Όταν ο Γέρων Αμερικής Ιάκωβος, η εξέχουσα αυτή εκκλησιαστική και εθνική φυσιογνωμία, παραιτήθηκε ύστερα από τις αφόρητες πιέσεις που εδέχετο τόσο από εγχώριες( εντός Αμερικής) δυνάμεις, αλλά και από δακτύλους του Φαναρίου, όλοι ευελπιστούσαν οτι ο διάδοχός του θα ήταν αντάξιός του και θα ανταποκρινότανε στις απαιτήσεις των καιρών.
Δυστυχώς, όμως, για την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής, τα κριτήρια με τα οποία η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και προσωπικά ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επέλεξαν τον πρώτο διάδοχο του Ιακώβου, μπορεί να ήταν η προσήλωση και η αφοσίωση στο Φανάρι, αλλά αποδείχθηκαν ως ανεπαρκή και αδύναμα για να τον στεριώσουν στην πρώτη και ισχυρότερη επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου.
Όλοι θυμόμαστε την περίφημη δήλωση που εξέδωσε το Πατριαρχείο και έγινε ευρύτερα γνωστή από τον ίδιο τον Πατριάρχη, μετά την εκλογή του Σπυρίδωνος ως Αμερικής, στις 30 Ιουλίου 1996 :… ” Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλεί και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχει εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, γέγονε χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον” . Αυτό,όμως,τελικά όπως αποδείχθηκε δεν ήταν αρκετό.
Ο Σπυρίδων πολύ γρήγορα από εκλεκτός του Πατριαρχείου, μετεβλήθη σε αποδιοπομπαίο τράγο του. Το ίδιο το Φανάρι άρχισε να του ροκανίζει το θρόνο και το τελειωτικό χτύπημα του το έδωσε με την αποστολή της τριμελούς εξ Αρχιερέων Εξαρχίας(Αυστραλίας Στυλιανού, Βρεσθένης Δημητρίου και Σεβαστείας Δημητρίου), η οποία απεστάλη στις ΗΠΑ, για να ερευνήσει τα συμβαίνοντα και να αποφανθεί .
Πολύ σύντομα ο Σπυρίδων ήταν παρελθόν για την Αμερική. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Τί έφταιξε όμως και από ευνοούμενος του Πατριαρχείου και προσωπικά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, αλλά και του τότε ισχυρού Ιεράρχη του Φαναρίου, του Χαλκηδόνος Ιωακείμ εκδιώχθηκε με αυτό τον απρόσμενο τρόπο;
Οι πληροφορίες που έχουμε από τότε λένε πως οι λόγοι ήταν πολλοί. Ο Σπυρίδων ακολούθησε από πολύ νωρίς προσωπική agenda και απομάκρυνε από κοντά του αυτούς που θεωρούσε οτι υπηρετούσαν προσωπικά συμφέροντα ή είχαν άμεση επικοινωνία με το Φανάρι, ερήμην αυτού.
Έκανε μάλιστα το λάθος να απαλλαγεί από ικανά πρόσωπα και να πλαισιωθεί από ανίκανους,γλείφτες, ανθέλληνες και επίορκους ,όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων , ρασοφόρους. Όμως τί ήταν αυτό που έκανε τον Σπυρίδωνα τόσο ευάλωτο; Η ανασφάλειά του, ή η έλλειψη εμπειρίας στη διοίκηση;
Να μερικά από τα πιο ορατά ελαττώματά του που τον κατέστησαν πολύ νωρίς ανίκανο και αντιπαθή σε όλους.
1. Για ό,τι γινότανε υποστήριζε με θράσος πάντα οτι: «Δεν έφταιξα εγώ». Έβγαζε την ουρά του έξω και τα φόρτωνε σε άλλους.
2. Απέδίδε την όποια ήττα ή αποτυχία του στην κακή του τύχη, παρόλο που δεν οφειλόταν εκεί αλλά στον ασταθή χαρακτήρα του.
3. Ήταν πάντα «πολύ απασχολημένος» – με τις αποτυχίες του. Δεν έδινε χρόνο ποτέ για να διορθώσει τα πράγματα.
4. Προσπαθούσε να αποφύγει το όποιο “πρόβλημα” που παρουσιαζότανε με φτηνές αιτιολογίες.
5. Έδειχνε δήθεν ότι λυπάται γι’ αυτό, όμως δεν επανόρθωνε ποτέ και την επόμενη φορά έκανε πάλι τα ίδια.
6. Συμβιβαζόταν εκεί όπου δεν έπρεπε και αγωνίζοταν για πράγματα που δεν άξιζαν τον κόπο.
7. Έλεγε: «Ε, δεν είμαι τόσο κακός όσο είναι άλλοι» και μιλούσε περιφρονητικά για όσους εποφθαλμιούσαν, όπως έλεγε, την θέση του. Καλύτεροι είναι οι άλλοι;
8. Δυσφορούσε με το Πατριαρχείο που τον ανέδειξε, άπειρο όντα, στην επίζηλη αυτή θέση της Αμερικής,την οποία παρομοίαζε με …”ηλεκτρική καρέκλα”και προσπαθούσε να βρεί ψεγάδια για όλους, ακόμη και για τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη!
9. Δεν ένιωθε υπεύθυνος, ούτε είχε άγχος για την διακονία του. Μόνον έλεγε: «Εγώ απλώς δουλεύω εδώ».
10. Δεν σκέφτηκε ποτέ ότι «θα πρέπει να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό». Απλά έλεγε: «Γιατί να το αλλάξουμε; Έτσι γινόταν πάντα». Ήταν άσχετος!
Θλιβερή απόδειξη της ανωριμότητας που τον διέκρινε οι πλέον στενοί συνεργάτες του που τον πλαισίωσαν από την πρώτη στιγμή που αναδείχθηκε Αρχιεπίσκοπος Αμερικής:
Αρχιμ. Ιωάννης Χαιρόπουλος. Πρωτ. Γεώργιος Πασσιάς. Πρεσβ. Μαρκ Άρεϋ. Καθηρημένοι και οι τρείς σήμερα και με πλούτο σεξουαλικών σκανδάλων στο ενεργητικό τους.
Αυτοί ήταν δυστυχώς, οι πάναγνοι μυστικοσύμβουλοι και οι αυλοκόλακες του πρώην Ανερικής Σπυρίδωνος. Ο Αιδεσιμ. Γεώργιος Πασσιάς, από την μιά παρουσιαζόταν ένθερμος υποστηρικτής και πνευματικοπαίδι του γεροΕυφραίμ της Αριζόνας, ενώ την ίδια ώρα απατούσε την πρεσβυτέρα- σύζυγό του,διατηρωντας τις πλεον διαστροφικές σεξουαλικές σχέσεις με την ισπανόφωνη γραμματέα του, τις οποίες μάλιστα βιντεοσκοπούσε εντός του γραφείου του ναού…
Ο Αιδεσιμ. Μάρκ Αρεϋ, ενας πρωην Αγγλικανός, ψυχοπαθής ανθέλληνας, με καίριο και καθοριστικό πόστο στην Αρχιεπισκοπή και ετήσιο μισθό χιλιάδων δολλαρίων! Ευτυχώς έφυγε νωρίς αλλά το κακό το είχε διαπράξει.
Ο πανοσιολ. Ιωάννης Χαιρόπουλος, προϊστάμενος των πλουσιοτέρων ελληνορθοδόξων ενοριών, που στο τέλος αφού τα οικονόμησε γερά, αποσχηματίσθηκε και πριν λίγο καιρό παντρεύτηκε τον …άνδρα των ονείρων του!
Ας μη ξεχνάμε και τούτο : υπήρξε ο νυμφαγωγός και βασικός ενορχηστρωτής της προσέλευσης και ένταξης των γνωστών και αμφιβόλου ηθικής παλαιοημερολογιτών στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο για να τους δεχθεί εξ υπαρχής τους χειροτόνησε και βαθμηδόν ανέδειξε αμφοτέρους στο επισκοπικό αξίωμα. Και αυτοί ακολούθησαν το τέλος των ανωτέρω συνεργατών του Σπυρίδωνος: την καθαίρεση!!
Με λίγα λόγια, μια αρχιεπισκοπική αυλή χειρότερη κι από την επι τριάκοντα και πλέον έτη συσσωρευμένη κόπρο των στάβλων του βασιλιά της Ήλιδας Αυγεία, που έγινε αιτία του πέμπτου άθλου του μυθικού ήρωα Ηρακλη! Και μη χειρότερα!
