Η επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας της Αμερικής θα συνέλθει σήμερα για να καταρτίσει το τριπρόσωπο για την πλήρωση της Μητρόπολης Σικάγου. Είναι πραγματικά απίστευτο το γεγονός το ότι τόσους μήνες, μετά την κοίμηση του Μητροπολίτη Ιακώβου, δεν υπάρχει διάδοχος του στο Σικάγο.
Είναι απίστευτο, γιατί έως σήμερα σε καμία προηγούμενη εκλογή δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο. Βέβαια η Μητρόπολη Σικάγου δεν ήταν ούτε Pitchburg, ούτε New Jersey. H Μητρόπολη Σικάγου είναι τέτοια σε αριθμητική και ποιοτική δύναμη, που καμία άλλη δεν μπορεί να την παραβγεί από τις επαρχίες της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.
O μακαριστός Μητροπολίτης Ιάκωβος, εργάστηκε με πάθος και αγάπη ως επίσκοπος. Οργάνωσε τις κοινότητες του, έφτιαξε πράγματα τα οποία και σε υλικά και σε πνευματικά ήταν πρωτοποριακά και μοναδικά τα οποία παραμένουν για την Αμερική. Επέλεγε και χειροτόνησε κληρικούς από τους άριστους. Μάλιστα όλοι οι κατά καιρούς πρωτοσύγκελοι του, είναι σήμερα δυναμικοί και δημιουργικοί επίσκοποι.
Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος προσπάθησε να επιβάλει την άποψή του με την κατάρτιση του τριπροσώπου. Ονόματα άγνωστα και πιθανώς πρόσωπα μη κατάλληλα για τη συγκεκριμένη θέση, συμπλήρωσαν το τριπρόσωπο με πρώτο την επιλογή του Αρχιεπισκόπου. Οι Μητροπολίτες πλην ενός, ακολούθησαν την επιθυμία του Αρχιεπισκόπου και επέλεξαν τους τρεις. Σήμερα ο ένας από τους τρείς υποψηφίους είναι και εκτός ενεργού υπηρεσίας. Εστάλη λοιπόν στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία και Εκείνη το επέστρεψε, ως συγκροτημένο εκ μη επικαιροποιημένου καταλόγου υποψηφίων.
Παρά τα 20 χρόνια τα οποία βρίσκεται στην διοίκηση της Αρχιεπισκοπής, ο Θεσσαλονικεύς Ιεράρχης φαίνεται πως δεν αγάπησε την Αρχιεπισκοπή Αμερικής στο βαθμό εκείνο που να καλλιέργει την ελπίδα δια το αύριο, αλλά και να συντηρήσει το παρόν. Ίσως πρεσβεύει το δόγμα «όλα αρχίζουν με μένα και μετά από μένα το χάος».
Η προέλευση του από την παρεκκλησιαστική οργάνωση Ζωή, δεν άφησε ποτέ τον 90χρονο Αρχιεπίσκοπο να ενεργήσει χωρίς τις παρωπίδες της. Πότε το συμφέρον της Εκκλησίας, πάντα μπροστά οι ιδεολογικές αγκυλώσεις, που μας έφτασαν σήμερα να μιλάμε για πτωχευμένη Αρχιεπισκοπή.
Εάν πραγματικά ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος αγαπούσε την Αρχιεπισκοπή Αμερικής, οι επιλογές του για τις επαρχίες θα ήταν από ανθρώπους οι οποίοι θα μπορούσαν με γνώση να διατηρήσουν όσα βρήκαν, αλλά και να τα αυξήσουν. Μετριότητες για να καλύψουν θέσεις, οι οποίες κενώθηκαν από θανάτους ή άλλες καταστάσεις, υπάρχουν. Ασχολούμενοι με τα κινητά τους τηλέφωνα, αφού δεν καταλαβαίνουν Ελληνικά θα κάνουν υπακοή στο αρχιεπισκοπικό θέλημα. Κληρικοί ακατάλληλοι να εμπνεύσουν τους ομογενείς να επιστρέψουν στις εκκλησίες τους, κατάλληλοι όμως να αναδείξουν την πολυτάλαντη προσωπικότητα, του από Βρεσθένης ποιμενάρχη τους. Έτσι χωρίς πολλά πολλά στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος.
Παρόλα αυτά δεν έλειψαν τ’ αξιόλογα πρόσωπα ανάμεσα στους κληρικούς της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Οι συνοδικοί ας αποαγελοποιηθούν πριν την ψήφο τους κι ας ψηφίσουν για το συμφέρον της Εκκλησίας και όχι για την ικανοποίηση της επιθυμίας του Αρχιεπισκόπου.
Ο Σεβασιώτατος απέδειξε για μία ακόμη φορά με το πρώτο τριπρόσωπο, ότι όλα είναι ο εαυτός του και τίποτα πιο κει. Έχει λοιπόν σήμερα τη δυνατότητα να δείξει με το νέο τριπρόσωπο ότι πραγματικά τον ενδιαφέρει η Εκκλησία και όχι ο Αρχιεπίσκοπος της.
Συνοπτικός
