Την ακολουθία του ιερού Νηπτήρος παρακολουθήσαμε απόψε στην εκκλησία  και στην περιοχή όπου θήτευσε ο μεγάλος Άγιος των Αθηνών, ο πατήρ Νικόλαος  Πλανάς, ο μεγάλος φιλάνθρωπος Άγιος μιας στενόκαρδης και στενόμυαλης εποχής.

Πρόκειται για τον Ι. Ν. Αγ. Ιωάννου του Κυνηγού επί της οδού Βουλιαγμένης, από τις παλαιότερες ενορίες της Αθήνας, όπου  πρώτος εφημέριος του Ναού ήταν ο παπά-Πλανάς, ο οποίος ανέπτυξε σπουδαίο πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο.

Πρόκειται για έναν Ναό κόσμημα και σημείο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή αλλά και ολόκληρη την Αθήνα.

 Ιερατ. Προϊστάμενος του ναού είναι ο Αρχιμ. Σεβαστιανός Σωμαράκης, γραμματέας των Συνοδικών Δικαστηρίων, ο οποίος εργάζεται πνευματικά και ιεραποστολικά και κρατά το ναό φυτώριο νέων ανθρώπων.

Στο ναό αυτό όπως μας πληροφορεί το οργανόγραμμα του ναού έχει την οργανική του θέση και ο Αρχιεπισκοπικός Αρχιδιάκονος Ιωάννης Μπούτσης αλλά το βεβαρημένο πρόγραμμα που έχει δεν του επιτρέπει να συμμετέχει στις λειτουργίες και πολύ συχνά σε αυτό το ναό.

Είχα να εκκλησιαστώ στον Άγιο Ιωάννη από τα φοιτητικά μου χρόνια , όταν συνόδευα την γιαγιά Δέσποινα εκεί αφού ήταν η ενορία της αλλά και όταν λειτουργούσαν  εκεί συχνά-πυκνά οι δύο βοηθοί επίσκοποι του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ, ο Διαυλείας Αλέξιος( μετέπειτα Τρίκκης και Σταγών)  και ο προώρως και αδόξως τερματίσας τον βίο του Επίσκοπος  Αυλώνος Παντελεήμων Πετρίδης ( 1926-1985) εκ Χίου ορμώμενος ( περίμενε να διαδεχθεί τον Χίου Χρυσόστομο για να συνεχίσει την παράδοση του Γέροντα του  Παντελεήμονος Φωστίνη και τελικώς άλλαξε η Χίος τρεις Αρχιερείς και ο Παντελεήμων ακόμη περίμενε).

Απόψε , χοροστατών στην ακολουθία ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος. Ένας ευγενής και αδικημένος ιεράρχης της Εκκλησίας μας , γνήσιο τέκνο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ο οποίος σήκωσε στους αρχιερατικούς ώμους του ολόκληρο το φορτίο  των  εκκλησιαστικών αμαρτημάτων και μέχρι σήμερα 16 έτη από τότε εξακολουθεί να είναι εκτός Ιεραρχίας.

Ο Σεβ. Βρεσθένης θυμίζει πολύ στον λόγο, στον τρόπο και στην σαφήνεια της έκφρασης τον αοίδιμο  Γέροντά μας, τον μεγάλο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.Όλα τα πνευματικά αναστήματα του Χριστοδούλου τον έχουν αντιγράψει τόσον λειτουργικά αλλά και ως κήρυκες του θείου λόγου.
Ο Σεβ.  Βρεσθένης χοροστάτησε σεμνά και ταπεινά έτσι όπως προβλέπεται από το τυπικό της Εκκλησίας μας. Το εκκλησίασμα ήταν μεστό αλλά σε αποστάσεις όπως επβάλλουν   οι ΚΥΑ και οι εγκύκλιοι της Αρχιεπισκοπής. Εντυπωσιακή ήταν η παρουσία των  νέων ανθρώπων οι οποίοι έμειναν έως το τέλος.

 Ο Σεβ. Βρεσθένης απευθύνθυκε στο χριστεπώνυμο πλήρωμα με λόγο μεστό και περιεκτικό.

 Επικεντρώθηκε στο ιδιόμελο των αποστίχων «Μηδείς ω πιστοί του δεσποτικού δείπνου αμύητος…» και με ένα εύστοχο και σύντομο κήρυγμα αναφέρθηκε στην αχαριστία και την προδοσία του Ιούδα, αλλά και του κάθε σύγχρονου Ιούδα της εποχής.

Είπε ότι η αχαριστία μπορεί να φωλιάζει μέσα  στον καθένα μας μαζί με την προδοσία. Είναι δίδυμα αδέλφια και συνοδοιπόροι του κακού.
Απέτρεψε τους πιστούς με πολύ όμορφο και πατρικό τρόπο να μιμηθούν την αχαριστία του μαθητή που έγινε προδότης για να λάβει τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας.

Κανένας θησαυρός του κόσμου δεν αξίζει για να γίνει κάποιος προδότης, πολύ περισσότερο όταν το διακύβευμα είναι η προστασία των  ιερών και οσίων της Εκκλησίας μας, είπε.
Ομίλησε για την σημερινή εποχή που δεν εξέλειπαν οι αχάριστοι άνθρωποι. Δυστυχώς αυτό το οικτρό φαινόμενο παρατηρείται σε κάθε εποχή, επεσήμανε.

Ο Χριστός την στηλίτευσε στο θαύμα των δέκα λεπρών μ’ εκείνο το μεγάλο παράπονο: «οι δε εννέα, πού;».

Και το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα γιατί βρίσκει πρόσφορο έδαφος να ανθίσει, στους λογής προδότες και αχάριστους που κατακλύζουν τη ζωή μας.
Ωστόσο,  επειδή, όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος» και ο Ιησούς Χριστός προδίδεται με τον χειρότερο τρόπο –με δόλιο φίλημα- από τον ίδιο του τον μαθητή.
Ο Θεός, όμως, όπως σημείωσε ο Σεβ. Βρεσθένης , «όλα τα επιτρέπει προς μετάνοια εις ένα έκαστον».
Ο Θεός δεν… στέλνει μια επιστολή Του μόνο και μόνο για να μας προκαλέσει δάκρυα! Έχει το σχέδιό Του.
Μας προδίδουν οι εγγύς, γιατί έχουν στο μυαλό τους φθόνο και δολιότητα, ωστόσο αν ο Θεός δεν ήθελε, δεν θα γινόταν.

Το επιτρέπει ο Θεός για κάποιο σκοπό. Για την μετάνοιά μας, όπως είπε ο Σεβ. Βρεσθένης.

Την επιστροφή μας αναμένει ο Θεός στο σπίτι μας το πατρικό.

Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να μετανοήσουμε, να Τον αναζητήσουμε και να Τον βάλουμε ξανά –όπως οι πατεράδες μας- μπροστάρη και καπετάνιο της ζωής μας.Άμπποτε!