🔺Σχόλιο του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Πηγαίνω και εκκλησιάζομαι τις μέρες αυτές στην Μητρόπολη Αθηνών. Πάντα ξεχώριζα αυτόν τον επιβλητικό ιερό ναό,τόσο για την τάξη και την ευπρέπεια του όσο και για την μεγαλοπρέπεια που εκπέμπει. Είναι το ιερό τέμενος μιας μεγάλης περιόδου που τότε οι Έλληνες – άρχοντες και λαός- πίστευαν και ανήγειραν ιερούς ναούς προς δόξαν Κυρίου.
Οι ιερείς του Μητροπολιτικού ναού Αθηνών με κορυφαίο τον π. Θωμά Συνοδινό, προϊστάμενο του ναού και διατελέσαντα Πρωτοσύγκελλο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών κατά την χρυσή δεκαετία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου έχουν μετατρέψει την ιερή αυτή καθέδρα του εκάστοτε Προκαθημένου της Εκκλησίας μας σε αξιοζήλευτο ιερό κέντρο της Ορθοδοξίας.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κατατάξει τον π. Θωμά Συνοδινό για το έργο του και την οργανωτικότητα του στους αναμορφωτές και ανακαινιστές του ιερού αυτού καθιδρύματος, το οποίο δεσπόζει του κέντρου των Αθηνών και αποτελεί ένα διαχρονικό σύμβολο. Αλλά και οι άλλοι ιερείς του ναού όπως ο παλαίμαχος π. Δημήτριος Νίκου που εισήλθε στον μεγαλοπρεπή αυτό νέος κληρικός με μαύρα γένια επί Μακαριστού Σεραφείμ και έζησε τρεις Αρχιεπισκόπους και εξακολουθεί μέχρι σήμερα, πάλλευκος πλέον με την ζεστή και βαθιά μελωδική φωνή του να θυμίζει το παλιοκαιρινό μεγαλείο του. Επίσης ο σεμνός και ολιγόλογος π. Βασίλειος Χρυσόπουλος με την σεμνή και ιεροπρεπή εκκλησιαστική παρουσία εκπέμπει την μορφή που πρέπει να έχουν οι κληρικοί μας για να γίνονται αποδεκτοί και να μην προκαλούν! Αλλά και ο διάκονος του ναού π.Δημήτριος Φωκιανός που παρά το νεαρό της ηλικίας του εκπέμπει μια ξεχωριστή ιεροπρέπεια,χάρη στην ικανότητα που έχει να ψάλλει σωστά χωρίς να προκαλεί και να κουράζει!Οι αιτήσεις πάντα εναρμονισμένες με τους χορούς των ιεροψαλτών δεν είναι εκκωφαντικές παρά το ταλέντο που διαθέτει ο π. Δημήτριος να προσεγγίζει το θείο με την κρυστάλλινη φωνή του.
Αλλά δεν είναι τυχαίο που και ο Αρχιεπισκοπικός Αρχιδιάκονος π. Ιωάννης Μπούτσης παρά τις υποχρεώσεις που έχει παρά τω Μακαριωτάτω, δίνει συχνά το παρών στις ιερές ακολουθίες του Μητροπολιτικού ναού αλλά και στις θείες λειτουργίες και μεταφέρει με τη δική του καλογερική- λες και είναι Αγιορείτης – φωνή μιαν άλλη διάσταση που καθηλώνει το εκκλησίασμα σε μια εξαίσια κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Η μεγάλη δύναμη της Μητρόπολης είναι οι δύο χοροί των ιεροψαλτών του Πρωτοψάλτη Απόστολου Παπαδόπουλου στα δεξιά και του Αλέξη Κατσαρού στο αριστερό αναλόγιο. Και οι δυό τους με έναν μοναδικό τρόπο μας μεταφέρουν σε άλλη σφαίρα. Πρόκειται για δύο ταλαντούχους καλλικέλαδους λειτουργούς του εκκλησιαστικού αναλογίου οι οποίοι συνεχίζουν την παράδοση της Βυζαντινής Μουσικής με αγάπη, αφοσίωση και παλαιό μεράκι! Πόσο χαιρόταν την ιεροψαλτική τους ικανότητα και δεινότητα ο Μακαριστός Χριστόδουλος. Και τους το έδειχνε.
Είναι αλήθεια ότι πάντα η Μητρόπολη Αθηνών στον τομέα αυτό ήταν ένα βήμα μπροστά και πάντα ξεχώριζε για τους χορούς των ιεροψαλτών που είχε. Ακόμη και σήμερα που η πανδημία μας έχει περιορίσει στα πάντα, οι δύο χοροί έστω και με λιγότερα πρόσωπα ανταποκρίνονται επιτυχώς στις ανάγκες των ημερών και χάρη σε αυτούς ζούμε με έναν μοναδικό τρόπο τις ιερές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος. Σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν επίσης στην ευταξία και στην οργάνωση οι έμπειροι επίτροποι του ναού- βραχίονες του παπά Θωμά, ο Πελοπίδας Αγγελόπουλος που εκπέμπει ένστολη πειθαρχία (δεν του είναι εύκολο να ξεχάσει την υπηρεσία του στο ένδοξο Λιμενικό σώμα έως και υπαρχηγός Α ´) αλλά πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και ο Γιάννης Γαρυφάλλου με το Παπαδιαμάντικο αυτοσαρκασμό λόγω Σκιάθου, αναλίσκονται και οι δύο καθημερινά όλες αυτές τις ημέρες για τον λαό του Θεού που είτε θέλει να εκκλησιαστεί ή να ασπαστεί ως διερχόμενος και να αποχωρίσει!
Πήγα στον Α ´ Νυμφίο το βράδυ της Κυριακής και στον Β ´ Νυμφίο τη Δεύτερα το βράδυ.
Την Κυριακή χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Λαοδικείας Θεοδώρητος εκ των ικανών Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, τον οποίο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δυστυχώς, δεν αξιοποίησε όπως του άξιζε. Αντιθέτως προώθησε σε περίοπτες θέσεις νέα στελέχη- άπειρους κληρικούς και βλέπουμε σήμερα δύο χρόνια μετά την ανάδειξη τους ότι όχι μόνο δεν έκαναν τη διαφορά αλλά έχουν δημιουργήσει νέα προβλήματα.
Στον Β ´ Νυμφίο χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κορωνείας Παντελεήμων, ο οποίος έχει διατελέσει Ιεροκήρυξ στον ιερό άμβωνα της Μητρόπολης για πολλά χρόνια. Ήταν ο Ιεροκήρυξ της καρδιάς μας που γράφαμε τα κηρύγματα του σε μαγνητόφωνο για να τα ακούσουμε ξανά και ξανά!
Όταν ο τότε αρχιμανδρίτης π. Παντελεήμων Καθρεπτίδης προήχθη με εισήγηση προς την Ιεραρχία, του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου σε επίσκοπο και αργότερα Μητροπολίτη, πολλοί ήταν εκείνοι που λυπήθηκαν για ένα και μόνο λόγο: γιατί θα τους έλειπε το κήρυγμα του φλογερού ιεροκήρυκα του Καθεδρικού Ναού των Αθηνών.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν άδικο! Άλλαξε δύο Ιεροκήρυκες από τότε η Μητρόπολη και το θεολογικό- φιλοσοφικό κήρυγμα του Παντελεήμονος δεν ακούστηκε ξανά. Κανείς δεν μπορεί να τον φτάσει.
Και ναι ο Παντελεήμων λείπει από τον παγκόσμιο -χάρη στις τηλεοπτικές μεταδόσεις των κηρυγμάτων από την ΕΡΤ- άμβωνα της Μητρόπολης των Αθηνών μαζί με τον πύρινο, χριστοκεντρικό,αγιοπατερικό και φιλοσοφημένο με λογικά επιχειρήματα λόγο του.
Τον ακούσαμε απόψε το βράδυ, χοροστατούντα στην Ακολουθία του Νυμφίου και κυριολεκτικά ριγήσαμε. Έψαλλε με πάθος και μεράκι, από στήθους ειρμούς και ιδιόμελα.
Αλλά εκεί που μας συνεπήρε, ήταν στο μεστό, εύστοχο, χρυσοστομικό και λίαν σύντομο κήρυγμά του. Λείπει το κήρυγμα του π. Παντελεήμονος από τον άμβωνα των Αθηνών. Και αυτό δεν το παρατηρήσαμε μόνον εμείς αλλά και όλος ο κόσμος εντός και εκτός Ελλάδας.
Και σήμερα άγγιξε τις καρδιές μας και μας υπενθύμισε ότι ο Θεός σε όλους έχει χαρίσει έστω και ένα τάλαντο, το οποίο καλούμαστε να διατηρήσουμε και να αυξήσουμε.
Εκείνος το απέδειξε αυτό με το παραπάνω. Δεν περίμενα πάντως ότι θα επαλήθευα τόσο σύντομα αυτό που μου είχε πει ο Μακαριστός Χριστόδουλος για τον Παντελεήμονα Καθρεπτίδη, την ημέρα της χειροτονίας του.
« Θα έλθει μια μέρα- είχε πει- που θα λέμε ότι τα κηρύγματα στην Μητροπολιτικό ναό Αθηνών, χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: στην προ Καθρεπτίδη εποχή, στην χρυσή περίοδο Καθρεπτίδη( είναι μια κατηγορία από μόνος του)και στην μετά Καθρεπτίδη εποχή, η οποία θα μας επιβεβαιώνει το μεγάλο κενό που άφησε πίσω του».
Και σήμερα αυτό έγινε πέρα για πέρα αντιληπτό σε παγκόσμια κλίμακα!
