Τό πρωΐ τῆς Κυριακής, 14 Μαΐου, ὁ Ὄρθρος ἄρχισε στίς 7. Χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εἰρηνουπόλεως κ. Νίκανδρος, ὁ ὁποῖος καί προέστη τῆς πολυαρχιερατικῆς θείας Λειτουργίας πού τελέστηκε μέ τή δέουσα ἐκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια στόν κατάμεστο ἀπό πιστούς Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς.
Πρίν ἀρχίσει τόν κηρυγματικό του λόγο ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Εἰρηνουπόλεως ἀναφέρθηκε στήν ἀνέκφραστη χαρά καί εὐφροσύνη γιά τή γιορτή τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς στόν περίλαμπρο αὐτό Ναό τῆς Νέας Σμύρνης, πού μᾶς θυμίζει ἀκριβῶς τήν πολύκλαυστη Σμύρνη, τήν πρωτεύουσα τῆς Ἰωνίας. Εὐχαριστίες ὀφείλει στόν Σεβασμ. Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης, διότι τόν προσκάλεσε στήν Πανήγυρη τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί εἶχε τήν εὐκαιρία ἔτσι να ἐνθυμηθεῖ τά παλαιά ἀδελφικά ἔτη τῆς συνοδοιπορίας τους στή Μητρόπολη Νέας Σμύρνης.
Τό κήρυγμα τοῦ Σεβασμ. Εἰρηνουπόλεως εἶχε ὡς κύριο θέμα «τή συνάντηση τῆς Σαμαρείτιδος μέ τόν Κύριο καί κατ’ ἐπέκταση μέ τόν σύγχρονο κόσμο. Ὁ Θεάνθρωπος «ὁμιλῶν τῇ γυναικί. Ὦ τῆς πολλῆς φιλανθρωπίας, ὁ καθήμενος ἐπί τῶν Χερουβείμ γυναικί διαλέγεται», λέει ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Στήν περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου πού βρίσκεται στό τέταρτο κεφάλαιο, ὅπου ἀναδεικνύεται ὁ θαυμάσιος διάλογος τῶν δύο προσώπων καί ἡ σπουδαιότητα τῆς διαλεκτικῆς. Ὁ διάλογος εἶναι καρπός τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό. Γεμίζει μέ ἔκπληξη τόν ἄνθρωπο ἡ συνάντηση τοῦ σχετικοῦ μέ τό Ἀπόλυτο, τοῦ δημιουργήματος μέ τό Δημιουργόν του.
Ἐνδεικτικά ἄλλοι διάλογοι πού συνέβησαν μέ τόν Κύριο ἦταν στήν πορεία Του πρός Ἐμμαούς μέ τούς δύο μαθητές, ὁ διάλογος μέ τόν ἀμφιβάλλοντα μαθητή Του Θωμᾶ, ὁ διάλογος μέ τόν ἐπί τριανταοχτώ χρόνια Παράλυτο καί τούς Ἰουδαίους γιά τό Σάββατο, ὅπου ἀναφέρθηκε: «…ἄνθρωπον οὐκ ἔχω…», γιά νά ἀναδειχθεῖ ἡ μοναξιά ἀλλά καί νά λάβει ὑγεία. Ἐπίσης, ὁ διάλογος τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί τό «Ἀμήν, λέγω σοι, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔση ἐν τῷ παραδείσῳ». Ὁ στιγμιαῖος αὐτός διάλογος κατόρθωσε δύο πράγματα, λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: καί τόν Παράδεισο νά ἀνοίξει καί τόν ληστή νά εἰσάγει σέ αὐτόν.
Συνομιλεῖ μέ μιά γυναίκα σέ δογματικό ἐπίπεδο. Δέν ρώτησε τίποτε πού νά ἔχει σχέση μέ τά βιοτικά, λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Ὁ Κύριος ἀνεβάζει σιγά-σιγά τή γυναικεία φύση στόν οὐρανό, ἀδιαφορώντας γιά τήν ἐμφάνισή της, γιά τό ποιά πραγματικά εἶναι: «οὐκ ἦλθε καλέσαι δικαίους ἀλλ’ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν». Πρόσεξε τήν εὐγνωμοσύνη της ὅταν τῆς ἀποκάλυψε ποιά παραγματικά ἦταν. Δέν Τόν εἶδε νά κάνει θαύματα, δέν Τόν εἶδε νά ἀνασταίνει τόν Λάζαρο, δέν Τόν εἶδε νά ἡρεμεῖ τή θάλασσα, οὔτε νά ἀναπληρώνει μέ πηλό τή σωματική ἀναπηρία τοῦ Τυφλοῦ. Ἀμέσως μεταστράφηκε και ὀνομάστηκε Φωτεινή. Κήρυξε στήν Ἀφρική καί μαρτύρησε στή Ρώμη ἀπό τόν Νέρωνα, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἔκανε χριστιανούς τή γυναίκα του καί κάποιες ἀπό τίς δοῦλες του.
Ὁ διάλογος στόν σύγχρονο κόσμο βασίζεται στή διαλεκτική. Ἡ συνάντηση δέν γίνεται μέ τήν φαντασία, οὔτε μέ τήν πληροφορία. Γίνεται μέ τήν ἐμπερία. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀρνεῖται νά διαλεχθεῖ, ἀφοσιωμένος καί ἀρκούμενος στήν ἱκανοποίηση τῶν αἰσθήσεων καί τῶν ἀναγκῶν του. Ὅμως εἶναι ὀλέθριο γιά τόν Χριστιανό νά μηχανοποιεῖ τήν καθημερινότητά του, τήν καθημερινή του ζωή.
Ποῦ κατέληξε ὁ διάλογός τους; Στά γνωρίσματα στό πῶς θά πρέπει νά λατρεύεται ὁ Θεός: «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ», ἀφοσιωμένοι ὁλοκληρωτικά ὡς ὑπάρξεις στόν Θεό. Εὐχόμαστε νά μιμηθοῦμε τήν ἰσαπόστολο, «μιμησώμεθα και τοῖς ἰδίοις ἁμαρτήμασι μή ἐντρεπώμεθα», λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Ἄς ἀναζητήσουμε τήν ἀνθρώπινη ἐπαφή σέ ἀντίθεση μέ τήν ἀπομόνωση πού ὁδηγεῖ ἡ ἐγωκεντρική κοινωνία μας καί μέ τόν Χριστό ἀνάμεσά μας ἄς γινόμαστε ἕνα σῶμα πού θά δοξάζει τήν Ἁγία Τριάδα ἐν Πατρί δι’ Υἱοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ἀμήν».
Πρίν τήν Ἀπόλυση ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας εὐχήθηκε ὁ ἀναστάς Κύριος μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς νά εὐλογεῖ ὅλους μας. Ἐπιπλέον, εὐχαρίστησε τούς δύο ἀδελφούς Ἱεράρχες πού ἀνταποκρίθηκαν στήν πρόσκλησή του καί τούς εὐχήθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός «νά μακροημερεύει τή ζωή τους καί νά ὁλοκληρώνει τήν ἀρχιερατική διακονία τους».
