Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς για τα εκκλησιαστικά δεδομένα ενέργειας του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου να εξαγγείλει από την Μόσχα την πρωτοβουλία του να “προσκαλέσει και να φιλοξενήσει ” στην Ιορδανία τους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών προκειμένου να συζητήσουν για την “διατήρηση της ενότητας και της Ευχαριστιακής Κοινωνίας” και εξεύρεσης λύσης του Ουκρανικού . Βέβαια η πράξη αυτή του Ιεροσολύμων είναι άνευ ουσίας αν την δούμε σαν πράξη απλής πρόσκλησης έστω και καλής θέλησης προς φιλοξενία και ξενάγηση και τούτο γιατί μόνο ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει το αποκλειστικό προνόμιο να συγκαλεί Πανορθόδοξο Σύσκεψη Προκαθημένων η Οποία μπορεί να πάρει αποφάσεις. Δεν γνωρίζουμε αν η πρωτοβουλία αυτή τελούσε εν γνώσει του Οικουμενικού Πατριάρχη η αν ήταν αποτέλεσμα των συνομιλιών που είχε ο κ.Θεόφιλος στη Μόσχα με τον Πρόεδρο Πούτιν και τον Πατριάρχη Κύριλλο, το γεγονός όμως πως πουθενά ούτε καν στην Θεία Λειτουργία που τέλεσαν οι κ.κ. Θεόφιλος και Κύριλλος δεν αναφέρθηκε το όνομα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, μας δίνει το δικαίωμα να σκεφθούμε πως ο κ. Θεόφιλος, που έχει διατελέσει Έξαρχος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στη Μόσχα, ενήργησε μόνος του η κατ εντολή η προτροπή αν θέλετε των Ρώσων. Αν ο κ.Θεόφιλος έλεγε πως μετά από συνεννόηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη είναι διατεθειμένος να συμβάλλει στην επικράτηση της ενότητας και ευχαρίστως να υποδεχθεί και να φιλοξενήσει τους Προκαθημένους στην αγία Γη και όλοι μαζί υπό την Προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη συζητήσουν εν πνεύματι αγάπης για το θέμα αυτό τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, δεν είπε όμως αυτό.
Η επιλογή μάλιστα της Ιορδανίας ως τόπο συνάντησης και όχι η Ιερουσαλήμ μας ενισχύει την άποψη πως ο κ.Θεόφιλος μπλέχτηκε για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει στα γρανάζια της πονηρής εξωτερικής πολιτικής του Πατριαρχείου Ρωσίας και τούτο γιατί στην Ιορδανία υπάρχει με την ανοχή του Ρωσικός προσκυνηματικός οίκος πολύ κοντά στον Ιορδάνη ποταμό που τον εγκαινίασε ο Πρόεδρος Πούτιν και εντάσσεται στην πολιτική της Μόσχας να φανεί σαν ο μοναδικός προστάτης των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή όπως θα δούμε στη συνέχεια στη αποκαλυπτική διπλωματική εργασία του κ. Κοτρώτσιου Άγγελου ” Η πολιτική της Ρωσίας από το 1999-σήμερα (περίοδος Πούτιν) “.
Δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η τύχη της “πρόσκλησης” του κ.Θεόφιλου αν βέβαια αυτή γίνει πράξη όλα όμως δείχνουν πως δεν θα βρει ανταπόκριση από τους παραλήπτες Ορθοδόξους Προκαθημένους και τούτο γιατί καμία Εκκλησία δεν αμφισβήτησε τα ιστορικά Κανονικά Δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου άσχετα με την θέση που μέχρι σήμερα τηρεί στο Ουκρανικό ζήτημα, ούτε ακολούθησε η στήριξε τον Πατριάρχη Κύριλλο στην αντιεκκλησιαστική του απόφαση να διακόψει την μνημόνευση των ονομάτων του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών επειδή αναγνώρισαν την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, ακόμα και οι κατ ανάγκη προσκείμενες στη Μόσχα Εκκλησίες της Πολωνίας και της Τσεχίας δεν θα δεχθούν ανατροπή της Κανονικής Τάξεως γιατί καλύτερα από κάθε άλλον γνωρίζουν τι εστι Ρωσική μπότα ισχύος και κατοχής. Προσωπικά πιστεύουμε πως ο Ιεροσολύμων δεν θα μπορέσει να κάνει πράξη τα όσα είπε και η πολυπόθητη για τους Ρώσους πρόσκληση στους Προκαθημένους για συνάντηση στην Ιορδανία δεν θα φύγει ποτέ από την Αγία Πόλη. Άλλα και αν ακόμα φύγει η πρόσκληση το πιο πιθανό είναι να συναντηθούν ο ίδιος , ο Ιλαρίων και ίσως κάποιος διακονητής Μοναχός για να απολαύσουν μια μουσική βραδιά υπό το φως των αστεριών της ερήμου του Ιορδάνη.
Ας δούμε τώρα τα όσα ο κ. Κοτρώτσιος αποκαλύπτει στην μελέτη που προαναφέραμε απόσπασμα της οποίας δημοσιεύουμε στη συνέχεια ενώ όσοι επιθυμούν να την διαβάσουν ολόκληρη μπορούν να την βρουν στον σύνδεσμο που ακολουθεί .
Αρχιμ. Τιμόθεος Ηλιάκης
Η πολιτική της Ρωσίας από το 1999-σήμερα (περίοδος Πούτιν)Η Ορθοδοξία ως πτυχή της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής.Η Εξωτερική πολιτική της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο ρόλος του Πατριαρχείου Μόσχας
Σχέσεις με κράτη Μέσης Ανατολής – Ορθοδοξία και Ισλάμ
Η παρουσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ( ΡΟΕ ) στην Μέση Ανατολή και η Προώθηση της ρωσικής ήπιας ισχύος στη Μέση Ανατολή
Στην μετα-σοβιετική εποχή, το Κρεμλίνο και η ΡΟΕ εργάζονται από κοινού για να
προωθήσουν μια θρησκευτική αναβίωση επηρεάζοντας την ρωσική κοινωνικο-πολιτική δυναμική καθώς και τις εξωτερικές σχέσεις. Αυτό έχει οδηγήσει στην αναζωογόνηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της αυτοκρατορικής Ρωσίας ως “ο προστάτης των Ορθοδόξων Χριστιανών στη Μέση Ανατολή”. Τα τελευταία χρόνια (την περίοδο Πούτιν),η Μόσχα έχει καταβάλει αυξημένη προσοχή σε αυτές τις κοινότητες με τον ισχυρισμό ότι έχει ένα προστατευτικό ρόλο (mospat.ru/en/09/02/2012). Από την εκλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν τον Μάιο του 2012, η υποστήριξη των χριστιανικών κοινοτήτων έχει καταστεί πυλώνας της εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας. Για να εξυπηρετήσει το σκοπό αυτό, η Ρωσία έχει βασιστεί σε ιδρύματα ιστορικά και επιρροής, των οποίων ο ρόλος έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.
Η αναβίωση της Ορθόδοξης Αυτοκρατορικής Εταιρείας Παλαιστίνης (IPPO ή IOPS)(που ιδρύθηκε το 1882), ήταν στον πυρήνα αυτής της πρωτοβουλίας (El Ghoul B., 96:2015). Από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, στην IPPO έχει δοθεί μια νέα ώθηση, ειδικά υπό την ηγεσία του προέδρου της, του (πρώην) πρωθυπουργού της Sergei Stepashin, ο οποίος ανέλαβε το 2007. Η διάδοση της ρωσικής γλώσσας και του πολιτισμού, καθώς και η προώθηση της Ορθόδοξης πίστης βρίσκονταν στο επίκεντρο των ανησυχιών του (Khadder Κ. and Zippori M., 2011).Επιπλέον, έχει ξεκινήσει το κτίσιμο πολιτιστικών έργων σε πόλεις με υψηλή συμβολική και θρησκευτική αξία. Για παράδειγμα, στις 18 Ιανουαρίου του 2011, ένα
ρωσικό μουσείο και ένα πάρκο, εγκαινιάστηκαν από τον (τότε) Ρώσο πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ και τον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς στην Ιεριχώ (Khadder Κ.and Zippori M., 2011). Στις 26 Ιουνίου του 2012, ο πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν και ο Μαχμούντ Αμπάς άνοιξαν ένα ρωσικό Κέντρο για την Επιστήμη και τον Πολιτισμό χτισμένο σε δύο οικόπεδα που είχαν παραχωρηθεί από την Παλαιστινιακή Αρχή. Με την ευκαιρία αυτή, ο Ρώσος πρόεδρος δήλωσε: «Η Βηθλεέμ, μία πολύ γνωστή και σεβαστή πόλη σε όλο τον κόσμο, όπου ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε, χαιρετίζει σήμερα ένα ρωσικό κέντρο για την επιστήμη και τον πολιτισμό. [Το ρωσικό Κέντρο για την Επιστήμη και τον Πολιτισμό] ενσαρκώνει τη διαδοχή των πνευματικών και ανθρώπινων δεσμών που συνδέουν τη Ρωσία και την Αγία Γη για αιώνες, και καταδεικνύει τιςπρονομιακές σχέσεις μεταξύ των δύο λαών μας» (en.kremlin.ru/26/06/2012).
Ορθόδοξη Αυτοκρατορική Εταιρεία Παλαιστίνης (ή IOPS=International Orthodox Palestine Society ή IPPO από το ρωσικό Императорское православное палестинское общество) αποτελεί την παλαιότερη ρωσική επιστημονική και ανθρωπιστική οργάνωση, νόμιμοι στόχοι της οποίας είναι η υποστήριξη της Ορθοδοξίας στην Παλαιστίνη, τη Συρία και το Λίβανο, να προωθήσει και να διευκολύνει το προσκύνημα των χριστιανών ορθοδόξων πιστών στους Αγίους Τόπους, να ενισχύσει την πνευματική επιρροή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την επιστημονική και ανθρωπιστική συνεργασία με τους λαούς της Μέσης Ανατολής. Επίσης Ανάμεσα στα πιο σημαντικά καθήκοντα της IOPS, υπό την διεύθυνση του Sergey Stepashin, είναι η ανάκτηση της περιουσίας και της γης. Ιδρύθηκε στις 21 Μαϊου του 1882, σταμάτησε το 1917 με διάταγμα του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Γ’ και αναβίωσε το 1992 με πρωτοβουλία των κρατικών
αρχών. Στις 3 Σεπτεμβρίου 2014, η IPPO άνοιξε ένα υποκατάστημα στο Ορθόδοξο
Κέντρο της Ναζαρέτ.
Έξω από το Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη, ο πρόεδρος Πούτιν συμμετείχε στα εγκαίνια ενός προσκυνητικού οίκου σε οικόπεδο που δώρισε ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντάλα ο Β’ το 2006, κοντά στο αρχαιολογικό και θρησκευτικό χώρο της Al-Maghtas (ή αλλιώς Βηθανία πέραν του Ιορδάνη) όπου ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, βάφτισε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ.
Επιπλέον, ο πρόεδρος της IPPO ανακοίνωσε την έναρξη ενός ρωσικού σχολείου στη Δαμασκό κατά τη διάρκεια μιας ακαδημαϊκής συζήτησης στη Μόσχα στις 11 Νοεμβρίου 2014 (Moussa Β., Eyon M., 2014). Το Κρεμλίνο έχει επίσης αξιοποιήσει το δίκτυο των επιστημονικών και πολιτιστικών κέντρων, το οποίο ενισχύθηκε το 2008 με τη δημιουργία της Rossotrudnichestvo (=Ομοσπονδιακή Υπηρεσία για την Κ.Α.Κ., των συμπατριωτών Ρώσων που ζουν στο εξωτερικό, και της Διεθνούς Ανθρωπιστικής Συνεργασίας), στόχος της οποίας είναι η προώθηση της ρωσικής ήπιας ισχύος στο εξωτερικό (El Ghoul Β., 97: 2015).
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
http://dione.lib.unipi.gr/xmlui/bitstream/handle/unipi/10918/Kotrotsios_Aggelos.pdf?sequence=1&isAllowed=y
ΠΗΓΗ: ΑΓΙΟΚΕΡΙ
