Την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019 η εκκλησία μας εορτάζει την σύναξη των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Στο Ναύπλιο πανηγυρίζει μεγαλοπρεπώς ο κοιμητηριακός Ιερός Ναός που είναι αφιερωμένος στους Ταξιάρχες.
Το απόγευμα της παραμονής Πέμπτη 7 Νοεμβρίου εψάλλει Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετά αρτοκλασίας ιερουργούντος του πρωτοπρεσβύτερου π. Ελευθερίου Μίχου και του π. Κωνσταντίνου Σέρρου.
Στον πανηγυρικό εσπερινό παραβρέθηκε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Ναυπλίου Ιορδάνης Δαμιανός.
Το σημερινό νεκροταφείο ανεγέρθηκε το έτος 1852 από τον μεγάλο δωρητή του Ναυπλίου, Μιχαήλ Ιατρό, καθώς το παλαιό νεκροταφείο στο εκκλησάκι των Αγίων Πάντων ήταν ακατάλληλο για τις αυξημένες πλέον απαιτήσεις της πόλης.
Σήμερα αξίζει να επισκεφτεί κανείς το νεκροταφείο του Ναυπλίου, για να δει ορισμένα ιδιαίτερης τέχνης επιτύμβια γλυπτά του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, όταν στην πόλη συγκεντρώθηκαν εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής.
Τα μαρμάρινα επιτύμβια μνημεία ακολουθούν τα πρότυπα του νεοκλασικισμού και εκφράζουν τα ιδεώδη της νεοανερχόμενης τότε ελληνικής αστικής τάξης. Κυριαρχεί ο τύπος της επιτύμβιας στήλης, είτε απλής είτε με ανάγλυφες φτερωτές μορφές που αποτελούν συνήθως αλληγορία του Θανάτου. Δεν λείπουν και τα πορτραίτα των νεκρών, είτε ανάγλυφα σε επιτύμβιες στήλες, είτε περίοπτα σε προτομές.
Ορισμένα έργα φέρουν την υπογραφή γνωστών γλυπτών της εποχής, όπως του Ιακώβου Μαλακατέ, του Γεωργίου Μπονάνου, του Ιωάννη Βιτσάρη και των αδελφών Κοτζαμάνη.
Τα σημαντικότερα γλυπτά βρίσκονται εκατέρωθεν της εισόδου του νεκροταφείου και κατά μήκος του μονοπατιού που οδηγεί στο εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων. Πρόκειται για επιτύμβια μνημεία αστικών οικογενειών της πόλης, εκ των οποίων ξεχωρίζει το ταφικό μνημείο του Σωφρόνη Σωφρονίου με τον εξαιρετικής τέχνης και λεπτότητας ολόγλυφο άγγελο, η επιτύμβια στήλη της Ανθής Γκόγκορη και τα ταφικά μνημεία των οικογενειών Σταματιάδη και Θερμογιάννη που μιμούνται αρχαίους ναούς. Στο νεκροταφείο αυτό βρίσκονται και οι τάφοι των σπουδαίων Ναυπλιωτών λογοτεχνών, του Άγγελου Τερζάκη και του Νίκου Καρούζου.
