Ιδιαίτερα αγαπητός ήταν στην Ήπειρο ο Ηπειρώτης πολιτικός Κάρολος Παπούλιας, ο οποίος γεννήθηκε στο Μολυβδοσκέπαστο της Κόνιτσας, όπου υπηρετούσε εκείνη την περίοδο ως στρατιωτικός ο πατέρας του, αλλά ήταν συνδεδεμένος και με την Πωγωνιανή, που τη θεωρούσε πατρίδα του, καθώς έζησε εκεί τα παιδικά του χρόνια.

Όποια αξιώματα και αν του δόθηκαν, διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας την περίοδο 2005 – 2015 και κατέλαβε  πολλά υπουργικά χαρτοφυλάκια, και κυρίως των Εξωτερικών, είχε φωλιασμένη στην καρδιά του την Ήπειρο.

Άλλωστε η πολιτική του καριέρα εξελίχθηκε ως βουλευτή Ιωαννίνων του ΠΑΣΟΚ και για την περιοχή έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία στιγμή.

Δεν είναι τυχαίο ότι είχε σπίτια στο Νησί των Ιωαννίνων και στους Φραγκάδες Ζαγορίου, περιοχές όπου έκανε συχνά διακοπές.

Ειδικά κάθε Πάσχα βρισκόταν είτε στο Νησί Ιωαννίνων είτε στο Ζαγόρι και την περίοδο, που ήταν πρόεδρος της Δημοκρατίας, συμμετείχε στην ακολουθία του Επιταφίου και της Ανάστασης σε μικρά χωριά, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ανάμεσα στους κατοίκους, χωρίς να ξεχωρίζει από αυτούς, ενώ σε στρατόπεδα της Ηπείρου καθόταν στο πασχαλινό τραπέζι.

Αλλά και με άλλες ευκαιρίες, όπως η επέτειος της Απελευθέρωσης των Ιωαννίνων κ.λπ., επισκεπτόταν συχνά στον τόπο του.

Και όταν θεσμοί, φορείς και άτομα του ζητούσαν κάτι ωφέλιμο για την τοπική κοινωνία, αναταποκρινόταν ασμένως χωρίς δεύτερη σκέψη.

Καλύπτοντας δημοσιογραφικά (τότε δεν ήμασταν ιερείς, αλλά μάχιμοι ρεπόρτερ) τις παρουσίες του στην Ήπειρο, επί πολλά χρόνια, διαπιστώναμε πάντοτε κάτι, που ήταν το μεγάλο του πλεονέκτημα.

Παρέμενε απλός, έστω και αν είχε φθάσει στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας.

Δεν υπήρχαν στην προσωπικότητά του σημάδια οίησης και υπερφρόνησης, αντίθετα ήταν σεμνός και καταδεκτικός.

Καθόταν, για παράδειγμα, στα καφενεία χωριών, με φίλους του, αλλά και κατοίκους και έπινε τα τσιπουράκια του και συζητούσε αμέριμνος και οικείος, μακριά από επισημότητες και επίδειξης.

Ήταν ανθρώπινος και απλός. Εμείς, πάρα από τους θώκους, που κατέλαβε στην πολιτική του σταδιοδρομία, θα τον θυμόμαστε κυρίως και πάνω απ’ όλα ως άνθρωπο καρδιάς.