Η εξόδιος ακολουθία του Κορίνθου Προκοπίου. Διακονεί ο Μακαριστός Χριστόδουλος(μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος).
Μία συγκινητική σελίδα στην ιστορία της Εκκλησίας μας . Η εξόδιος του Κορίνθου Προκοπίου Τζαβάρα τον Δεκέμβριο του 1964. Προ του φερέτρου του ίστανται Αρχιερείς ( προφανώς ο Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος και Φωκίδος Χρυσόστομος). Επίσης ως Αρχιμανδρίτης διακρίνεται ο μετέπειτα Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας Θεόκλητος Φιλιππαίος(1975-1995). Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είναι παρών ως διάκονος του Τρίκκης Διονυσίου αλλά και διότι υπηρέτησε κοντά στον Προκόπιο όταν υπηρετούσε στην Κόρινθο την στρατιωτική του θητεία.
Ο Προκόπιος ο από Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως (1934-1945)και Μαντινείας και Κυνουρίας (1945- 1949), Μητροπολίτης Κορίνθου (1949-1964).
Κατά κόσμον Πέτρος Τζαβάρας, εκ Βαλτετσίου Αρκαδίας καταγόμενος, εγεννήθη το έτος 1888. Διάκονος και Ιερεύς εχειροτονήθη υπό του Μητροπολίτου ΄Υδρας Προκοπίου το έτος 1914. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1917 από τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος Ιάκωβο.
Διετέλεσε Καθηγητής των Θρησκευτικών, Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Παύλου Αθηνών και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Πεντέλης. Το έτος 1934 εξελέγη και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, παραμείνας σε αυτή μέχρι του έτους 1945. Στη συνέχεια μετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας.Μολονότι εποίμανε τις Μητροπόλεις αυτές στην Αρκαδία κατά την περίοδο δυσχερών για το Έθνος στιγμών, εν τούτοις προσέφερε σπουδαίες υπηρεσίες στους κατοίκους τους. Γιαυτό και αγαπήθηκε απ´όπου και αν πέρασε. Στην Τρίπολη παρέμεινε μέχρι του έτους 1949 , όταν εκλήθη από την Ιεραρχία να ποιμάνει την Ι.Μητρόπολη Κορινθίας.Με δυσκολία δέχθηκε και όπως έλεγε αργότερα το μετανόησε.Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί με τον Γέροντα του Υδρας Προκόπιο, στην εκλογή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιακώβου Βαβανάτσου του από Αττικής. Και όταν ξέσπασε ο σάλος εναντίον της εκλογής του Ιακώβου, ο Κορίνθου Προκόπιος πρωτοστάτησε στο να υπάρξει η εξέλιξη της παραίτησης και της Προεδρίας της Μητροπόλεως Αττικής. Ήταν παντοδύναμος και η Ιεραρχία τον άκουγε.
Ο Προκόπιος ήταν Ιεράρχης ισχυράς θελήσεως, ακαταπόνητος και ευθαρσής. Ήξερε να λέει το ναί,ναί και το ου,ου! Γνώστης των διοικητικών προβλημάτων της Εκκλησίας, επέδειξε θάρρος και αγωνιστικότητα στα εκάστοτε ανακύπτοντα εκκλησιαστικά θέματα, υπεραμυνόμενος πάντοτε του συμφέροντος της Εκκλησίας εις βάρος πολλές φορές και του ατομικού του κύρους και συμφέροντος. Ο Θεός, όμως, οίδε και το φρόνημα και την προαίρεση του Προκοπίου και στα εκκλησιαστικά ζητήματα δια τα οποία κατεκρίθη πολλές φορές άδικα. Έγινε πολλές φορές στόχος επιθέσεων και οξείας κριτικής αλλά όπως έλεγε άφες αυτοίς! Όταν είχαν δίκαιο οι επικριτές του τους τηλεφωνούσε και τους το έλεγε. Αν και δύσκολος ανθρωπος δεν ήθελε να κρατά κακίες. ! «Μακριά από εμέ ο άρρωστος εγωισμός» έλεγε! Εξεδήμησε προς Κύριον την 3ην Δεκεμβρίου 1964.
Ανέδειξε τον αείμνηστο Μητροπολίτη Φιλίππων Προκόπιο τον οποίο είχε κοντά του από τα παιδικά του χρόνια. Επίσης ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στην Κόρινθο. Ήταν ήδη διάκονος και έμενε κοντά του στο Επισκοπείο. Ο Χριστόδουλος διηγείτο ότι η καλύτερη στιγμή της ημέρας ήταν η ώρα του δειλινού που καθόταν μαζί με τον αείμνηστο Φιλίππων Προκόπιο, διάκονοι και οι δύο, κοντά στον Γέροντα Κορίνθου Προκόπιο και τους έλεγε παλαιές εκκλησιαστικές ιστορίες με τον μοναδικό αφηγηματικό τρόπο του. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.
