Στο ναΰδριο της Σχολής τελέστηκε την Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, 31 Δεκεμβρίου 2023, ο Αναστάσιμος Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, συμπροσευχομένου του Καθηγουμένου, Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αραβισσού κ. Κασσιανού, ο οποίος μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ανέγνωσε νεκρώσιμο τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Σάρδεων Μαξίμου, επί τη συμπληρώσει 37 ετών από της προς Κύριον εκδημίας του, επισυμβάσης την 30η Δεκεμβρίου 1986.
Ο Σάρδεων Μάξιμος υπήρξεν απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής, του έτους 1937, υποβαλών εναίσιμο επί πτυχίω διατριβή υπό τον τίτλο “Το χρονολογικόν πρόβλημα του Κυρίου”, ενώ εν συνεχεία διετέλεσε επί τεσσαράκοντα συναπτά έτη (1946-1986) μέλος της Εφορείας της Σχολής και μία περίπου δεκαετία Πρόεδρος αυτής.
| Ο κατά κόσμον Σωτήριος Χρηστόπουλος ή Τσαούσης γεννήθηκε στο χωριό Στεζάκι (σημερινό χωριό Αηδόνια) Γρεβενών στις 7 Ιουλίου 1914. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1937. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1938 στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Χαλκηδόνος από τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μάξιμο. Υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος στη Μητρόπολη Χαλκηδόνος. Το Νοέμβριο του 1941 διορίστηκε Υπογραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Στις 5 Οκτωβρίου 1943 προήχθη σε Αρχιγραμματέα και στη συνέχεια χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μάξιμο. Στις 18 Μαΐου 1946 εξελέγη Μητροπολίτης Σάρδεων. Η χειροτονία του σε Επίσκοπο τελέσθηκε στις 16 Ιουνίου 1946 στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Την χειροτονία τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μάξιμος ο Ε΄,συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Προύσης Πολύκαρπο, Θεοδωρουπόλεως Λεόντιο, Χριστουπόλεως Μελέτιο, Κυδωνιών Αγαθάγγελο, Περγάμου Αδαμάντιο, Χαλδίας Κύριλλο και Λαοδικείας Μάξιμο. Εκοιμήθη στην Κωνσταντινούπολη στις 30 Δεκεμβρίου 1986. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στις 3 Ιανουαρίου 1987, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου. Ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής στο Βαλουκλή.
|
Και μία σοφή άποψη του μεγάλου Σάρδεων Μαξίμου ο οποίος υπήρξε πολύτιμος στην ζωή του Φαναρίου και θα μπορούσαμε να πούμε χωρίς ίχνος υπερβολής: ο τελευταίος των μεγάλων!
“Ἡ ζωή, βεβαίως, δὲν εἶναι στάσιμος. Εἶναι ἐντεταγμένη εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ ἡ ἐξέλιξις τῶν γεγονότων θέτει καθημερινῶς νέα ζητήματα, ἡ λύσις τῶν ὁποίων ἀπαιτεῖ ἐνίοτε προσαρμογήν. Εἰς τοιαύτας, ὅμως, βασικῆς κανονικῆς σημασίας ζητήματα δὲν ἐπιτρέπονται ὑποχωρήσεις, αἱ ὁποῖαι θὰ ἦτο δυνατόν, ἐκ μὴ ὀρθῆς ἑρμηνείας τῶν λόγων, νὰ μᾶς ἐμφανίσουν ὅτι συμπράττομεν εἰς τὴν κατάλυσιν τῆς κανονικῆς τάξεως, ὅτι κηρύττομεν ματαίους, ἀνωφελεῖς καὶ ἀδικαιολογήτους τοὺς μέχρι τοῦδε ἀγῶνας τῆς Ἐκκλησίας διὰ τὴν προάσπισιν καὶ ἐπικράτησιν τῆς κανονικῆς τάξεως. Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον κατηύθυνε πάντοτε τὴν ἐκκλησιαστικὴν πολιτικὴν αὐτοῦ ὑπὸ τὸ φῶς τῶν ἱερῶν Κανόνων καὶ οὐδὲν ἔπραξεν ἀγόμενον ἐξ ἐφημέρων ὑπολογισμῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ παρέβλαπτον τὰ γενικώτερα συμφέροντα τῆς Ὀρθοδοξίας”.
Σάρδεων Μάξιμος (+30.12.1986)
