Ευρισκόμενος στο ωραίο και τελευταίο νησί της Δωδεκανήσου  το Αγαθονήσι απευθύνω μήνυμα αγάπης  προς τον λαό της Ρόδου μας και τους άρχοντες αυτού.

  Το Αγαθονήσι όπως το λέει και η λέξη έχει 150 περίπου κατοίκους απλούς, αγαθούς, εργατικούς και φιλόξενους.

  Η ζωή τους εδώ δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι πολύ ευχάριστη και για ότι το νησί  είναι άνυδρο και βραχώδες αλλά και διότι δεν έχει την απαραίτητη και σταθερή  συγκοινωνία με πλοίο.  Το πλοίο μία έρχεται και μία δεν έρχεται. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν να πηγαίνουν στη Σάμο που είναι κοντά για να προμηθεύονται τα απαραίτητα εφόδια για την ζωή τους τρόφιμα, λαχανικά κ.τ.λ.  Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι δεν μπορούν τα ψάρια που πιάνουν στη θάλασσα να τα στέλνουν για πώληση  στα μεγάλα νησιά. Και το ακόμα δυσκολότερο είναι ότι η ιχθυοκαλλιέργεια που υπάρχει  στο νησί και στην οποία απασχολούνται 30 νέοι του νησιού ετοιμάζεται να φύγει από εδώ αφού δεν υπάρχει η σταθερή συγκοινωνία να φεύγουν τα ψάρια  στον προορισμό τους.  Έτσι 30 άνθρωποι που εργάζονται εκεί  θα χάσουν την δουλειά τους. 30  οικογένειες θα αναγκασθούν να εγκαταλείψουν το νησί ενώ οι γείτονες μας απέναντι, θέλουν να το καταλάβουν.

   Επομένως απευθύνω έκκληση  στα πατριωτικά αισθήματα όλων των αρμοδίων παραγόντων της Δωδεκανήσου να φροντίσουν ώστε να  ρυθμισθεί γρήγορα και σε μόνιμη  βάση το θέμα της συγκοινωνίας του νησιού. Κατά τον ίδιο τρόπο και το απέναντι μικρότερο  νησί το Φαρμακονήσι (Φαρμάκο)  που ήταν ακατοίκητο ήταν έτοιμοι οι γείτονες να το αρπάξουν  αλλά με μία εισήγηση του Ιεροκήρυκα της Εξαρχίας Πάτμου στον τότε Υπουργό Εθνικής Αμύνης  Ιωάννη Βαρβιτσιώτη εγκαταστάθηκε επάνω στρατός ξηράς και το νησί παραμένει ελληνικό.

   Στην Αγία Γραφή διαβάζουμε ότι δεν είναι  δίκαιο άλλος να μεθάει και άλλος να πεινάει,  στα μεγάλα νησιά να υπάρχουν όλα και στα μικρά να κινδυνεύουν προς  εξαφανισμό.

  Εύχομαι σε όλους τους συμπατριώτες καλά Χριστούγεννα και ευλογημένο ειρηνικό και χαρούμενο το νέον έτος 2024