Με την τέλεση της πανηγυρικής Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτωνος, κορυφώθηκαν την Κυριακή 28 Νοεμβρίου ε.έ., οι τριήμερες εόρτιες λατρευτικές εκδηλώσεις που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, προς τιμήν του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτου, Επισκόπου Λητής και Ρεντίνης.
Επίκεντρο των εκδηλώσεων, που πραγματοποιήθηκαν τηρουμένων όλων των υγειονομικών μέτρων, ήταν ο παλαιός και ιστορικός Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου-Λητής, που υπήρξε και η έδρα της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Λητής και Ρεντίνης.
Κατά την διάρκεια της τελέσεως του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, πλαισιώναν Ιερείς και Διάκονοι, ενώ μεταξύ του Εκκλησιάσματος παρέστησαν ο Βουλευτής Β´ Θεσσαλονίκης της Ν.Δ. κ. Θεόδωρος Καράογλου, ο Δήμαρχος Ωραιοκάστρου κ. Παντελής Τσακίρης, ο Ομότιμος Καθηγητής Νευρολογίας κ. Σταύρος Μπαλογιάννης, καθώς επίσης εκπρόσωποι του Δήμου Ωραιοκάστρου και της Τοπικής Κοινότητος Λητής, ενώ το αναλόγιο κόσμησαν με την παρουσία τους, μέλη της Παιδικής και Νεανικής Βυζαντινής Χορωδίας «Ακαδημία Ψαλτικής Ειρμός» υπό την άριστη καθοδήγηση του χοράρχη αυτής κ. Σπυρίδωνα Ασπιώτη.
Τον Πανηγυρικό της ημέρας εξεφώνησε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης Αιδεσιμολ. Πρωτ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Αναστάσιος Παρούτογλου, ο οποίος και αναφέρθηκε στην σημερινή ακουσθήσα Ευαγγελική Περικοπή (Λουκ. ιη’, 18-27) περί του επερωντήσαντος πλουσίου τον Ιησού, στην σημασία της Ορθοδόξου Εκκλησίας για τον πιστό, καθώς επίσης και στον βίο και την μεγάλη και σπουδαία πνευματική δράση του τιμώμενου Αγίου Δαμασκηνού, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι «Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι το πνευματικό εργαστήρι, μέσα στο οποίο διαπλάθεται και διαμορφώνεται η εικόνα του Χριστού πάνω στο χαρακτήρα του ανθρώπου και ο άνθρωπος γίνεται ζωντανή εικόνα του Θεού. Μέσα από την προσωπική ζωή του κάθε πιστού μαρτυρείται η ζωή του Χριστού».
»Ένας φωταυγής αστέρας της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι ο Άγιος Δαμασκηνός, επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης, που με τους αγώνες του, την ταπείνωσή του και το ασκητικό του πνεύμα αναδείχθηκε, με τη Χάρη του Χριστού, το νέκταρ των αρετών, το πολύτιμο σκεύος των θείων Δωρεών του Αγίου Πνεύματος, το ύψος της ταπείνωσης, το βάθος της αγάπης, ο πλούτος των αρετών».
»Ο Άγιος Δαμασκηνός υπήρξε γέννημα της μεγαλωνύμου πόλεως Θεσσαλονίκης. Αργότερα μετέβη στην Κωνσταντινούπολη προς συνέχιση των σπουδών του, μετά το πέρας των οποίων εισήλθε στην περιώνυμη Μονή του Στουδίου. Εκεί ο Δαμασκηνός έλαβε και τη χειροθεσία του υποδιακόνου και ως μοναχός και υποδιάκονος εκήρυττε εντός και εκτός της μονής».
»Αργότερα ο Δαμασκηνός κινείται μεταξύ Μετεώρων, Τρικάλων και Κωνσταντινουπόλεως. Κατά το διάστημα αυτό, ασκούσε διδακτικό έργο στη Σχολή των Τρικάλων έχοντας μαθητή τον Άγιο Αρσένιο Ελασσώνος. Εκεί συνεδέθη και με την ιερή ομάδα του από τα μέρη εκείνα καταγομένου Αγίου Βησσαρίωνος Αρχιεπισκόπου Λαρίσης του και ιδρυτού της Μονής Δούσικου Τρικάλων.
»Το έτος 1560, ο λογιώτατος και χαρισματούχος Δαμασκηνός χειροτονήθηκε στο ναό των Αρχαγγέλων (σημερινή Ροτόντα) από τον Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Θεωνά Επίσκοπος «Λητής και Ρεντίνης». Είναι εκπληκτικό ότι υπήρξε γενική η εκ μέρους των συγχρόνων του μεγάλη εκτίμηση προς το πρόσωπό του Δαμασκηνού. Στον ανώτατο βαθμό εκφράστηκε με την αναγνώριση της αξίας του και την εμπιστοσύνη προς την ηθική του ακεραιότητα εκ μέρους των Οικουμενικών Πατριαρχών Μητροφάνους Γ΄ και Ιερεμίου Β΄ του Τρανού».
»Ο λόγιος Πατριάρχης Μητροφάνης Γ΄ έτρεφε τόση εκτίμηση και εμπιστοσύνη προς τον Δαμασκηνό, ώστε ανέθεσε σ’αυτόν, το δύσκολο έργο να επισκεφθεί ως «Πατριαρχικός έξαρχος» την Ορθόδοξη Εκκλησία της Μικράς Ρωσίας την περιλαμβάνουσα την Ουκρανία και την Λευκορωσία, και η οποία βρισκόταν τότε υπό την κυριαρχία του Ρωμαιοκαθολικισμού. Έτσι, ο Λητής και Ρεντίνης Δαμασκηνός συνετέλεσε αποφασιστικά στην κατανίκηση της αιρετικής ρωμαιοκαθολικής προπαγάνδας. Όπως επίσης έλαβε μέρος και στη σύνταξη της πατριαρχικής δογματικής απαντήσεως στους Λουθηρανούς Προτεστάντες της Τυβίγγης».
»Ο Πατριάρχης Ιερεμίας Β΄ με συνοδική απόφαση προήγαγε τον Δαμασκηνό ως τον λογιώτερο εκ των Ιεραρχών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως σε μητροπολίτη Ναυπάκτου και Άρτης και Έξαρχο πάσης Αιτωλίας, όπου και εκοιμήθη οσίως».
»Σε εποχές κατά τις οποίες η Εκκλησία κατέστη πνευματική και συνεκτική σκέπη του υπόδουλου Ελληνισμού και συνέβαλε καταλυτικά στην προαγωγή της παιδείας και την καλλιέργεια του εθνικού οράματος, ο θεοφόρος Άγιος Δαμασκηνός λάμπρυνε με την προσφορά του την επισκοπή Λητής και Ρεντίνης. Όπως κι Εσείς, Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
σεπτέ μας Ποιμενάρχα, ως επάξιος διάδοχός του, λαμπρύνετε τη Μητρόπολή μας, την οποία, άμα τη ανάληψει των υψηλών σας καθηκόντων, θέσατε εξ αρχής τας χείρας επ’ άροτρον και διαφαίνεται πως ποιμαίνετε αυτήν θεοφιλώς και θεαρέστως και ήδη προοιωνίζεται η ποιμαντορία σας λαμπρά και καρποφόρα».
»’Ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης υπήρξε μεγάλος Ιεράρχης και διδάσκαλος. Υπήρξε γνήσιος εκφραστής του χριστιανικού και του ελληνικού ιδεώδους. Φύλακας της ορθής πίστεως και πνευματικός αρωγός των πιστών. Επί πλέον υπήρξε ο ενσαρκωτής της ελληνικής παράδοσης. Το ανθρωπιστικό ιδεώδες του ελληνισμού σε συνδυασμό με τον υπέροχο χριστιανικό ανθρωπισμό συναντήθηκαν στο ιερό πρόσωπο του Δαμασκηνού, εφαρμόσθηκαν και έγιναν πράξη. Γι’ αυτό ο μεγάλος αυτός εκκλησιαστικός άνδρας έγινε τόσο διάσημος στον χριστιανικό κόσμο».
»Είθε ο μεγάλος αυτός Άγιος της Εκκλησίας μας, το κλέος και το αγλάισμα της Ιεράς μας Μητροπόλεως, δι’ευχών Σας Σεβασμιώτατε, να παρέχει ενί εκάστω, εν παντί και πάντοτε την πατρική και σωστική αντίληψη και βοήθειά του».
Προ της απολύσεως της Θείας Λειτουργίας, στην σύντομη προσλαλιά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτων, εξέφρασε την χαρά του που για πρώτη φορά τιμάει ως Επίσκοπος, την μορφή του Αγίου Προκατόχου του, που όπως χαρακτηριστικά τόνισε «πρόκειται περί ενός Ιεράρχου και ενός μεγάλου εκκλησιαστικού ανδρός που λαμπρύνει την Ιερά μας Μητρόπολη και τον τιμά ολόκληρη η Ορθοδοξία, διότι μέσα από την σπουδαία παρακαταθήκη των θεόπνευστων συγγραμμάτων του, κατάφερε και κράτησε ζωντανή σε δύσκολους καιρούς την Εθνική μας Ταυτότητα ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ως Έλληνες στηρίζοντας τα ιδεώδη και ιδανικά της φυλής μας», ενώ δεν παρέλειψε στο τέλος να ευχαριστήσει όλους όσους συμμετείχαν στις λατρευτικές εκδηλώσεις της Μητροπόλεως μας, τηρώντας επ΄ακριβώς όλα τα προβλεπόμενα εκ των υγειονομικών αρχών μέτρα προστασίας κατά της πανδημίας, εκφράζοντας παράλληλα τους προβληματισμούς και την στεναχώρια του, που κάποιοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν τις οδηγίες και με τις πράξεις και τα λεγόμενα τους, θέτουν σε κίνδυνο το πολύτιμο αγαθό της υγείας, τόσο των άλλων ανθρώπων όσο και την δική τους. «Πρέπει να σεβόμαστε το σώμα μας και να ενδιαφερόμαστε για την υγεία μας, διότι η υγεία είναι αγαθό και δωρεά Θεού αδιαπραγμάτευτο. Κανείς δεν μπορεί να παίζει με την υγεία των ανθρώπων», τόνισε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος για να τελειώσει αναφέροντας την
προτροπή του Αποστόλου Παύλου «εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός» (Α’ Κορ. Γ 17).
Εν συνεχεία και διατηρώντας ένα ωραίο έθιμο που υπάρχει εδώ και μερικά έτη ως μέρος των εορτίων εκδηλώσεων επί τη εορτή του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτου, ο Σεβασμιώτατος, επέδωσε από μία Καινή Διαθήκη στα παιδιά της Στ’ Τάξεως του Δημοτικού Σχολείου Λητής, συμβουλεύοντας τα, να μελετούν συνεχώς τον Λόγο του Θεού έχοντας την ως πολύτιμο εφόδιο και όπλο για την πορεία της ζωής τους, ενώ τα προέτρεψε, τα πρότυπα και τα παραδείγματα τους να είναι οι φωτεινές μορφές των Αγίων και των Πατέρων της Εκκλησιάς μας, έτσι ώστε και αυτοί να γίνουν άνθρωποι της προσφοράς, της αγάπης και της κοινωνικής δράσεως, και το καντήλι της Πίστεως τους να μην σβήσει ποτέ μέσα από την ψυχή τους, αλλά μέσο αυτού να καταφέρουν να παρέχουν την ασφάλεια και την ζεστασιά που έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος.
Ακολούθησε στην αίθουσα του Ιερού Ναού παραδοσιακό κέρασμα ενώ τα παιδιά των κατηχητικών συνάξεων της ενορίας του Αγίου Αθανασίου Λητής, καλωσόρισαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο τον νέο Μητροπολίτη μας, ψάλλοντας χριστουγεννιάτικά τραγούδια ενώ παράλληλα άκουσαν και πατρικούς λόγους αγάπης.