Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ο αείμνηστος Εθνάρχης, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε στείλει ένα γράμμα στον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα σχετικά με την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής, στο οποίο του είχε γράψει τα εξής :
«Ευθύς εξ αρχής επιθυμώ να τονίσω, Παναγιώτατε, ότι η εξεύρεσις του από πάσης απόψεως πλέον ενδεδειγμένου αντικαταστάτου αποτελεί μέριμναν της Υμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος, ήτις αναμφιβόλως θα προκρίνη τον καταλληλότερον ιεράρχην προς πλήρωσιν του δημιουργηθέντος κενού.
»Εξ ετέρου, όμως, δεδομένου ότι ομού μετά των θρησκευτικών καθηκόντων, άτινα θα κληθή να εκπληρώσει ο εκλεγεισόμενος αρχιεπίσκοπος, εύρηνται συνυφασμένα ιδιάζοντα εθνικά συμφέροντα αφορώντα τον εν Αμερική Ελληνισμόν, ας μοι επιτραπή να διατυπώσω την ευχήν όπως η Υμετέρα Θειοτάτη Παναγιότης, κατά την επιλογήν Αυτής μεταξύ των ικανοτέρων Ιεραρχών της Μητρός Εκκλησίας, ευαρεστηθή και λάβη υπ’ όψιν της την υποψηφιότητα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μελίτης κυρίου Ιακώβου, ούτινος αι ικανότητες, το ήθος και ο εθνικός παλμός τυγχάνουν της πλήρους εκτιμήσεως και απολύτου εμπιστοσύνης της Β. Κυβερνήσεως».
Και πράγματι ο μακαριστός Ιάκωβος πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις της εποχής εκείνης για να γίνει Αρχιεπίσκοπος Β. και Ν. Αμερικής.
Είχε άριστη επικοινωνία τόσο με το Φανάρι όσο και με την Αθήνα. Και δεν το έκρυβε.
Είναι γνωστό ότι η Εκκλησία στην αλλοδαπή συγκροτεί και συνέχει τον Ελληνισμό.
Οι Έλληνες συναντιώνται μεταξύ τους μετά την Λειτουργία της Κυριακής, στις εθνικές και θρησκευτικές εορτές και στα πανηγύρια. Άλλοτε ήταν δεδομένο, σήμερα είναι επιβεβλημένο. Για να μην χαθεί η γλώσσα και η ρωμέϊκη παράδοση στην Ομογένεια.
Και σίγουρα αυτό δεν αποτελεί «δημοσιοϋπαλληλική σχέση» με την Ελλάδα αλλά εθνική επιταγή και υποχρέωση.
Ο αλήστου μνήμης ανεπανάληπτος Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής κυρός Ιάκωβος έφτασε να χάσει την τουρκική του υπηκοότητα λόγω της εθνικής δράσης του και δεν τον πείραξε.Έγινε persona non grata για τη Τουρκία και δεν τον πείραξε. Δεν μπορούσε να επισκεφθεί την γενέτειρα του Ίμβρο και αυτό τον πείραζε και τον πονούσε.
Παρέμεινε ακλόνητος στις υπηρεσίες του Ελληνορθοδόξου ποιμνίου του! Και δεν τον πείραζε αν ενοχλούσε τους Τούρκους με την στάση του και με την δράση του. Ήταν Ρωμιός από την Τουρκία και δεν το έκρυβε.
Κάποιοι που ενδιαφέρονται για τον πατριαρχικό θώκο, νοιώθουν Ρωμιοί; Ποιά θα είναι η «επόμενη μέρα» στο Φανάρι; Ο Θεός να χαρίζει πολλά χρόνια και πνευματική διαύγεια στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη. Κάποια στιγμή όμως θα έρθει η ώρα της διαδοχής. Ποιός είναι ο καταλληλότερος;
Το τελευταίο διάστημα, ύστερα και από κάποιες φήμες περί παραιτήσεως του Πατριάρχου Βαρθολομαίου με την συμπλήρωση 60 ετών ιεροσύνης και 30 Πατριαρχίας, τα ονόματα που ακούστηκαν τεχνιέντως ήταν του Σεβ. Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ ως εκλεκτού του Πατριάρχη και του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Ελπιδοφόρου ως έχοντος την φιλοδοξία να προστεί της εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Απ´ολη αυτή την προβολή απουσιάζει η υποψηφιότητα του Σεβ. Γέροντος Πριγκηποννήσων κ. Δημητρίου.Τυχαίο; Δεν νομίζω! Το «γιατί»είναι εύκολο να απαντηθεί. Είναι ο μόνος που δεν έχει έμμισθους ανθρώπους στην Αθήνα για να προβάλλουν το όνομα του. Βλέπετε είναι ο μόνος που έχει μέσα του τις αρχές των παλαιών και φτωχών Ιεραρχών του Φαναρίου και δεν ακολουθεί σύγχρονες μεθόδους προβολής και επιβολής του ονόματος του. Αλλά το «άδικον ουκ ευλογείται».
Η κρίση που δημιουργήθηκε εξαιτίας της παρορμητικής απόφασης του Σεβ. Αμερικής κ.Ελπιδοφόρου να παραστεί στα εγκαίνια του τουρκικού σπιτιού στην Νέα Υόρκη, παρουσία του Τούρκου Σουλτάνου Ερντογάν και του ηγέτη του ψευδοκράτους του Αττίλα, ήλθε στην επιφάνεια και πάλι η διαδοχή του Πατριάρχη. Και τούτο, διότι πολλοί εξέλαβαν και ερμήνευσαν την απόφαση του Ελπιδοφόρου ως προσπάθεια να θερμάνει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις του με το βαθύ τουρκικό κράτος, κάτι που θα του χρειαστεί –αφού οι μεμέτηδες αν θέλουν εγκρίνουν ή απορρίπτουν τους προς τον πατριαρχικό θώκο υποψηφίους- αν αποφασίσει να διεκδικήσει τον Πατριαρχικό θώκο όταν έλθει εκείνη η ώρα.
Βεβαίως, αυτό που συνέβη θα χρειαστεί να το σκεφτεί πολύ και μετά να το ξανασκεφτεί ο Σεβ. Αμερικής αν θα κάνει το επόμενο βήμα. Ως εκ τούτου, αυτό που μένει είναι ότι με έναν απρόσμενο τρόπο, προβάλλεται αυτή τη στιγμή η ισχυρή υποψηφιότητα του Σεβ. Γέροντος Πριγκηποννήσων, του μόνου γηγενούς Πολίτη, που γνωρίζει την πορεία του Φαναρίου από τα… γεννοφάσκια του. Γαλουχήθηκε στην μεγάλη σχολή της Μητέρας Εκκλησίας, κοντά στους μεγάλους Οικ. Πατριάρχες Αθηναγόρα, Δημήτριο και Βαρθολομαίο. Εργάστηκε φιλότιμα στην Πατριαρχική Αυλή σε καίριες θέσεις και ανέλαβε δύσκολες αποστολές της ΜΧΕ. Μετά τον έφαγαν τα κουτσομπολιά των γύρω. Είναι γνωστό ότι ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης ανάμεσα στα πολλά ταλέντα και χαρίσματα που τον διακρίνουν έχει δυστυχώς ροπή προς τα κουτσομπολιά τα οποία ευδοκιμούν, δυστυχώς, μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο και ασφαλώς και στην πατριαρχική αυλή.
Η διαφαινόμενη υποψηφιότητα του Σεβ. Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, άρχισε να ακούγεται αφ’ ης στιγμής μετετέθη από την Γαλλία στην ιστορική και περιζήτητη Μητρόπολη Χαλκηδόνος, την πρώτη τη τάξει Μητρόπολη του Θρόνου. Είναι κάτι που λέγεται ότι ενθαρρύνει ο Πατριάρχης μας, καθώς εκτιμά την εργατικότητά του και την αφοσίωσή του στο Φανάρι, αλλά ο Παναγιώτατος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι δεν θα είναι εύκολο να υπερισχύσει, όταν υπάρχει συνυποψήφιός του, που έχει γεννηθεί στην Πόλη, δεδομένου άλλωστε ότι ο Σεβ.Εμμανουήλ δεν γνωρίζει επαρκώς την τουρκική γλώσσα.
Εν πάσει περιπτώσει, ο Παναγιώτατος είναι ο πηδαλιούχος της νοητής ολκάδος της κατά Ανατολάς Αγίας του Χριστού Εκκλησίας, και μακάρι να ευρίσκεται στην θέση αυτή για πολλά ακόμη χρόνια. Εκείνος έχει επίγνωση αν και πότε και αν πρέπει να παραδώσει την σκυτάλη και ο Θεός γνωρίζει ποιός θα τον διαδεχθεί και πότε.
Μέχρι τότε ας σιγήσουν τα παπαγαλάκια των υποτακτικών των ισχυρών Ιεραρχών που ορέγονται να γίνουν οι ηγούμενοι του Φαναρίου.Κανείς δεν γνωρίζει τι μας επιφυλάσσει ο Θεός! Ας το έχουν υπόψη τους όσοι φιλοδοξούν να γίνουν Πατριάρχες!
