρε το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, και φέρε το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου, και μη γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός»).

Αποκρίθηκε ο Θωμάς και είπε: «ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου».

Τότε, ο Χριστός λέει: «ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες», («Επειδή με έχεις δει, έχεις πιστέψει; Μακάριοι όσοι δε με είδαν και όμως πίστεψαν»).

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Θωμάς αντιπροσωπεύει όλους εμάς, που θέλουμε να δούμε κάτι από το Χριστό, για να πιστέψουμε. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι χριστιανοί, οι οποίοι θέλουν να δουν κάτι, για να πιστέψουν στην Ανάσταση του Χριστού.

Ο Θωμάς δεν ήταν άπιστος, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται· ήταν δύσπιστος. Δεν μπορούσε να συλλάβει με το μυαλό του ότι ένας άνθρωπος νίκησε το θάνατο και αναστήθηκε από τον τάφο. Δεν μπορούσε να μείνει μόνο στη μαρτυρία των υπόλοιπων μαθητών του που είδαν τον Χριστό· ήθελε να Τον δει και αυτός για να πιστέψει.