Του π. Ηλία Μάκου


Ο Όσιος Παΐσιος δεν είναι μόνο γνωστός στην Ελλάδα, αλλά και στους Ορθοδόξους άλλων χωρών, και, κυρίως, της Αλβανίας, που τον εόρτασαν.

 Την ημέρα της εορτής του τελέστηκε θεία λειτουργία σε ναούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλ
 βανίας, όπου οι πιστοί είναι ενημερωμένοι για τον βίο του και τον ευλαβούνται.

 Δεν είναι λίγοι οι Ορθόδοξοι, που από την Αλβανία ταξιδεύουν στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης, για να προσκυνήσουν τον τάφο του.

 Ο όσιος Παΐσιος, ένας απλός και αγράμματος κοσμικά καλόγερος, αλλά χαριτωμένος από τη σοφία του Θεού, κατάλαβε από παιδί ότι δεν είναι έργο των ανθρώπων η σωτηρία, αλλά του Χριστού.

 Πως μόνο αν στηρίξουμε στο Θεό την ελπίδα μας, θα μπορέσουμε να βρούμε την λυτρωτική μας πορεία.

 Ο Χριστός ήταν για τον όσιο Παΐσιο  το κέντρο  της ιστορίας του,  της πορείας του, της ζωής του, η αρχή και η εντέλεχειά της, ο σκοπός και η αποκορύφωσή της.

 Έγινε το σημείο της ένωσής του με τον Θεό. 

 Κια πολύ σωστά έλεγε ο όσιος Παΐσιος να μην μας κυριεύει απόγνωση από τα του κόσμου, εξ αιτίας της παρατηρούμενης κρίσης στους θεσμούς και της μικρότητας των προσώπων.

 Η πτώση και, όχι σπάνια, εξαθλίωση και χρεοκοπία των προσώπων, οδηγεί στην απαισιόδοξη διαπίστωση, πως δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας.

 Πολύ περισσότερο συμβαίνει αυτό όταν τα πρόσωπα εκείνα, στα οποία στηρίζει κανείς την ελπίδα του, αποδεικνύονται στο τέλος εντελώς αντίθετα από τις προσδοκίες μας. Οι αναμενόμενοι ή αυτοπροβαλλόμενοι σωτήρες μας απογοητεύουν κυριολεκτικά.

Τι κάνουμε σ’ αυτές τις περιπτώσεις; Το μεγαλύτερο λάθος. Βλέπουμε τα πράγματα απελπιστικά ανθρωποκεντρικά. Ενώ πλάθουμε τα τολμηρότερα σχέδια , ενώ υπολογίζουμε τα πάντα,  ενώ στηρίζουμε τις ελπίδες μας σε διάφορους, αυτόκλητους ακόμη, σωτήρες, έναν λησμονούμε. Τον Θεό, Τον οποίο ποτέ, ούτε για ένα δευτερόλεπτο, δεν λησμόνησε ο όσιος Παΐσιος.