Ιστορική εγκύκλιος του Μακ. Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ. Θεοδώρου προς τον κλήρο και τον λαό

Ἁγαπητά μου Παιδιά, Πρεσβύτεροι, Διάκονοι, Ἀναγνώστες, Μοναχοί, Μοναχές, ἀδελφοί μου και ἀδελφές μου σέ ὅλες τίς εὐλογημένες χῶρες τῆς Ἀφρικανικῆς γῆς, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε καί πάλιν ἐρῶ χαίρετε!

Μέ αὐτήν τήν ἐπιστολή μου θέλω νά ἐπικοινωνήσω με ὅλους σαςκαί νά μοιραστῶ μαζί σας ὡς ὁ Πνευματικός σας Πατέρας, στον ὁποῖον ὅλοι ἐσεῖς ἤλθατε καί προσεγγίσατε μέ τή θέλησή σας διότι διά τῶν χειλέων μου, τῶν χειλέων τῶν μακαρίων προκατόχων μου Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας καί τῶν χειλέων τῶν Σεβασμιωτάτων καί Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων καί Ποιμένων σας ἀκούσατε τά λόγια τοῦ Χριστοῦ:«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς», (Μτ. 11, 28).

Οἱ λόγοι αὐτοί,παιδιά μου και ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, σᾶς ἥλκυσαν καί ὅλοι μαζί διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, τῆς Εὐαγγελικῆς Διδαχῆς και τῆς θείας Εὐχαριστίας, συγκροτήσαμε σέ πολλά μέρη τό ζωοποιό καί ὑπέρ τοῦ Κόσμου πάντοτε συγκροτούμενο, θυσιαζόμενο και δαπανώμενο «ὑπέρ τῆς τοῦ Κοσμου ζωῆς και σωτηρίας» Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν ἁγία μας Ἐκκλησία.Ὅλη αὐτή ἡ προσπάθεια μέχρι σήμερα οὔτε εὔκολη ἦταν ποτέ οὔτε εὔκολη εἶναι καί τῶρα,ἀλλά ὁ Κύριος ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι πάντοτε μαζί μαςἕως τῶν ἐσχάτων καί τῆς εἰσόδου μας στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ὅμως ἀγαπητά μου παιδιά δυστυχῶς, τόν τελευταῖο καιρό, παρατηρῶ και διαπιστώνω ὅτι κάποιοι ἄλλοι «ψευδοποιμένες», «λύκοι βαρεῖς… μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου» (Πρ. 20, 29),χωρίς καμμιά εὐλογία καί ἄδεια ἐκ τοῦ Πατριάρχου σας προσέγγισαν κάποιες ἀπό τίς Πνευματικές Μάνδρες τῆς Ἀφρικῆς καί ἐνσπείρουν ζιζάνια διχασμοῦ, τά ὁποῖα πότισαν μέ κατηγορίες κατά τοῦ Πατριαρχείου μας καί μέ βρώμικα χρήματα καί τά ζιζάνια αὐτά μεγάλωσαν καί θέριεψαν καί ἀπειλοῦν νά πνίξουν τό ταπεινό Εὐαγγελικό ἔργο τοῦ Ἀποστολικοῦ μας Πατριαρχείου, τό ὁποῖο συντελεῖται μέ κόπο, θυσίες καί αἷμα ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες.

Ποιά εἶναι ὅμως ἡ αἰτία ὅλης αὐτῆς τῆς ἀκαταστασίας;

Πιστεύω πώς γνωρίζετε πολύ καλά ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὀργανώθηκε ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί Μαθητές τοῦ Κυρίου, οἱ ὁποῖοι στή θέση τους ἐχειροτόνησαν Ἐπισκόπους καί ὀργάνωσαν τίς κατά τόπους Ἐκκλησίες καί ὅρισαν ξεκάθαρα γεωγραφικά ὅρια,τά ὁποία τά ἐπιβεβαίωσαν οἱ ἅγιες Οἰκουμενικές Σύνοδοι καί πάρα πολλές Τοπικές Σύνοδοι μέ πολλούς ἱερούς Κανόνες πού εἶναι -ἤ μᾶλλον θά ἔπρεπε νά εἶναι-σεβαστοί ἀπό ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Τοπικές Ἐκκλησίες.

Ἡ πρώτη ὁργάνωση τοῦ Χριστανικοῦ Κόσμου ἦταν σέ Πέντε Πατριαρχεῖα, τή λεγομένη Πενταρχία:

1. Πατριαρχεῖο Ρώμης

2. Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως

3. Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας μὲ γεωγραφικὸ χῶρο καὶ δικαιοδοσία ὁλόκληρη τὴν Ἀφρικὴ καὶ τὰ νησιά της.

4. Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας

5. Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων

καθώς καί τήν Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Κύπρου.

Στή δυτική Χριστιανοσύνη τήν πρωτοκαθεδρία (πρώτη θέση) ἔχει τό Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης, ἐνῷ στήν ἀνατολική Ἐκκλησία τό Πατριαρχεῖο τῆς

Κωνσταντινούπολης (Νέα Ρώμη) θά ἔχει ἰσότιμη θέση καί θά ἀπολαμβάνει τήν πρωτοκαθεδρία ἀνάμεσα στά ἄλλα ἀρχαῖα Πατριαρχεῖα. Τό Σχίσμα τοῦ 1054 θά ἀποξενώσει τή Δυτική Ἐκκλησία (Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία), καί στην Ὀρθόδοξη Ἀνατολή τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο θά συνεχίσει νά ἔχει τήν πρωτοκαθεδρία καί νά ἀπολαμβάνει ἰδιαιτέρων προνομίων καί εὐθυνῶν μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἰδιαίτερη καί μοναδική αὐτή θέση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατωχυρώνεται ἀπό τοὺς ἱερούς Κανόνες, τήν Παράδοση καί τήν Πράξη τῆς Ἐκκλησίας. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔχοντας τόν πρῶτο λόγο, σέ συνεργασία μέ τά ὑπόλοιπα ἀρχαῖα Πατριαρχεῖα (Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων) μεριμνοῦσε ἀνέκαθεν γιά τήν διακυβέρνηση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τή λύση τῶν προβλημάτων πού προέκυπταν.

Αὐτή ἦταν, λοιπόν, ἡ κατάσταση τήν παλαιά ἐποχή (Βυζαντινή καί Οθωμανική Αὐτοκρατορία). Δηλαδή ἡ ὀρθόδοξη Οἰκουμένη ἦταν χωρισμένη στά τέσσερα αὐτά Πατριαρχεῖα (καί τήν Ἐκκλησία Κύπρου) καί τά γεωγραφικά τους ὅρια ἦταν διαχωρισμένα, ξεκάθαρα καί σαφῆ. Ἀν κάποτε δημιουργοῦνταν προβλήματα αὐτά λύνονταν μέ Συνόδους πού συγκαλοῦσε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί συμμετεῖχαν οἱ τρεῖς ἄλλοι Πατριάρχες.

Στήν νεώτερη ἐποχή κάποιοι λαοί πού ἀπέκτησαν τά δικά τους Κράτη θέλησαν νά ἀποκτήσουν καί τή δική τους ἀνεξάρτητη Ἐκκλησίακαί πράγματι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἀπέκοψε ἐδάφη πού ἦταν δικά του καί δημιούργησε νέες ἀνεξάρτητες Ἐκκλησίες, πού ὀνομάστηκαν Αὐτοκέφαλες. Μία ἀπό αὐτές εἶναι καί ἡ Ρωσική Ἐκκλησία (Πατριαρχεῖο Μόσχας) πού ἔγινε Αὐτοκέφαλη μόλις τό 1589, ἡ ὁποία λόγῳ τοῦ Κράτους στό ὁποῖο βρίσκονταν (Ρωσική Αὐτοκρατορία) ἀπέκτησε μεγάλη οἰκονομική δύναμη καί ἰσχύ καί αὐτό δημιούργησε πάρα πολλά προβλήμα στό πώς ἡ ἴδια ἀντιλαμβάνονταν τό ρόλο της καί τήν ἀποστολή της.

Ἔτσι θέλοντας ἡ Ρωσική Ἐκκλησία θέλοντας νά αὐξήσει τή δύναμη καί το γόητρό της μέσα στον Ὀρθόδοξο Κόσμο, χρησιμοποιώντας τήν κοσμική ἰσχύ καί

-μερικές φορές- τή βία ἄρχισε νά καταπατά καί νά «ὑποδουλώνει» γειτονικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ὅπως ἔκανε καί μέ τή Μητρόπολη τοῦ Κιέβου στή χώρα τῆς Οὐκρανίας, μια Μητρόπολη πού ἀνῆκε πάντα στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.

Μέ τή διάλυση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, στήν ὁποία ἀνήκαν τόσο ἡ Ρωσία ὅσο καί ἡ Οὐκρανία, τό 1991 οἱ Οὐκρανοί -πού εἶναι ἕνας διαφορετικός λαός ἀπό τούς Ρώσους- θέλησαν νά ἔχουν τή δική τους ἀνεξάρτηση (Αὐτοκέφαλη),ἀπό τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, Ἐκκλησία πράγμα μέ το ὁποῖο ἡ Ρωσική Ἐκκλησία διαφωνοῦσε ριζικά. Μετά ἀπό πολλές περιπέτειες οἱ ἀδελφοί μας Ὀρθόδοξοι Οὐκρανοί ζήτησαν ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού εἶναι τό μόνο ἁρμόδιο, καί ἀπέκτησαν τό 2019 τή δική τους ἀνεξάρτητη δηλαδή Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία.

Μέ αὐτήν τήν πράξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου συμφώνησε καί τό Πατριαρχείο μας, ἀφοῦ αὐτό εἶναι σύμφωνο μέ τούς ἱερούς κανόνες καί τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Δυστυχώς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας σὰν ἀντίποινα παραβίασε τὴν Παράδοση τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τὴν ὁποία σεβάσθηκαν ὅλοι οἱ Πατριάρχαι τῆς Ρωσσίας μέχρι σήμερα καὶ ἔσπευσε νὰ ἱδρύσει ἐδῶ, στήν εὐλογημένη Ἀφρική, δική τής Ἐκκλησία (Ἐξαρχία), σὰν μιὰ πράξη καὶ πρακτικὴ καθαρὰ ἐμπνευσμένη ἀπὸ τὴν «Ἀποικιοκρατία» καί προσπαθεῖ νά «κλέψει» ἱερεῖς καί χριστιανούς ἀπό τό Πατριαρχεῖο μας, χρησιμοποιώντας ἀνεπίτρεπτους τρόπους. Ἡ ἐνέργεια αὐτή εἶναι ἀπόλυτα ἐχθρική πρός τό Πατριαρχεῖο μας καθώς εἶναι ἀντίθετη με πολλούς ἱερούς Κανόνες πού ἀπαγορεύουν σέ μιά Ἐκκλησία νά παραβιάζει τά ὅρια τῆς ἄλλης.

Ὡς Πατριάρχης καί Πατέρας σας, παιδιά μου ἀγαπημένα, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας σᾶς καλῶ νά μείνετε πιστοί στό Πατριαρχεῖο μας, το ὁποῖο σᾶς μίλησε γιά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί σᾶς ἔδωσε τό ἅγιο Βάπτισμα, νά κλείσετε τά αὐτιά σας καί τά μάτια σας στίς ὑποσχέσεις καί στά βρώμικα ἀνταλλάγματα- (σὰν «τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα»)- ἀνθρώπων πού μέχρι ἐχθές δέν γνωρίζατε κἄν τήν ὑπαρξή τους γιατί ὁ πνευματικός κίνδυνος εἶναι τεράστιος, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας λέγει: «τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει

ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;», (Μτ. 16, 26). Ἔχετε πάντοτε πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν σας τὶς ἀτέλειωτες θυσίες καὶ τὸ κόστος σὲ ἀνθρώπινο δυναμικό καὶ πόρους ποὺ περάσαμε ὅλοι μαζὶ γιὰ νὰ συγκροτήσουμε τὴν παρουσία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Ἀφρικὴ καὶ νὰ δίνουμε καθημερινὰ καὶ μὲ ἔργα ἀγάπης τὴν μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελίου σὲ ὅλη τὴν ἀγαπημένη μας Ἤπειρο.

Μέ πόνο καί πατρική ἀγάπη ὁ Πατέρας καί Πατριάρχης σας

+ Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β’