ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Και τούτο διότι αφού για πρώτη φορά έκλεισαν οι ναοί, σταμάτησαν να ηχούν οι καμπάνες και απαγορεύθηκε η τέλεση κάθε είδους ιερής ακολουθίας αλλά  και αυτής ακόμη της  θείας  λατρείας. Η κατάσταση φάνηκε να μας πονά περισσότερο την περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδος και μάλιστα της Μεγάλης Παρασκευής για την Ακολουθία του Επιταφίου και του Μεγάλου Σαββάτου για την Ανάσταση.

Η κατάσταση  αυτή  έδωσε την ευκαιρία στην εγγενή φολκλορική τάση που διακρίνει εμάς τους Έλληνες σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, να λάμψει και πάλι στο στερέωμα της δημοσιότητας και να αποδείξουμε πιστοί, αλλά και  λιγότερο πιστοί και άσχετοι με τα της Εκκλησίας, το κενό του εγκεφάλου μας.

Ονομάζω φολκλοριστική την τάση που μας διακρίνει να υποκαθιστούμε την όποια πραγματικότητα με φοβίες,  με εντυπώσεις ή με υπερβολές. Τα ξέρουμε όλα ως λαός και συχνά  σε κάθε κρίση αποφαινόμαστε με ύφος ιατρού,αστρονόμου, σεισμολόγου,θεολόγου και ούτω καθεξής. Και  ανάλογα με το θέμα που απασχολεί τη δημοσιότητα φοράμε το ανάλογο κοστούμι και καπέλο και εκφράζουμε τη γνώμη μας.Δεν μιλώ για τους μύθους τους  εθνικούς(αυτούς αρχίσαμε να τους ξεφτίζουμε πολλά χρόνια πριν)ή για μύθους και παραδόσεις  που  ακολουθούν την πίστη μας- γιατί και αυτά δεν τα αφήσαμε αλώβητα!

Τα έχουμε ισοπεδώσει όλα.

Λες και  ξεχάσαμε αυτά  που μας έλεγαν οι προγονοί μας, ακόμη και αυτοί που είχαν ελλειπή μόρφωση αλλά είχαν Σοφία  και εμπειρία ετών.

Και αυτούς τους ανθρώπους τους έσκιαζε ο φόβος του Θεού και όχι του κορονοϊού.

Μας έλεγαν λοιπόν, αυτοί οι σπουδαίοι παλαιοί άνθρωποι ότι τους μύθους και τις παραδόσεις που έχει  ο  κάθε λαός, τους  κλείνει μέσα στην ψυχή του και τους τιμά, έστω και αν ξέρει πως ποτέ πια  δεν θα γίνουν πράξη. Έστω και αν ξέρει ότι είναι ουτοπία να περιμένεις να επαληθευτούν!

Αλλά αρκεί το όνειρο! Να υπάρχει και σιγοκαίει στα σωθικά μας. Αν μας το ξεριζώσουν αυτό τότε χάθηκε κάθε νόημα της ζωής μας η οποία όλοι ξέρουμε ότι έχει ημερομηνία λήψεως.

Έρχομαι αντιμέτωπος τον τελευταίο καιρό  με  τα κλισέ που χρησιμοποιούμε και εκσφενδονίζουμε προς εντυπωσιασμό αυτή την εποχή, για τον φόβο του κορονοϊού, χωρίς να μετράμε ότι όλα αυτά ίσως είναι και αντίθετα στις ιδέες που προσκυνάμε!Έτσι φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε ανθρώπους να εκφράζουν δημοσίως  απόψεις και ανερυθριάστως να δηλώνουν αλλά και να υποδεικνύουν ότι  η Εκκλησία αυτή την εποχή έπρεπε να κλείσει  τους ναούς μας  και να σταματήσει να τελείται  κάθε ακολουθία ή θεία λειτουργία  για να αποφευχθεί η εξάπλωση του κορονοϊού!Και πράγματι αυτό έγινε!

Και αυτό το υποστήριζαν  όχι μόνον  οι γνωστοί υπερασπιστές του αξιώματος ότι «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού»αλλά δυστυχώς  και όσοι μέχρι χθες ανήκαν σε …ευπαθείς, ήθελα να πω σε παθιασμένες  ομάδες πιστών.

Όλοι ταυτίστηκαν με την άποψη αυτή γιατί όλους μας ένωσε ο φόβος!

Και είδαμε σε αυτή την κρίση  από τη μιά   ανθρώπους «αλιβάνιστους», ανθρώπους που έμπαιναν στο κατώφλι ενός ναού μόνο όταν είχαν κηδεία ή μυστήριο κάποιου συγγενούς ή φίλου τους να  σερβίρουν   απόψεις περί του αληθινού πνεύματος της ορθοδοξίας και για την ουσία του νοήματος της θείας κοινωνίας.την οποία θεωρούν ως φολκλόρ.

 Πολλοί εξ αυτών μπορεί να έχουν να μεταλάβουν  από τότε που βαφτίστηκαν.

Και κάποιοι εξ αυτών έχουν  μπλέξει την θεία Κοινωνία με το έθιμο του σουβλίσματος του οβελία.
Είδαμε  ακόμη  ιδεολόγους του διεθνισμού, ανθρώπους που απεχθάνονται κάθε αναφορά στην έννοια του έθνους και οι οποίοι ανατριχιάζουν κάθε φορά που ακούνε τις λέξεις  «γένος των Ελλήνων« να μας μιλούν ευφραδέστατα και λόγω ανάγκης για τη θέση  που κατέχουν, να εκφέρουν άποψη   για την Εκκλησία  και το τί χρειάζεται να κάνει σήμερα. Λες και τους δώσαμε το δικαίωμα να σχολιάσουν αυτό για το οποίο μέχρι τώρα μάχονται να το βγάλουν από τη ζωή μας.

Και ,δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτοί.

Είμαστε και εμείς, οι λεγόμενοι θρησκευόμενοι, οι από μέσα . Εμείς που όταν στην π.κ.( προ κορονοϊού) εποχή μας έλεγαν ή ακούγαμε μια άποψη κατά της Εκκλησίας δείχναμε την περιφρόνηση μας  για τις γνώμες των άσχετων, τώρα τους ακούμε όλους  με προσοχή και τους σημειώνουμε και τους επικαλούμαστε για να μην  χαρακτηριστούμε  ακραίοι αλλά και να θεμελιώσουμε τις ασχετοσύνες που υποστηρίζουμε ένεκα κορονοϊού. Μας συμφέρει το ακροατήριο ασχέτων  που δημιουργήθηκε.

Το κακό στην περίπτωση μας είναι ότι απο τον φόβο που μας διακατέχει έχουμε  πιαστεί από λάθος σωσίβια.
Είναι αλήθεια πως σε όλες τις τρικυμίες σηκώνονται κύματα  που φτάνοντας έξω απο το γιαλό ξεσηκώνουν απο τον βυθό χώμα και φύκια  ξεριζωμένα και τα ανεβάζουν πάνω μπλεγμένα με λεμονόκουπες και πλαστικά μπουκάλια θαμμένα ως τότε κάτω στο βυθό, που αναδύονται μέσα στην χλαπαταγή.

Το ίδιο γίνεται και με τις κρίσεις.
Άσχετοι και σχετικοί γίνονται χορηγοί επιχειρημάτων για να δείξουν ότι προσαρμόζονται στα κελεύσματα της εποχής, στις εντολές που λαμβάνουν. Ότι είναι νομοταγείς!
Ακούμε προσεκτικά τον κάθε Καιάφα να μας εξηγεί και να μας αναλύει το τι πρέπει να κάνει η Εκκλησία.
Μαζευόμαστε κάτω απο το παράθυρο του Πιλάτου για να ακούσουμε ποια είναι η αλήθεια και να τρέξουμε να το επαναλάβουμε και μεις με θράσος και έλλειψη πίστεως.
Τί μένει μπροστά σε αυτό το μπάχαλο;

Μένει να προσευχηθούμε όσοι το αισθανόμαστε να μην αργήσει η ώρα που θα καταλαγιάσουν όλα αυτά  και  να ανάψουμε το κερί μας, έστω  στην κατ´οίκον Εκκλησία που μας επέβαλαν με  επιχειρήματα παρμένα απο τον σάλο της τρικυμίας ,αλλά με βαθιά πίστη έτσι όπως ακριβώς  την λάβαμε απο τους γονείς μας και τους πνευματικούς πατέρες μας.
Η κρίση του κορονοϊού μαζί με τις φοβίες μας αποκάλυψε και το μεγάλο έλλειμα πνευματικής ηγεσίας που έχουμε. Το άλας εμωράνθη. Και οι ποιμένες μας χρεωκόπησαν!
Αυτή την ώρα της κρίσεως αφού ήθελαν  να μας επιβάλλουν την κατ´οίκον Εκκλησία  θα έπρεπε ο Μητροπολιτικός  ναός των Αθηνών να ψάλλει επι 24 ώρου βάσεως και να εναλλάσσονται όλοι οι κληρικοί μας,  Αρχιερείς και ιερείς  με πρόγραμμα και με σειρά και να έχει διατεθεί στην Εκκλησία ένα απο τα εθνικά κανάλια της ΕΡΤ με πανελλήνια εμβέλεια και να μεταδίδει τις τελετουργίες απο φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός και τανάπαλιν. Και σε αυτή την πανστρατιά θα μπορούσαμε οι πιστοί να περνούσαμε ελεγχόμενα να ανάψουμε το κεράκι μας και να καταλάβουμε έστω και με αυτό τον  τρόπο τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος.

Μόνον έτσι η Εκκλησία θα επανόρθωνε το μεγάλο κακό που συντελείται αυτή τη στιγμή στα ορθόδοξα σπλάχνα της!

Είδαμε πολλά και συγκινητικά όλη αυτή την περίοδο του διπλού πένθους. Αλλά είδαμε και πολλά που μας σκανδάλισαν. Επηρεασμένα προτεσταντικές νοοτροπίες. Ξένα με την δική μας ελληνορθόδοξη παράδοση. Και το περίεργο είναι ότι όλα  αυτά τα έκαναν οι πιο ενδοτικοί. Όλοι εκείνοι που πρωτοστάτησαν στο κλείσιμο των ναών. Και αυτό είναι που μας πονά διπλά.

Γιαυτό ας  σταματήσουν επιτέλους οι Μητροπολίτες μας να ομιλούν και να συμπεριφέρονται ως υποψήφιοι Αρχιεπίσκοποι! Διότι όπως απέδειξε ο Ιερώνυμος με το πέρασμά του  στα δώδεκα αυτά  χρόνια από τον Αρχιεπισκοπικό  θώκο ,δεν αρκεί να είσαι Αρχιεπίσκοπος πρέπει και να μπορείς και να θέλεις!
Το ζήτημα είναι να έχει κανείς τη δύναμη όχι μόνο να αίρει τον Σταυρό, αλλά και να τον πηγαίνει ως τον Γολγοθά!