“Το λέμε για μία ακόμα φορά πως όταν η έλλειψη αυτογνωσίας συνοδεύεται από επιπολαιότητα τότε πλέον το θέμα καταντά σκέτος περίγελως για θεσμούς και πρόσωπα. Τόσο απλά”.

 

Μπράβο ή τουρκιστί αφερίμ εφέντη’μ, αυτό θα πει να έχεις όραμα ή μάλλον να βλέπεις όνειρα θερινής νυκτός στον ύπνο σου και να τα ξεφουρνίζεις την άλλη μέρα έτσι στα καλά καθούμενα χωρίς καμία εκ των προτέρων συζήτηση ή εκζήτηση γνώμης ακόμα κι από τους ιεράρχες της Συνόδου, οι οποίοι γνωρίζουν την Εκκλησία και την Ομογένεια της Αμερικής.

Ανάμεσα στα άλλα τα όντως τραγελαφικά που ειπώθηκαν και διημείφθησαν στην πρόσφατη συνεδρίαση της Επαρχιακής Συνόδου που έγινε την Παρασκευή 9 Μαϊου 2025 στην Ουάσιγκτον και κατά την συζήτηση για το Ελληνικό Κολλέγιο και τη Θεολογική Σχολή, όπως έγραψε ο «Ε.Κ.», ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος «να μετατραπεί το Ελληνικό Κολλέγιο σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο και να προστεθούν κλάδοι και ειδικότητες σπουδών προκειμένου να σωθεί και να αναπτυχθεί. Η αναφορά αυτή ήταν της στιγμής εκτός ημερήσιας διάταξης».

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως πέρα από τη δημιουργία εντυπώσεων θα πρέπει να συνυπολογίζεται και το μέγεθος της επιπολαιότητας. Αντί να επικεντρωθεί η προσοχή όλων στο να συμβάλλουν στη δημιουργία μιας σωστής Θεολογικής Σχολής, η οποία να μορφώνει και μορφοποιεί δέκα σωστούς από κάθε άποψη ιερείς καταρτισμένους θεολογικά, λειτουργικά, ποιμαντικά και ισορροπημένους ψυχικά, νοητικά και σίγουρα γνώστες της ελληνικής γλώσσας και Ελληνισμού που είναι η ιστορική πολιτιστική σάρκα της Ορθοδοξίας, πέταξε ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος την πυγολαμπίδα για δημιουργία Ελληνικού Πανεπιστημίου, τη στιγμή μάλιστα που το υπάρχον Κολλέγιο βρίσκεται στη γνωστή λιποθυμική κατάσταση.

Όπως φαίνεται, κάποιοι νόες του φούσκωσαν τα μυαλά, όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν, συγκεκριμένα το 1966 επί μακαριστού Ιακώβου και επί σχολαρχίας του επίσης μακαριστού π. Λεωνίδα Κόντου (Κοντογιάννη) με εκείνη την επιτηδευμένη Οξφορδιανή προφορά της αγγλικής γλώσσας, αράδιασαν ένα σωρό ακαδημαϊκούς κλάδους, καθηγητές και όλα τα συναφή και στο τέλος πέτυχαν να δέρνουν αέρα, δηλαδή πιο απλά αέρα κοπανιστό. Αναγκάστηκε ο Ιάκωβος να διώξει τον Κόντο κι όλο το «Πανεπιστημιακό» κύκλωμα για να σωθεί η Σχολή. Το πείραμα απέτυχε παταγωδώς επιφορτίζοντας όμως στους ώμους της Ομογένειας δυσβάστακτο βάρος εκατομμυρίων δολαρίων χρέους.

Έπειτα από μερικά χρόνια πάλι τα ίδια επί διευθύνσεως του Λέλον στη Σχολή με μακρόπνοα σχέδια για πλήρες Κολλέγιο με κλάδους και παρακλάδια, με αθλητικά προγράμματα και τα συναφή και συνέβη πάλι το ίδιο. Ο Ιάκωβος απέπεμψε εν μία νυκτί την ηγεσία του Κολλεγίου και πάλι τα χρέη κλήθηκε να τα πληρώσει η Ομογένεια.

Και τώρα ήλθε ο Ελπιδοφόρος από την Προύσα και την «ηγουμενία» της Χάλκης να κάνει Πανεπιστήμιο μέσα στην καρδιά της καλύτερης και επιφανέστερης πανεπιστημιούπολης των Ηνωμένων Πολιτειών, γιατί όχι και του Κόσμου, τη Βοστώνη.

Και βέβαια η Ομογένεια της Αμερικής έπρεπε να είχε αποκτήσει προ πολλού ένα επιφανές Πανεπιστήμιο με πρωτεργάτες σωστούς και σοβαρούς λαϊκούς ομογενείς ακαδημαϊκούς και επιχειρηματίες εκτός Βοστώνης. Σήμερα και μάλιστα με πρωτοστάτη τον Ελπιδοφόρο μοιάζει αστείο τη στιγμή που δεν μπορεί να ιδρύσει ένα Ημερήσιο Σχολείο. Το λέμε για μία ακόμα φορά πως όταν η έλλειψη αυτογνωσίας συνοδεύεται από επιπολαιότητα τότε πλέον το θέμα καταντά σκέτος περίγελως για θεσμούς και πρόσωπα. Τόσο απλά.