Του π. Ηλία Μάκου
Οι σκέψεις για τον Θεό, η προσευχή σε αυτόν και η “συνομιλία” μαζί του, λειτουργούν για τους πιστούς, όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα δύο Αμερικανικών Πανεπιστημίων, σαν ένα ψυχολογικό τείχος ασφαλείας, οδηγώντας τους να παίρνουν περισσότερα ρίσκα, δηλαδή να εμφανίζουν δυναμικότητα.
Η ψυχολόγος Cindel White του Πανεπιστημίου York και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο British Columbia , κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πίστη λειτουργεί εμψυχωτικά στους ανθρώπους και τους ξεκλειδώνει, ώστε να ενεργοποιούνται με εσωτερική δύναμη.
Αναφέρουν συγκεκριμένα οι επιστήμονες: “Δημιουργήσαμε ένα πολύ απλό πείραμα, όπου ελέγξαμε το κατά πόσο οι άνθρωποι σκέφτονταν πραγματικά τον Θεό, όταν σκέφτονταν αν θα εκτελέσουν ή όχι ένα ρίσκο στην κοινωνική τους ζωή, στην καριέρα τους ή σε ένα ψυχαγωγικό περιβάλλον. Θέλαμε να μάθουμε αν η σκέψη για τον Θεό επηρεάζει την ανάληψη κινδύνων στην προσωπική τους ζωή. Η μελέτη επικεντρώθηκε κυρίως σε σενάρια που αφορούσαν κινδύνους αναψυχής, όπως η ορειβασία, κινδύνους κοινωνικούς και επαγγελματικούς, όπως η μετακίνηση σε ένα νέο μέρος για να επιδιώξουν μια νέα ευκαιρία εργασίας, ή η εύρεση νέων δεσμών με ανθρώπους”.
Από την έρευνα προέκυψε ότι όταν τα άτομα αισθάνονται συνδεδεμένα με έναν ανώτερο σκοπό, φαίνεται να είναι πιο πρόθυμα να αναλάβουν κινδύνους, θεωρώντας τις προκλήσεις ως ευκαιρίες.
Με αυτό τον τρόπο η πίστη βοηθάει τους ανθρώπους να σπάσουν να ξεπεράσουν τις ανασφάλειες και τις φοβίες, δημιουργώντας, από νευρολογική άποψη, αυτοπεποίθηση.
Βέβαια, όλα αυτά, που επισημαίνει η έρευνα, οι αληθινοί πιστοί και όχι οι υποκριτές και οι ευσεβιστές, που δείχνουν εξωτερικά ότι πιστεύουν και με τις αναίσχυντες και επαίσχυντες πράξεις τους αποτελούν τα χειρότερα παραδείγματα, τα βιώνουν.
Όταν πρόσωπα και καταστάσεις στη ζωή μάς πληγώνουν, μας μολύνουν, εξεγείρουν τον κατώτερο εαυτό μας και εξαπολύουν καυτά βέλη κατά της ψυχής μας. Όταν ενσπείρουν παγίδες, δημιουργούν σκάνδαλα, υποδαυλίζουν πάθη, υποθάλπουν δοκιμασίες, η πίστη είναι εκείνη η ιδέα, με την οποία θα προστατευθούμε από την καταστροφή και θα αναταχθούμε.
Η πίστη είναι το αντίδοτο στην απογοήτευση, που νιώθει ο άνθρωπος, ξένος ανάμεσα σε ξένους, μέσα στην παγωνιά της αδιαφορίας, με την ατμόσφαιρα γύρω του να αναδίδει αναθυμιάσεις.
Η πίστη είναι το αντίδοτο σε μια ιδεολογική και διανοητική τρέλα, που όλο και περισσότερο αυξάνει, με χαρακτηριστικά την άρνηση του Θεού, της ηθικής, του πολιτισμού, της αξιοπρέπειας.
Αυτό, λοιπόν, που μας λένε και οι επιστήμονες με την έρευνά τους, είναι ότι η πίστη αποτελεί “όπλο” για όποιον θέλει να πολεμήσει την ψευτιά, την αδικία, την ανησυχαστική νάρκωση.
Αλλά ταυτόχρονα είναι και “όπλο” να διορθωθεί η κοινωνία, διορθώνοντας ο καθένας τον εαυτό μας, κτυπώντας σύρριζα τις παθογένειες. Εύκολη δουλειά το γκρέμισμα, δύσκολο έργο το κτίσιμο.
