Σ. ΕΞΑΨΑΛΜΟΥ: Το κείμενο που ακολουθεί υπό τον τίτλο «Η σχοινοβασία του Ελπιδοφόρου»,δημοσιεύτηκε στον «Εθνικό Κήρυκα» στις 21 Σεπτεμβρίου 2021.
Τότε δεν το είχαμε δεί. Ήταν το πρώτο καμπανάκι κινδύνου που χτυπούσε η μεγάλη και ιστορική εφημερίδα της Ομογένειας προς τον Ελπιδοφόρο. Και είναι η πρώτη φορά μετά από καιρό που ο έμπειρος και οφείλω να ομολογήσω ακριβοδίκαιος Θεολόγος και διαπρεπής δημοσιογράφος και εκκλησιαστικός αναλυτής κ. Θεόδωρος Καλμούκος λέγει τα πράγματα με το όνομα τους για τον Ελπιδοφόρο. Ο κ. Θόδωρος Καλμούκος ο οποίος έχει γράψει τη σύγχρονη εκκλησιαστική ιστορία των ΗΠΑ δεν υπήρξε απλώς εκ των ενθέρμων υποστηρικτών της εκλογής Ελπιδοφόρου αλλά βοήθησε τα μέγιστα στη διαμόρφωση κατάλληλου περιβάλλοντος ώστε η εκλογή του να γίνει ασμένως αποδεκτή από την Ομογένεια των ΗΠΑ και μάλιστα από τους Άρχοντες της Αμερικής που διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στην πορεία της εκεί Εκκλησίας μας.
Ο κ. Καλμούκος για ενάμιση χρόνο παρακολουθούσαμε ότι φερόταν προς τον Ελπιδοφόρο και τα «κατορθώματα» του με ανοχή.Ακόμη και στα τραγικά λάθη του σιωπούσε και έδινε πίστωση χρόνου! Αλλά η παρουσία του Ελπιδοφόρου στο τουρκικό σπίτι, παρουσία όλης της τουρκικής ηγεσίας υπό τον Ερντογάν αλλά και του ηγέτη του ψευδοκράτους ήταν ο κόμπος που έφτασε στο χτένι. Αυτή η απερίσκεπτη πράξη του Ελπιδοφόρου δεν ήταν η πρώτη ανοησία. Ήταν όμως αυτό που έκανε ακόμη και τους φανατικούς υποστηρικτές του να αγανακτήσουν. Αυτό το κείμενο αποτελεί αποτέλεσμα αυτής της ανόητης και εγωιστικής πράξης του Ελπιδοφόρου. Πληρώνει τα επίχειρα των πράξεων του. Μέσα σε ενάμιση χρόνο έχασε από τον εγωισμό και την κακότητα που τον διακρίνει του όλους τους φίλους του,ακόμη και αυτούς που βοήθησαν για να ανοίξουν οι δρόμοι και να κατακτήσει τη θέση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής που τόσο ποθούσε και ονειρευόταν. Αλλά πολύ γρήγορα καταλάβαμε ότι αυτό δεν του έφτανε. Έβαλε πλώρη για πιο ψηλά. Μέχρι και ο Πατριάρχης το κατάλαβε και τον άδειασε. Ξέχασε τον σοφό λόγο που είχε πει κάποτε ο αείμνηστος Βαγγέλης Γιαννόπουλος: «Η μαϊμού όσο ανεβαίνει φαίνεται ο κ@λος της». Στο τέλος θα μείνει με τους συμφεροντολόγους.Αυτούς που από τη μέρα που εξελέγη πήρε κοντά του ή πήγαν κοντά του για να του ..χτίσουν το image στην Ελλάδα. Αλλά με παιδικές … χαρές image δεν χτίζεται! Απλά γκρεμοτσακίζεσαι μια ώρα πιο γρήγορα! Και όταν αρχίσει το καράβι να μπάζει νερά οι πρώτοι που θα το σκάσουν θα είναι αυτοί! Γιατί αυτή είναι η φύση των ποντικιών.
Ανάλυση του Θεοδώρου Καλμούκου
Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος βρέθηκε να σχοινοβατεί μια εβδομάδα σχεδόν τώρα και συγκεκριμένα από τη Δευτέρα, 20 Σεπτεμβρίου, που παρέστη στα εγκαίνια του «Τουρκικού Κέντρου» στη Νέα Yόρκη τα οποία έγιναν παρουσία του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του ηγέτη των κατεχομένων της Κύπρου, Ερσίν Τατάρ.
Το λεγόμενο «Τουρκικό Σπίτι» είναι ένας ουρανοξύστης 36 ορόφων απέναντι από το κεντρικό κτίριο του ΟΗΕ, στο οποίο στεγάζονται το προξενείο της Τουρκίας στη Νέα Υόρκη και η μόνιμη αντιπροσωπεία της στα Ηνωμένα Έθνη, ενώ ένας όροφος διατίθεται για το ψευδοκράτος των επί μισό αιώνα κατεχόμενων της Κύπρου.
Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο οι πονηροί Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν δεόντως την παρουσία του Ελπιδοφόρου ως μέρος το ασκεριού τους δίπλα στον Τατάρ και Ερντογάν διασπείροντας τις φωτογραφίες και τα βίντεο όχι μόνο μέσα στην Τουρκία, αλλά και σ’ όλο τον Κόσμο. Αναντίλεκτα και ήταν ένα σοβαρό ολίσθημα του Ελπιδοφόρου διότι πλέον δεν είναι ο Μητροπολίτης Προύσης και ο Ηγούμενος της Χάλκης που υποχρεωτικά έπρεπε να κάνει πέτρα την καρδιά και να σχοινοβατεί μπροστά στους σφαγείς της Κύπρου, της Ρωμιοσύνης της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και Τενέδου, του Πόντου, της Σμύρνης και της Μικράς Ασίας για λόγους κατανοητούς και ανάγκης, αλλά είναι ο Αρχιεπίσκοπος του Ελληνισμού της Αμερικής.
Οχι λίγες φορές ο Πατριάρχης και οι ιεράρχες του Φαναρίου αναγκάζονται να φέρονται και συμπεριφέρονται φιλοφρόνως προς τους ολετήρες του Γένους διότι πρέπει να συμβιώσουν μαζί τους και να συνεχίσουν με κάθε τίμημα την παρουσία του ορατού Κέντρου ενότητας της Ορθοδοξίας στην Κωνσταντινούπολη, εκεί που ανήκει, που το έταξε ο Θεός και η Ιστορία, αλλά ο Ελπιδοφόρος θα μπορούσε να βρει μία εύλογο αιτία και να αποφύγει τη σχοινοβασία τη στιγμή που οι καταληψίες της Πόλης και της Κύπρου εξακολουθούν να επιβουλεύονται απροσχημάτιστα και σήμερα εδάφη και ύδατα της Ελλάδας και της Κύπρου.
Από την άλλη μεριά, κατανοώ ότι ο Ελπιδοφόρος έχει κατά νουν και στόχευση την Πατριαρχία και αυτονόητα θέλει να έχει αγαθές σχέσεις με τους αυθέντες και δεσπότες της Τουρκίας, οι οποίοι δυστυχώς, εξακολουθούν να έχουν λόγο και ρόλο στην εκλογή του Πατριάρχη μέσω της έγκρισης του καταλόγου των υποψηφίων. Όχι, δεν είναι κακό να έχει κάποιος φιλοδοξίες, αρκεί πάνω και πέρα από αυτές να τίθενται τα συμφέροντα της Ομογένειας και του Έθνους. Να συνειδητοποιήσει πως είναι Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, μεγάλη τιμή, αλλά και τεράστια ευθύνη. Τα άλλα είναι άκαιρα και αδόκιμα και ίσως και ανίερα…
Βέβαια θα μπορούσε να διαμηνύσει στον Ερντογάν πως την Αρχιεπισκοπή Αμερικής και τον Αρχιεπίσκοπό της θεσμικά έχουν επισκεφθεί Πρόεδροι και Αντιπρόεδροι της Αμερικής, Πρωθυπουργοί της Ελλάδος, Γενικοί Γραμματείς Ηνωμένων Εθνών, ηγέτες κρατών και αν ήθελε να δείξει την εκτίμησή του στον Αρχιεπίσκοπο να επισκεπτόταν ο ίδιος ο Ερντογάν ή ο υπουργός Εξωτερικών Νταβούσογλου την Αρχιεπισκοπή σαν κίνηση καλής θέλησης.
Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την Κυπριακή Παροικία και την ευρύτερη Ομογένεια ήταν αναμενόμενες γιατί υπάρχει ευαισθησία και φιλοπατρία και η φιλοπατρία είναι αρετή, όχι εθνικισμός που θέλουν οι εθνομηδενιστές. Ωστόσο, οι αντιδράσεις του Αναστασιάδη και του Μητσοτάκη να απαξιώσουν τον Ελπιδοφόρο όχι ως πρόσωπο, αλλά ως Αρχιεπισκοπικό θεσμό και ως Εξαρχο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ήταν όχι απλώς άκομψες αλλά απαράδεκτες και υποκριτικές.
Και εξηγούμαι: Στα εγκαίνια του «Τουρκικού Κέντρου» δεν παρευρέθηκε απλώς ο Γκουτέρες των Ηνωμένων Εθνών, αλλά εκφώνησε και λόγο διθυραμβικό για την Τουρκία και τον Ερντογάν, αλλά ο Αναστασιάδης και ο Μητσοτάκης όχι μόνο δεν τον απαξίωσαν αλλά έτρεχαν να τον συναντήσουν.
Είναι πικρή αλήθεια ότι ο Ελπιδοφόρος δεν συνηθίζει να συμβουλεύεται κι αυτό αποδεικνύεται μοιραίο διότι «άνθρωπος ασύμβουλος εαυτού πολέμιος». Ας αποφύγω για τώρα να αναφερθώ στους συμβούλους του ενταύθα και εν Ελλάδι. Αλλά ούτε και ο Αναστασιάδης και ο Μητσοτάκης φαίνεται πως έχουν πιο ευφυείς συμβούλους. Κάποια στιγμή θα πρέπει να δούμε και το ρόλο άλλων παρατρεχάμενων ανδρών τε και γυναικών ανηκόντων στο υπουργείο Εξωτερικών.
Θέλω να πιστεύω πως με αυτή την κρίση δόθηκε η ευκαιρία στον Ελπιδοφόρο να σκεφθεί, να στοχαστεί, να χαρτογραφήσει πρόσωπα και καταστάσεις, να αναθεωρήσει συμπεριφορές και αποφάσεις του, να χαράξει καινούργιες πορείες και προοπτικές, διότι βρίσκεται στην αρχή της Αρχιεπισκοπίας του και πρέπει να πετύχει διότι και πρέπει και μπορεί για το καλό της Αρχιεπισκοπής, της Ομογένειας και το δικό του. Δεν είναι ούτε τυχαίος ιεράρχης, ούτε τυχαίος άνθρωπος. Τόσο ο Μητσοτάκης όσο και ο Αναστασιάδης όντες αμφότεροι προσωρινοί στην εξουσία έπρεπε να είχαν καταλάβει πως ο Ελπιδοφόρος δεν είναι για πέταμα, έστω με αυτό του το ολίσθημα. Νομίζω πως με αυτό καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα, διότι τρίβουν τα χέρια τους οι Τούρκοι όταν μας βλέπουν να τρώμε τις σάρκες μας μεταξύ μας.
Αναμφίβολα η δήλωση που έδωσε στη δημοσιότητα ο Ελπιδοφόρος αργά το απόγευμα της Πέμπτης είναι μια πρώτη εκζήτηση συγγνώμης, συναισθανθείς το ημαρτημένο της Δευτέρας στα τουρκικά εγκαίνια. Ιδού η ουσία της: «Λυπάμαι ειλικρινά για την οδύνη που άθελά μου προκάλεσα σε Κύπριους και Ελληνοαμερικανούς αδελφούς μου, ιδιαίτερα στο αγαπημένο μου ποίμνιο. Προσεύχομαι να βρεθεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στη μαρτυρική Κύπρο, όπως την προσδοκά ο κυπριακός λαός, με βάση το διεθνές δίκαιο και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, και εργάζομαι για αυτό το σκοπό».
Κι αυτή η δήλωση τον τιμά.
