Το Σάββατο 25 Ιουνίου το βράδυ στον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά τελέστηκε η κουρά του δοκίμου κ. Ιωάννη Παλαπανίδη, ο οποίος έλαβε το όνομα Αλέξανδρος προς τιμήν του προσφάτος κοιμηθεντος μακαριστού Μητροπολίτου Σταυροπηγίου κυρού Αλεξάνδρου, τον οποίο και διηκόνησε τα τελευταία έτη της ζωής του.
Την κουρά έκανε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος χοροστάτησε στον εσπερινό και ομίλησε στην αδελφότητα της Μονής.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:«Δεῦτε οὖν ὡς ἐν ἅλῳ μυστικῇ στάχυας ζωῆς ταμιευσώμεθα».
Μέ αὐτούς τούς λόγους μᾶς ἐκάλεσε, ἀδελφοί μου, πρό ὀλίγου ὁ ἱερός ὑμνογράφος νά συλλέξουμε ἀπό τή νοητή συγκομιδή τήν ὁποία φέρει «ἐν τῇ θέρους ὥρᾳ» ἡ μνήμη τοῦ ἑορταζομένου ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Δαβίδ τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ, «στάχυας ζωῆς»· μᾶς ἐκάλεσε νά ἐντρυφήσουμε στόν ἰσάγγελο βίο του, στά ἀσκητικά του παλαίσματα, στήν ἀδιάλειπτη προσευχή του, στήν κακοπάθεια τοῦ σώματός του, στήν ἀγάπη του γιά τόν Θεό καί στήν παρρησία πού ἔτυχε ἐνώπιόν του, καί νά ἀρυσθοῦμε ἀπό ὅλα αὐτά διδάγματα ζωῆς αἰωνίου· νά λάβουμε τροφή πνευματική ἱκανή νά στηρίξει καί ἐμᾶς στόν προσωπικό μας ἀγώνα· νά συνάξουμε στίς ἀποθῆκες τῆς ψυχῆς μας τούς πνευματικούς καρπούς τούς ὁποίους ἄφθονα προσέφερε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος Δαβίδ ὁ ἀμυγδαλίτης.
Ἔζησε σχεδόν ὁλόκληρη τή ζωή του ἐπάνω σέ ἕνα δένδρο, σέ μία ἀμυγδαλιά, ὑπομένοντας τό ψύχος τοῦ χειμῶνος καί τόν καύσωνα τοῦ θέρους, καί παρότι δέν γεώργησε ποτέ τή γῆ γιά νά παράξει ὑλικούς καρπούς, ὄργωσε μέ τό ἀλέτρι τῆς προσευχῆς τό γεώργιο τῆς ψυχῆς του, τό πότισε μέ τά δάκρυα τῆς προσευχῆς καί τῆς μετανοίας, τό ἐφύτευσε μέ τόν σπόρο τῆς πίστεως στόν Θεό καί τοῦ θείου ἔρωτος, τό ἐλίπανε μέ τούς ἱδρῶτες τῶν ἀσκητικῶν του παλαισμάτων, ἀπομάκρυνε τά ζιζάνια ἀνθιστάμενος στούς πειρασμούς καί ἀποκρούοντας τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ καί ἐπέτυχε νά ἀποδώσει στάχεις καλλικάρπους, συγκομιδή ἀρετῶν καί καρπῶν πνευματικῶν, εὐαρέστων στόν Θεό.
Αὐτούς τούς μυστικούς στάχεις, αὐτή τήν πνευματική συγκομιδή πού προσφέρει στούς πιστούς ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Δαβίδ καλεῖ ὅλους μας καί σένα ἰδιαιτέρως ἡ Ἐκκλησία μας νά κρατήσεις στήν ψυχή σου, σήμερα πού τήν ἀνοίγεις ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ γιά νά λάβεις τή χάρη καί νά ἐνδυθεῖς τό μοναχικό ἔνδυμα. Σήμερα πού ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ βήματος ἀπεκδύεσαι καί ἐπισήμως τόν μάταιο πλοῦτο τοῦ κόσμου καί τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Σήμερα πού ὑπόσχεσαι νά ζήσεις τή ζωή σου ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ, ἡ Ἐκκλησία σέ καλεῖ νά ἀποθηκεύσεις τούς μυστικούς στάχεις πού σοῦ προσφέρει ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος, ὡς τροφή, ὡς πλοῦτο πνευματικό, ὡς θησαυρό μή φθειρόμενο ἀλλά διαμένοντα στούς αἰῶνες.
Καί εἶμαι βέβαιος ὅτι θά ἀξιοποιήσεις αὐτή τήν πρόσκληση καί αὐτή τήν προσφορά, γιατί γνωρίζω τή διάθεσή σου, γνωρίζω τά ἀγαθά σου αἰσθήματα, γνωρίζω τήν ἀγάπη σου γιά τόν Θεό καί γιά τή μοναχική πολιτεία τήν ὁποία ἐπέλεξες νά ἀκολουθήσεις, ἐδῶ στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, ὑπό τή σκέπη τῆς Κυρίας Θεοτόκου, τῆς μητρός καί προστάτιδος καί ἐφόρου τῶν μοναζόντων.
Στό διάστημα πού ἔζησες κοντά μας ὡς δόκιμος εἶχα πολλές φορές τήν εὐκαιρία νά διαπιστώσω τήν ἀγάπη σου, τήν ὑπακοή σου, τήν πιστότητα καί τήν ἀφοσίωση μέ τήν ὁποία διακόνησες τόν μακαριστό Μητροπολίτη Σταυροπηγίου, τήν προθυμία σου καί τόν ζῆλο σου· καί πιστεύω ὅτι μέ τόν ἴδιο ζῆλο καί μέ τήν ἴδια διάθεση θά συνεχίσεις νά ἀγωνίζεσαι καί ἀπό σήμερα πού ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ σέ ἀξίωσε νά ἐνδυθεῖς τό μοναχικό τριβώνιο μία ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη ἑνός μεγάλου ἀσκητοῦ, ἑνός θεοφόρου καί σημειοφόρου πατρός, τοῦ ὁσίου Δαβίδ τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ, τοῦ ὁποίου τά ἱερά λείψανα μέ ἀξίωσε ὁ Θεός νά μεταφέρω ἀπό τήν Ἰταλία στή Θεσσαλονίκη τό 1978.
Διότι ἡ μοναχική ζωή, ὅπως γνωρίζεις, δέν εἶναι ἕνας εὔκολος καί ἄνετος δρόμος. Εἶναι ἡ στενή καί τεθλιμμένη ὁδός, τήν ὁποία καλεῖ ὁ Χριστός νά βαδίσουν ὅσοι μποροῦν, ὑποσχόμενος συγχρόνως ὅτι μπορεῖ νά εἶναι δύσκολη καί νά ἀπαιτεῖ θυσίες, εἶναι ὅμως ἡ ὁδός ἐκείνη στήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος συνοδοιπορεῖ μέ τόν Χριστό, ὅπως οἱ μαθητές πρός τούς Ἐμμαούς· εἶναι ἡ ὁδός ἡ ὁποία ὁδηγεῖ ὅσους τήν βαδίσουν μέ ἀγάπη καί μέ αὐταπάρνηση στήν αἰώνια ζωή.
Σ᾽ αὐτή τήν ὁδό τῆς μοναχικῆς καί ἰσαγγέλου πολιτείας, τήν ὁποία ἐπέλεξες καί σύ νά βαδίσεις, θά ἔχεις τή μητρική σκέπη καί φροντίδα τῆς Παναγίας μας· θά σέ συνοδεύουν οἱ εὐχές καί οἱ πρεσβεῖες τῶν ἁγίων προστατῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας· θά σέ συνοδεύουν ἰδιαιτέρως οἱ εὐχές καί οἱ πρεσβεῖες τοῦ ὁσίου Δαβίδ καί τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα ἔλαβες πρό ὀλίγου κατά τή μοναχική σου κουρά πρός τιμήν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολιτοῦ Σταυροπηγίου, μέ τόν ὁποῖο συνέδεσες τή ζωή σου τό τελευταῖο διάστημα, καί τοῦ ὁποίου ἡ ὑπομονή στίς δοκιμασίες καί ἡ πίστη θά ἀποτελοῦν πρότυπο καί γιά σένα πού τόν διακόνησες.
Ἡ εὐχή του ἀσφαλῶς θά σέ συνοδεύει, μαζί μέ τίς εὐχές τοῦ καθηγουμένου καί ὅλης τῆς Ἀδελφότητος καί μαζί μέ τίς δικές μου πατρικές εὐχές, ὥστε νά πορευθεῖς ἀξίως τῆς κλήσεως, ἧς ἐκλήθης, καί νά εὐαρεστήσεις τόν Θεό γιά νά ἀξιωθεῖς καί σύ τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τῆς οὐρανίου βασιλείας.
