Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιωτατος ανέπτυξε την φράση του Ευαγγελίου της ημέρας »Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού ”
1. “Απαρνησάσθω εαυτόν” . Ακούγεται παράδοξα ! Έρχεται σε αντίφαση με το έμφυτο ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως. Όμως η απάρνηση αφορά την » οικούσαν εν ημίν αμαρτίαν » ( Ρωμ. ζ, 20 ),που φθείρει τον άνθρωπο. Δηλ. απαρνούμεθα τον » παλαιόν » εαυτό μας » συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις » ( Γάλ. ε, 24 ). Αυτό απαιτεί ένα ισόβιο αγώνα που πραγματοποιεί ο πιστός ενισχυόμενος από την Χάρη του Θεού.Η απάρνηση εαυτού έχει και μία άλλη όψη : Την αυταπάρνηση και το πνεύμα της θυσίας χάριν υψηλών στόχων και από αγάπη για τους άλλους.
2. “Αράτω τον σταυρόν αυτού” . Σημαίνει ότι υπάρχει ένας προσωπικός σταυρός γιά κάθε άνθρωπο,που καλείται κάποτε να τον » άρει » να τον σηκώσει. Το βάρος του σταυρού δεν εξαρτάται από τον σταυρό καθ ‘εαυτόν, αλλά από την στάση αυτού,που τον » αίρει «. Ο ίδιος σταυρός μπορεί για κάποιον με κλονισμένη ή ανύπαρκτη εμπιστοσύνη στο Θεό, να είναι βαρύς και δυσβάστακτος. Για όποιον όμως πιστεύει στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού, να είναι ελαφρύς ή έστω να τον σηκώνει ευκολώτερα. Το βάρος του σταυρού δηλ. είναι αντιστρόφως ανάλογο με την πίστη μας στην αγάπη του Θεού. Και όπως,όταν τα δύο ξύλα του σταυρού ταυτισθούν,δεν υπάρχει πια σταυρός,έτσι και ,όταν η θέλησή μας ταυτισθεί με την θέληση του Θεού, ο σταυρός παύει να υφίσταται. Αυτό το πετυχαίνουν οι Άγιοι. Και προς τα εκεί είναι το όριο, που πρέπει να τείνει κάθε πιστός, κατέληξε ο Μητροπολίτης Κορωνείας.
